Loopgenot

In het dorpje Welberg, nabij het Brabantse Steenbergen, werd op dinsdagavond 26 augustus 2008 voor de eerste maal de 10 Km van Groot-Steenbergen georganiseerd door multi-sportvereniging Diomedon. Het inschrijfbureau en de kleedruimte waren in het gemeenschapshuis De Vaert, aan de Kapelaan Kockstraat. De wedstrijd was bijzonder goed georganiseerd (er waren zelfs km-borden geplaatst voor km 1 tot en met 9).

Het plan was om de eerste 5 km beneden de 25 minuten te lopen, maar iemand maakte een commentaar op dit weblog dat dat eigenlijk niet meer kan. Als ik zo ambitieus ben, kan ik niet met een 10 km in 50 minuten meer aankomen. Dan moet er wel een tijd onder de 48 minuten uitrollen. Ik heb mijn plan dus aangepast: 24 minuten over de eerste 5 km en dan zo snel mogelijk de laatste 5 km lopen.

Een kleine handicap was er wel, namelijk 12 km fietsen naar het parcours. Ik deed daar 50 minuten over. Helaas kon ik met niemand meerijden en degene die misschien zou komen, wist dat niet helemaal zeker. De fiets was niet de enige optie. Ik had ook met de bus heen kunnen gaan, echter als ik de laatste bus zou missen, zou ik het hele stuk naar huis moeten wandelen (zo’n 2,5 uur).

Ik vond de volgende oplossing op dit handicap: vasten. Door te vasten verloor ik een kilo aan lichaamsgewicht en had daardoor genoeg basissnelheid om ondanks de vermoeidheid van het fietsen toch het parcours onder de 48 minuten af te leggen.

Tja, het parcours. Dat was toch een beetje anders dan ik van te voren gedacht had. De start en finish lagen enigszins uit elkaar en het eerste rondje was 5,4 km en het tweede 4,6 km. Bij het tweede rondje werd een lus van de Kapelaan Kockstraat de woonwijk in overgeslagen.

Volledig parcours van de 10 Km van Groot-Steenbergen zie ook afstandmeten.nl

De wedstrijd start hier.

Als je wilt kun je een brief posten bij de finish.

Ik heb er 47 minuten en 59 seconden over gedaan. Ik ben dus onder de 48 minuten gebleven. De eerste 5 km ging in 23:54 en de tweede 5 km in 24:05. De individuele kilometers gingen in:

• 4:44 | 4:43 | 4:46 | 4:43 | 4.58 | 4:55 | 4:53 | 4:48 | 4:56 | 4:32

Dit is gemiddeld 4:48 ± 0:08 (2,7 % relatieve standaardafwijking).

Eenmaal thuis heb ik een goed bord spaghetti naar binnen gewerkt. Dat was welverdiend, vond ik.

Update: Volgens de officiële uitslag zat ik net boven de 48 minuten, 48:01. Toch houd ik maar mijn (zelf geklokte) nettotijd aan, omdat ik niet vooraan stond toen het startpistool afging.

2e update: Ik heb de organisatie nog via e-mail een bedankje gegeven voor de uitstekend georganiseerde wedstrijd.

Dit was niet mijn favoriete parcours. Het waren vijf ronden van 1950 m, met veel scherpe bochtjes, stukken onverhard en schots en scheve klinkers. Voor mij werd het dus een intensieve duurloop. Waarom mijn uiterste best doen als er toch geen scherpe tijd in zit?

Toen ik dat besefte (na het inspecteren van het parcours), kon ik me instellen op het genieten van de loop en de ambiance. Het was immers kermis en dat is een dorpsfeest, waarin kinderen en ouders het naar hun zin hebben. Suikerspinnen en oliebollen, misselijk makende reuzenschommels, mosselen en sigaren. Typische dingen die je op een dorpskermis mag verwachten.

Eerst maar even het “officiële gedeelte”. De rondjes gingen als volgt:

• 9:46, 10:10, 9:54, 9:57 en 10:16

De totaaltijd voor de 9,75 km was 50:03 (11,69 km/u). De standaardafwijking per ronde was 12 s (2 % van 10 minuten), redelijk constant dus.

