Loopgenot

HeideTurfloop gedaan, in het Belgische Kalmthout-Heide. Tien kilometer kermisloop over vier rondjes. Veel bochtjes en een keerpunt per ronde, dus niet echt snel. De eindtijd 44:08 verbaasde me daarom sterk.

Volgens mij waren het Belgische kilometers, want 3,5 week geleden deed ik nog 48:01 over een Nederlandse 10 km. Een vriend van mij die al jaren niet onder de 40 minuten liep (normaal 42 tot 43 minuten), liep vanavond onder de 40 minuten. Ik denk daarom dat de afstand eerder 9,6 km was, oftewel 2400 m per rondje. Dat baseer ik op mijn lichaamsgewicht (4 kg minder) en het prima loopweer (windstil, koel en droog). Op een echte 10 km had ik wrs 46 minuten gelopen.

De rondjes gingen in 11:17, 11:05, 11:02 en 10:44 (met een sprintje op het laatste stuk). Dus wel heel constant en sterk gelopen. Een rondje duurde gemiddeld 11:02 ± 0:13 (2 % relatieve standaardafwijking).

Uiteraard was het reuze gezellig in België, omdat ze daar niet zo moeilijk doen over de dingen. Blijkbaar hoorde deze keer de exacte afstand daar ook bij. Maar ach, wat kan het ons eigenlijk schelen? We hadden veel plezier tijdens het rennen en dat is ook wat waard. Gezien mijn verkoudheid wilde ik er toch een intensieve duurloop van maken (het werd evenwel een wedstrijdtempo).

Ik zie het dus maar als een trainingsloop.

En oh ja, ik heb nu een flesje Belgisch Heide Turfbier en ik ben geen bierdrinker. Iemand geïnteresseerd?

Mijn doel voor deze halve marathon was onder de 1.50 uur te lopen. Verder was ik ook benieuwd of dit echt het snelle parcours is wat sommigen zeggen dat het is, voor een eventuele poging om mijn beste tijd aan te scherpen (1:31:05). Het is overigens ruim 4 jaar geleden dat ik mijn laatste halve marathon gelopen heb (Halve van Egmond in januari 2004).

Een PR lopen was natuurlijk niet aan de orde deze keer. Ik ben eenvoudigweg te zwaar om een poging te ondernemen. De vraag was ook, of ik een soortgelijke inspanning kon doen als mijn 10 mijl van vorige week zondag. Als ik die prestatie omreken naar de halve marathon, zou ik 1.47 uur hebben moeten lopen.

Enfin, bij de aankomst ging ik vanuit de voorkant van treinstation Rotterdam CS naar het Hofplein en vandaar naar het Albeda College. Wat een bouwput is het centrum van Rotterdam! Achteraf gezien had ik beter via de Blijdorpzijde van het station kunnen gaan, omdat dat veel korter lopen is (zo ben ik dus terug gegaan).

👆 In en rondom het Albeda College

Nadat ik me had omgekleed, ging ik eerst kijken naar de start van de elite-lopers en genodigden. Rond het Hofplein zaten wat mensen te genieten van een lekker zonnetje op een heerlijke nazomerdag.

👆 Zittend rond het Hofplein

De elite-lopers zagen er als altijd indrukwekkend uit. Vooral deze foto van de atleten die teruglopen naar de startlijn vind ik mooi.

👆 Naar de startlijn

Na het startschot was er zoveel te zien, dat ik de camera op snelschieten heb gezet. Je kunt aan de serie foto’s zien wanneer ik het startschot hoorde (camera schokte). Voor de volledige set foto’s kun je kijken op mijn Flickr pagina (zie Halve Marathon Rotterdam 2008).

Enfin, na deze start om 11.00 uur, moest ik mijn camera terugbrengen en mezelf voorbereiden voor mijn eigen wedstrijd, een halve marathon over twee ronden, die om tien voor twaalf van start zou gaan. Het viel niet mee om een stukje te vinden om lekker in te lopen. Toen ik achteraf terugging via de Blijdorpzijde van het Centraal Station, zag ik dat daar de mogelijkheden om in te lopen veel beter waren dan op de Weena en andere brede lanen aan de voorzijde van het Centraal Station.