Ik had mijn fotocamera meegenomen en ik sluit af met een korte foto-impressie.

👆 Starten is rechts, finishen is links.

👆 Wat foto’s vooaf

👆 Ik sta ook nooit goed op de foto.

👆 Nummers 1, 11 en 111. Hoe bestaat het dat je die tegelijkertijd op een foto krijgt?

👆 Voor de start van de jeugdronde.

👆 Pang!

👆 Sommige lopertjes struikelen.

👆 Het wordt een struikelpartij. Wacht maar af…

👆 Ja hoor, daar liggen er al een paar op de grond.

👆 Een valpartij.

👆 De eerste finishers.

👆 Ze blijven binnen komen, een voor een.

👆 Iedereen deed zijn of haar uiterste best.

Okee, het plan was om de 10 km van de Ronde van Naestenbest in het Brabantse Best (nabij Eindhoven) binnen 50 minuten te lopen en met blijdschap mag ik mededelen dat die missie geslaagd is.

Voordat ik beschrijf hoe dat ging en wat de tijd was, eerst een kleine correctie op het bericht van gisteren. Toen beschreef ik in een mooie samengestelde kaart hoe het parcours liep. Echter, al die moeite die ik heb gedaan om die kaart te maken was voor niks, want door wegwerkzaamheden aan de Jacob van Wassenaerstraat moest het parcours verlegd worden. De grote ronde was wel hetzelfde. Mij is niet precies duidelijk of het nu 1500 of 1600 m was. Volgens Google Maps is het 1600 m. Dat zou betekenen dat de Voorronde niet de geafficheerde 1500, maar feitelijk 1600 m was.

👆 Parcours Ronde van Naestenbest, kleine ronde zie ook kaart op afstandmeten.nl

👆 Parcours Ronde van Naestenbest, grote ronde zie ook kaart op afstandmeten.nl

Voordat ik met het inlopen begon, heb ik nog wat fotootjes gemaakt van de Voorronde. Ik plaats ze hier zonder commentaar, omdat ik niemand ken die op de foto’s staat. ’t Is alleen leuk om die jonge gasten ook eens goed hun best te zien doen, voordat wij oude mannen en vrouwen mogen laten zien wat we kunnen.

👆 Voorronde Ronde van Naestenbest.

Na dit korte intermezzo (de winnaar kwam binnen in 5.51) bracht ik snel mijn fotocamera terug naar de kleedkamer om te gaan inlopen. Immers, zo’n 23 minuten later zou de 10 km wedstrijd beginnen en ik wilde wel opgewarmde spieren hebben.

Bij het inlopen voelde ik al dat ik gisteren een redelijk belastende training had afgewerkt (zes maal 1000 m, met 1000 m herstel). Ik wist dus al dat ik me heel strak aan het schema moest houden en eventueel in de laatste ronde wat extra gas zou moeten geven om eventueel tijdverlies in te halen. De temperatuur viel mee, maar het was enigszins benauwd weer, omdat er regen in de lucht hing (die waarschijnlijk pas ’s-avonds laat is gevallen, toen ik allang terug in Bergen op Zoom was).

Voor de start zocht ik nog even naar M@urice (Maurice van den Berge), waarvan ik wist dat hij had ingeschreven en welk startnummer hij had (ik had hem namelijk nog nooit in het echt gezien). Hij herkende me meteen en vertelde dat hij het rustig aan zou doen, omdat het eerste keer na de vakantie was dat hij weer een wedstrijd liep. Hij had wel getraind, maar geen wedstrijden gelopen. Verder wilde hij “hazen” voor een paar vrienden die rond de vijftig minuten wilden lopen. In de einduitslag zag ik dat hij 49 minuten had gelopen. Niet erg snel voor hem, maar wel netjes en behoudend gelopen. Hij zal vast wel weer snel rond de 42, 43 minuten lopen.

De eerste ronde was dus vooraf aftasten welk tempo geschikt was. De start was zo’n 50 m achter de finish (50 m extra lopen) en we liepen in tegenovergestelde richting als we straks zouden finishen. Zelf had ik het gevoel dat ik te hard ging en de rem erop moest zetten. Vlak voor het rechtsafslaan in de Jacob van Wassenaerstraat was het 1 km punt: 5 minuut 3 s. Dat viel dus mee met het te hard gaan. De spieren voelde loom. Dit zou niet makkelijk worden.

Na heel wat bochtjes en enkele meters over onverharde ondergrond, draaide we de Prins Beatrixlaan in en passeerden we het finishdoek, nu in dezelfde richting als we de volgende ronden zouden doen. Een beetje verwarrend was het wel, maar zolang je maar de grote meute achterna loopt, gaat alles vanzelf goed. Ik kwam door op 8.06 (5.04/km) Dit was langzamer dan de tijd wat ik had willen lopen, maar zeker iets wat ik nog kon goedmaken op de 8400 m die volgden.

De twee grote ronden die volgden waren niet zo bijster interessant. Het was gewoon proberen om het tempo vast te houden. De tijden per ronde waren 14.04 (5.01/km) en 13.50 (4.56/km). Ik voelde wel in de tweede grote ronde dat de lange afstandstraining van de laatste weken effect begon te hebben, want had ik voor de vakantie nog problemen om in het laatste deel het tempo vast te houden, deze keer had ik daar in het geheel geen last van. Nee, het leek wel of het steeds beter ging.

Dat laatste bleek ook wel in de laatste ronde, want toen ik zes minuten in die ronde was, begon ik mensen te passeren, omdat ik lichtjes sneller ging lopen. Natuurlijk zijn er altijd mensen die je in het laatste stuk voorbij lopen, omdat ze nog over hebben. Ik had dus niet over. Op de eindmeet was ik helemaal leeg. De speaker zei dat iedereen er zo fris uitzag, maar ik voelde me helemaal niet fris. De laatste ronde ging in 13.33 (4.50/km).

Er was behalve het 1-km punt ook een halverwegepunt (5 km) aangegeven. Daar kwam ik in 25.01 langs (5.00/km).

Kortom, missie geslaagd.

Ik ben op het moment dat ik dit schrijf (zondagmorgen) wel stijf en moe. Toch ga ik er vandaag nog even trainen (wat inlopen en uitlopen), om de spieren weer soepel te maken.

Immers, dinsdag staat er weer een 10 km op het programma. Dan hoop ik in de Hoevense Polderloop weer onder de 50 minuten te eindigen. Omdat het daar één grote ronde is (als ik me goed herinner), is het wellicht mogelijk om zelfs onder de 49 minuten te komen.

Je kunt de volledige uitslagen vinden op uitslagen.nl.

In het dorpje Lepelstraat, tussen Halsteren en Steenbergen (NB) werd zaterdagavond 2 augustus 2008 een hardloopwedstrijd georganiseerd door RoPaRunteam Door Dik en Dun uit Steenbergen, als activiteit bij de Kermis van Lepelstraat.

👆 Parcours Kermisloop Lepelstraat (zie ook Afstandmeten.nl)

Alhoewel deze wedstrijd stond geafficheerd als een 10,5 km lange wedstrijd, was het percours eerder 10,65 km. Iemand die een Garmin GPS horloge had gebruikt (de 305), kwam tot 10,66 km. Het waren vijf rondjes van ongeveer 2,13 km.

Helaas heb ik de tijden op mijn horloge gewist en weet ik niet precies mijn nettotijd. Kijkend naar de finishklok was mijn bruto eindtijd net boven de 56 minuten. Als ik uitga van 10,65 km, dan is dat 11,4 km/u. Niet heel erg snel dus, ook niet voor mijn doen.

Ik zoek geen excuses, maar het 8 km heen fietsen en twee rondjes inlopen zal ook zijn effect hebben gehad, net als de regen die op ons neerviel. Ik ben niet eens gebleven tot de prijsuitrijking, want ik was gewoon te moe. Na 8 km fietsen was ik dus gebroken. Het was dus meer een bike-run-bike.

Gauw maar weer vergeten.

Update: De uitslagen staan inmiddels online (voor zolang als het duurt). Ik had 55:10. Dat is dan 11,58 km/u. Klinkt al een stuk beter.