Omdat ik wist dat het best warm zou worden (zeker met de wind in de rug), had ik mijn eigen drinken meegenomen. Ik had zaterdag twee flesjes eigen-merk sportdrank van een halve liter gekocht bij een supermarkt, waarvan ik mijn vier flesjes van mijn watergordel vulde. De rest dronk ik een kwartier voor de start in een keer op, zodat ik zeker geen dorst zou krijgen als ik bleef drinken.

Het startschot klonk… en we bleven staan. Na enkele seconden gingen we schuifelend naar de startlijn. Er waren gewoon te veel mensen om een snelle start mogelijk te maken. Eenmaal zo’n vijftien meter van de startlijn kon ik eindelijk wat dribbelen. Bij het passeren van de startlijn drukte ik mijn knopje in en de race was begonnen. Helaas moest ik in de eerste twee kilometers wat duwwerk toepassen, omdat er mensen waren die als Siamese tweelingen naast elkaar bleven lopen (in plaats van achter elkaar, zoals het hoort), met nauwelijks ruimte om te passeren, links of rechts. Gelukkig weet ik door mijn ervaring in drukke wedstrijden hoe je zoiets aanpakt zonder mensen al te boos te maken of te laten struikelen. Ferm, maar rechtvaardig zullen we maar denken.

Mijn plannetje om 5.15 minuten per km te lopen viel daarom een beetje in het water (5.18 en 5.17 voor kilometers 1 en 2). Pas bij km 3 kon ik het tempo aanhouden (5.13 per km) en in km 4 kon ik wat van de verloren tijd inhalen (5.02 per km). Toen km 5 in 5.08 minuten ging, wist ik al dat ik ruim onder de 1.50 uur zou kunnen duiken, als ik mijn hoofd erbij hield. De eerste vijf kilometer ging in 25.57 minuten.

Tot het keerpunt, net na km 5, hadden we grotendeels wind tegen gehad. Omdat ik nog fris was en wat traag gestart was, had dat niet veel invloed op het tempo. Dat zou in de tweede ronde wel anders zijn. Enfin, de wind achter scheelde een hoop verkoeling, maar ondanks dat kon ik het tempo gemiddeld rond de 5.09 minuten per km houden. En kilometeraanduiding 6 was echt verkeerd geplaatst, want ik deed 5.22 minuten over de zesde kilometer en maar 4.59 minuten over de zevende kilometer. De tweede vijf kilometer ging in 25.45 minuten.

Terug op de Coolsingel gingen we rond het keerpunt en meteen voelde ik dat ik wat stijf in de benen begon te worden. Het keren kostte me duidelijk kracht. Ook was het veld een beetje verder uit elkaar, zodat schuilen achter de massa mensen tegen de wind er niet meer bij was. Dat was ook te merken aan de tijd over de derde vijf kilometer, die 26.06 minuten was. De wind, vooral de windvlagen die ineens uit onverwachte hoek komt, maakt dit een lastig parcours. Verder is het door de brede wegen moeilijk om een schatting van je loopsnelheid te maken.

Na het keerpunt begon ik mijn krachten te verzamelen voor een snelle laatste vijf kilometer. Echter, dat werd eerder een snelle vier kilometer, omdat het licht oplopend vals plat en de vermoeidheid van de benen me parten speelden. Eenmaal weer bij de les, kon ik mijn eindspel inzetten. Kilometers 18 en 19 gingen in 9.49 minuten (ik heb het 18 km punt niet gezien, omdat het bij een sponspost was en ik had een spons nodig om mijn hoofd af te koelen), dus zeg maar 4.55 per km. Kilometer 20 ging nog sneller, in 4.50 minuten. De vierde vijf kilometer ging in 25.10 minuten.

Met nog ruim een kilometer voor de boeg deed ik er nog een schepje bovenop. Het zou en moest pijn doen, zodat ik kon zeggen dat ik alles gegeven heb (wat ook zo is) wat er nog in zat. Ik deed slechts 5.02 minuten over de laatste 1097,5 meter, wat neerkomt op 4.35 minuten per km.