👆 Kermisloop Lepelstraat (foto door Bert van Drunen, met toestemming geplaatst)

Op zaterdag 12 juli 2008 ging om 19.00 uur de 10 km van de Kermisloop in het Brabantse plaatsje Heerle (gemeente Roosendaal) van start. Slechts 10 minuten eerder kwam ik aan bij frituur De Bie, op Torenbaan 3. Ik had namelijk weer eens niet goed naar de starttijd gekeken. Deze prestatieloop werd georganiseerd door RoPaRunteam Door Dik en Dun uit Steenbergen.

Enfin, we liepen daar met pakweg 150 mensen in wat winderig en koel, maar wel zonnig weer drie rondjes over een goed beloopbaar parcours. Je zou het niet zeggen, maar eigenlijk was dit heel goed loopweer voor de tragere lopers onder ons. In vorige edities was het snikheet. Dus, relatief gesproken, was het prima weer. En nog voor een goed doel ook, want de opbrengst gaat naar de RoPaRun, ten bate van kankeronderzoek en ondersteuning van kankerpatiënten.

👆 Parcours Kermisloop Heerle

Ik had zo mijn bedenkingen of ik die dag wel goed zou kunnen lopen, maar geen vrees, al snel liep ik op routine. Dat mag ook wel, na bijna tien jaar bezig zijn met hardlopen (10 augustus is het tien jaar geleden dat ik begonnen ben). De rondjes gingen in 17:02, 16:33 en 16:57, met een netto-eindtijd van 50:33 (zelf geklokt). Ook bruto zat ik nog onder de 51 minuten.

• 50:33 op de 10 km (11,87 km/u)

Niet slecht voor iemand die pas terug is van een paar weken ziek zijn. Het is nog niet die 48:30 van een poosje geleden (Rondje Rijen), maar dat gaat vast wel weer lukken met een paar weekjes training. Ik ga in elk geval met een goed gevoel de zomervakantie in en dat is zeker niet verkeerd.

Op zaterdagavond 7 juni 2008 werd in het Brabantse plaatsje Rijen een serie hardloopwedstrijden georganiseerd door AV Spiridon.

👆 Reizen per trein

Een probleem als je zelf geen auto hebt is dat je er op andere manier moet komen, in dit geval met de trein. Dat is meer wachten op je aansluiting dan wat anders, maar in elk geval rijdt er wat. In sommige dorpen die alleen per bus bereikbaar zijn, heb je op dit moment geen openbaar vervoer vanwege een maar voortdurende staking van het busvervoer.

👆 Kijkje op Rijen

Maar goed, aangekomen in Rijen, wandelde ik de 2 km van het station Gilze-Rijen naar sportcentrum Tropical. Na mijn startnummer opgehaald te hebben, deed ik even de kleedkamer aan, waar iemand zo aardig was om een foto van mij te schieten.

👆 Ik ben er klaar voor!

Natuurlijk heb ik even gekeken naar de andere onderdelen, zoals de jeugdronde over 1350 m en de 5 km.

👆 start van de 1350 m jeugdloop

👆 start van de 5 km

Natuurlijk kon ik mijn eigen start (en finish) niet fotograferen, maar ik hoop dat de foto’s die ik in de Flickr fotoset Rondje Rijen 2008 heb gezet een indruk geeft van de sfeer van de wedstrijd.

👆 parcourskaart Rondje Rijen

Het parcours is een rondje van 2,5 km. In feite is het parcours ietsjes langer, zodat de start een eind terug op het parcours ligt ten opzichte van de finish. De finish staat niet op het parcourskaartje ingetekend. Het ligt op de Monseigneur Nolenstraat, ter hoogte van de eerste zijstraat links. Het doorgaande parcours gaat rechtsaf de Van Hallstraat in, terwijl de finishers (op de 5 en 10 km) rechtdoor de Mgr. Nolenstraat in lopen. De kilometers (1 t/m 9) staan goed aangegeven en de organisatie was tot in de puntjes geregeld (lees: je merkte er niks van, wat dus goed is).

👆 start (boven) en finish (onder)

Afijn, om 19.00 uur ging de 10 km wedstrijd van start over 4 ronden. Een van de prominente lopers was Jeroen van Damme, die ongetwijfeld het parcoursrecord heeft verbrijzeld. Zelf had ik een bescheidener doel, namelijk om binnen de 49 minuten te eindigen.

Nu dacht ik dat ik het goed voorbereid had. Ik dacht dat ik 12 seconden per km sneller moest lopen dan 5 minuten per kilometer. Natuurlijk moet dat 6 seconden zijn. Verder drukte ik de stopwatch in bij het startschot en niet een paar seconden later bij het passeren van de startlijn (ik stond weer eens achteraan).

De eerste km ging dus in mijn veronderstelling precies hard genoeg, 4:48. Om de een of andere reden (ik weet niet meer waarom), zette ik even aan in de tweede km, 4:37. Oei, dat was veel en veel te hard. Dan maar even matigen en daarna het tempo weer oppikken, 4:53 over de derde km.

Ondertussen zaten we in het tweede rondje en begon ik wat taktiek toe te passen. Ik probeerde, samen met andere lopers om het volgende groepje te halen. Daardoor kon ik de vierde en vijfde km in respectievelijk 4:45 en 4:47 lopen. De tussentijd op de 5 km was 23:56.

Bij het ingaan van het derde rondje voelde ik me sterk en kon ik samen met iemand die “Toon” genoemd werd door diverse mensen uit het publiek het tempo goed strak houden (4:48 en 4:52 op kilometers 6 en 7).

Toen begon het hoge tempo me op te breken. Ik moest lossen en mensen die ik al ronden geleden ingehaald had, haalden mij nu in. Bij de drankpost (net na de start, op de Statenlaan) heb ik zelfs een paar seconden stilgestaan om een bekertje water te drinken.

Bij het ingaan van de vierde en laatste ronde zat ik er een beetje doorheen, 5:11 over de achtste km. Nu was het doorbijten en hopen dat ik niet al te ver boven de 49 minuten zou eindigen (ik dacht immers dat ik 4:48 per km moest lopen, terwijl 4:54 per km voldoende was geweest). De negende km ging moeizaam onder de 5 minuten, 4:58, en de finish was nu wel heel ver weg voor mijn gevoel.

Ik bleef geconcentreerd op de wedstrijd en probeerde mezelf terug te vinden. Kom op, zo ver is het niet meer. Binnen vijf minuten is de pret weer over. Bij het omslaan van de bocht zag ik de finishklok en… dat ik me misrekend had. Ik zat nog ruim onder de 49 minuten! Er was zelfs nog een kansje dat ik 48:30 zou halen, maar dan moest ik er wel even alles uitpersen wat er in zat. Ik sprintte door de finish na een ferme kreun en zag nog net mijn eindtijd: 48:30. De laatste km ging in 4:45.

Netjes gelopen, denk ik zo. Ik was niet eens zo aangeslagen, want mensen vonden me er na een paar minuutjes fris uitzien. Ik wist echter wel beter, want ik had weer eens beter gepresteerd dan ik gedroomd had. Zo zie je maar, hoe een rekenfoutje gunstig uit kan vallen. Ik kan er achteraf alleen maar om lachen.

Op woensdagavond 4 juni 2008, startte om 19.30 uur de Pagnevaartloop, een gecombineerde wedstrijd over 10 km en trimloop over 6,4 km. De gezamenlijke start was op het Albano sportpark in Oudenbosch en het parcours leidde door het buitengebied en was geheel verhard. Omdat ik nog niet helemaal was hersteld van de 10 mijl tussen Waalwijk en Tilburg van afgelopen zondag, koos ik wijselijk voor de trimloop.

👆 parcourskaartje 6,4 km trimloop van de Pagnevaartloop

Deze keer heb ik geen foto’s onderweg gemaakt, omdat de korte afstand zich daar niet echt toe leent. Deze keer dus alleen foto’s achteraf. Je kunt de complete fotoset van 50 foto’s vinden onder Pagnevaartloop 2008, op mijn Flickr pagina. Op de foto’s staan voornamelijk finishers op de 10 km wedstrijd, tussen pakweg 48 en 54 minuten eindtijd.

Hoe ging mijn trimloop? Wel, de eerste 3 km ging eigenlijk best goed. Na de 3 km kwam het punt waar de 10 km splitste van de 6,4 km. Op dat punt viel ik wat terug, vooral omdat er geen km-bordjes meer stonden om me naar te richten. Echter, toen ik het 8 km bordje zag (deel van het 10 km parcours), wist ik dat ik bij het 4,4 km punt van mijn parcours gekomen was. Daarna ging het weer goed en in de laatste km kon ik heel wat seconden goed maken toen ik inging op een uitdaging van de loper voor mij. Omdat ik niet superfit was, heb ik hem in de laatste 200 m laten gaan.

• 1 km : 4:48
• 2 km : 4:43
• 3 km : 4:48
• 4,4 km: 6:56 (4:57/km)
• 6,4 km: 4:11

De nettotijd (zelf geklokt) was 30:09 (12,74 km/u), met een gemiddeld tempo van 4:42 per km en een standaardafwijking van 16 s per km (6 % relatieve standaardafwijking). In het geheel niet vlak gelopen dus. Bij een korte afstand is dat ook niet zo makkelijk, vooral niet als je nog een eindsprint over hebt.

En oh ja, zoals je op de eerste foto hierboven waarschijnlijk wel kunt zien, hebben ze bij AVO'83 gras liggen op de atletiekbaan.

Op advies van iemand in het Chat’n’Run forum, doe ik het relatief rustig aan in mijn wekelijkse “15 km en ietsjes verder” wedstrijden. Dit om mijn lichaam te sparen.

Deze keer stond de Tweestedenloop op het programma. Een loop over 10 Engelse mijlen (volgens Google 16,09344 km) van de vestiging van het Tweesteden Ziekenhuis in Waalwijk naar de vestiging in Tilburg. Het parcours is geheel verhard (op de laatste 25 m op het gazon van het ziekenhuis na) en voert door de Loonse en Drunense Duinen. Er is, behalve een viaduct over de snelweg, geen elevatie van betekenis.

Omdat ik—net als de meeste hardlopers—de neiging heb om toch tot het gaatje te gaan, moest ik een list verzinnen, om mezelf voor het lapje te houden. Mijn idee was om onder het hardlopen foto’s te maken. Ja, ik weet het, bijna niemand doet dat, maar nu ik toch niet zo hard ga als ik kan, kan ik net zo goed van de mogelijkheid gebruik maken om de ene hobby (hardlopen) met een andere (fotograferen) te combineren.

En dan komt het leven in de weg… Met dat bedoel ik dat het nauwkeurig uitgekiende reisplan naar de vestiging van het Tweesteden Ziekenhuis te Tilburg in het water viel. Er was een onaangekondigde busstaking (wel, hij was aangekondigd, maar niet op zondag 1 juni, maar later in de week). Na 30 minuten tevergeefs wachten op bus 136 naar Den Bosch (via Waalwijk), kwam een buschauffeur ons vertellen dat er toch echt een staking was en dat geen Nederlandse bus zou rijden vandaag.

Uhm, ik had hier geen rekening mee gehouden. Hoe moest ik nu in het Tweesteden Ziekenhuis komen? Gelukkig had ik een kaart van Tilburg bij me en een nieuw reisplan was snel gemaakt. Alleen om op tijd te komen, moest ik wel 4,5 km in een half uur afleggen. Dat werd dus hardlopen. Hardlopen voor het hardlopen.

Geheel bezweet kwam ik aan bij het Tweesteden Ziekenhuis, dronk wat van mijn meegenomen drank (limonadesiroop), om het vocht zo goed als het kon aan te vullen. Alle hoop op een redelijke eindtijd, die in verhouding stond tot de 1:18:44 op de 15 km van de voorgaande week was nu toch zeker vervlogen. Ik had anderhalf uur de tijd om te herstellen van deze “onvrijwillige” extra kilometers.

👆 In de bus.

Eenmaal opgestapt in de bus, reden we over de snelweg naar Waalwijk, over dezelfde snelweg, waarlangs we later terug naar Tilburg (over een parallele weg) zouden hardlopen. Uiteraard stond er een file voor de Efteling (waar naartoe geen OV bussen reden, vanwege de staking), aan de andere kant van de weg.

👆 Even naar huis bellen.

Eenmaal aangekomen in Waalwijk, stapten we uit en deden het ritueel van omkleden en de tassen afgeven. Aangezien we niet meer in Waalwijk terug zouden komen, moesten de tassen met ons mee reizen. Je plaatste je tas, met label, in het juiste rek, zoals je die hierboven ziet.

Enfin, een uur voor de start. En wat doe je dan? Dan ga je kijken of je iemand kan vinden die je kent. In mijn geval, of je iemand kan vinden waarmee je een leuk gesprek aan kan knopen.

👆 Het kan niet stuk.

Deze aardige dame wilde wel voor me poseren. Dat was ook een goede aanleiding om even met elkaar te kletsen. Dat vind ik dus zo bijzonder aan hardloopwedstrijden: er zijn geen rangen of standen en iedereen is gelijk. Het gaat uitsluitend om hoe snel je een bepaalde afstand af kan leggen en verder niks.

👆 Kijk mij nou!

Natuurlijk heb je ook kleurrijke figuren, zoals deze fotograaf bij de start in Waalwijk.

👆 Ja, ik mag op de foto!

Hij wilde best met mij op de foto (en wie heeft die foto nu gemaakt?).

👆 Rekken.

Alle gekheid op een stokje. Er moest serieus hardgelopen worden en daarbij hoort een bepaald ritueel dat je uitvoert voor de start. Bij veel mensen is dat rekken (waarvan aangetoond is dat het geen enkel effect heeft op de einduitslag, maar dat terzijde).

👆 We mogen zo van start!

Daar stonden we dan met z’n allen te wachten tot het startschot gelost werd. Da’s toch iets om even nerveus van te worden. De spanning is van de gezichten te lezen.

Dan volgt het startschot en… we mogen nog even wandelen tot de startlijn. Een kleine opstopping, zeer gebruikelijk in de wat grotere wedstrijden.

Daarna heb ik hier en daar foto’s genomen van de hardlopers die rond me liepen. Ik haalde ze even in, maakte een foto en liep ze vervolgens voorbij. Het gemiddelde tempo was voor mijn doen op dit moment vrij hoog (5.09 per km). De 4,5 trimloop van vanmorgen had duidelijk geen invloed gehad. Alhoewel, ik begon na 13 km wel zere benen te krijgen. Niettemin kon ik het tempo redelijk vasthouden.

Hier nog even een korte foto-impressie van de wedstrijd zelf. De volledige set kun je vinden door naar mijn Flickr fotoset Tweestedenloop 2008 te gaan.

👆 Hier gaan we dan!

👆 Stukje afsnijden.

👆 Lastige steentjes.

👆 Eindelijk in het bos.

👆 Een lastig bochtje.

👆 Terug op de weg.

👆 Langs de zoevende auto’s.

👆 En het gaat maar door…

👆 De laatste loodjes.

Terwijl ik redelijk fris was, was deze meneer duidelijk tot het gaatje gegaan:

👆 Helemaal kapot!

Een leuke loop en zeker voor herhaling vatbaar.

De foto’s zijn vrij te gebruiken voor niet-commerciële doeleinden (bijv. voor op je weblog), mits je mijn naam erbij vermeld en een Creative Commons verklaring (CC 2008, René van Belzen). De CC verklaring staat ook op de Flickr website, bij elke foto, vermeld.

Nog even wat statistieken.

• 0 - 5 km in 26:02
• 5 - 10 km in 25:23 (51:25 op 10 km)
• 10 - 15 km in 26:21 (1:17:46 op 15 km)
• 15 - 16,1 km in 5:02

Einduitslag: 1:22:49.

Het gemiddelde tempo was 25:45 per 5 km (11,66 km/u) ± 32 s (2 % relatieve afwijking). Niet zo vlak als de vorige keren, maar nog steeds goed vlak. Pas boven de 4 % relatieve afwijking ga ik denken dat er iets bijzonders aan de hand is.

Als ik een beetje fantaseer en ik reken de 4,5 km hardlopen als onderdeel van de wedstrijd, dan wordt een halve marathon binnen de 1:50 uur mogelijk. Puur op basis van de 10 EM in 1:22:49, verwacht ik een halve marathon in pakweg 1:52 uur. Niet slecht voor iemand die zeker 18 kg overgewicht heeft.