Mijn handgeklokte tijd was 1.47.58 uur (11,72 km/u). De tijd per km was 5.07 ± 0.12 minuten (4 % standaardafwijking). Dat was ietsjes minder dan in Tilburg, maar zeker in dezelfde trant. Als het minder druk was geweest, had er wellicht een iets betere tijd in gezeten.

Het parcours is niet echt snel te noemen, omdat je in het begin last hebt van de mensenmassa (er was één startvak voor iedereen). Verder heb ik van iemand die er korter dan 1.30 uur over deed, dat de staart van het 10 km peleton tegen het eind van ronde twee echt in de weg loopt. Dit wordt alleen maar erger naarmate je sneller loopt.

Volgens mij kun je, als je niet tot de genodigde lopers behoort en een PR onder de 1.30 uur wilt neerzetten, beter ergens anders een wedstrijd zoeken. In Rotterdam zul je in elk geval heel veel problemen ondervinden door windvlagen en mensenmassa’s.

Verder is de speciale sfeer die je tijdens de marathon van Rotterdam hebt op dit evenement veel minder. In Tilburg kreeg ik bijvoorbeeld veel meer ondersteuning van het publiek. Misschien was dat omdat ik in de regen liep, maar in mijn herinnering bij vorige versies van de Tilburg Ten Miles juigen de mensen in de volksbuurt ten Noorden van de Havendijk veel luider en enthousiaster dan wat ik in Rotterdam mocht ervaren. Als je het zwaar hebt tijdens het lopen, is dit iets wat je er doorheen kan trekken.

Op 1 juni dit jaar liep ik al eens een afstand van 10 Engelse mijl in Tilburg (Tweestedenloop), in 1 uur 22 minuten en 49 s netto. Deze keer stond de Tilburg Ten Miles op het programma, een stadsloop, eveneens over 10 E.M. (16 km en 97 m). Het plan was om onder de 80 minuten te duiken, wat inhield dat ik 4 minuut 58 s per km moest lopen.

Bij de start zag ik wat bekenden (M@urice en  Tiny) in het vak voor KNAU-licentielopers en NK-bedrijvenlopers en onderweg haalde John mij nog in rond het 5 km punt. Vandaag veel mensen die mij inhaalden, want de prestatielopers startten na de licentielopers en de snellere prestatielopers haalden de langzamere licentielopers de hele tijd in.

Terwijl de start plaatsvond in een kleine opklaring, begon het al snel weer zachtjes te regenen. Ik had er last van tijdens het lopen, omdat de regen het asfalt een beetje slipperig maakte. Gelukkig liep ik niet al te hard, maar ik kan me voorstellen dat de voorste lopers hier veel meer last van hadden. Wedstrijdschoenen hebben immers maar heel weinig profiel op de zolen.

Het parcours was anders dan andere jaren en ik vond het geen verbetering. Er zaten te veel bochten in het parcours om het snel te maken. Dat is jammer, want vroeger was de TTM een van de snellere parcoursen. Ook was er in het laatste lusje een stukje straat opgebroken en onverhard. Gelukkig had de regen het nog niet in een modderpoel gemaakt.

👆 Parcours Tilburg Ten Miles, zie afstandmeten.nl

Ik haalde de voorgenomen sub-80 minuten einduitslag, zowel bruto als netto. Het werd 1 uur 19 minuten en 29 s netto.

De tijden per kilometerpunt waren als volgt:

• 4.39 | 5.00 | 4.43 | 4.46 | 4.49 (5 km in 23.56)
• 4.50 | 4.57 | 4.59 | 5.07 | 4.52 (5 km in 24.44)
• 5.08 | 4.58 | 5.04 | 5.07 | 5.03 (5 km in 25.20)

De laatste 1097 m ging in 5.29 minuten (12 km/u). Dat was geen eindsprint, maar eerder volhouden tot het bittere eind. Op de eindmeet was ik helemaal op. Mijn benen voelden zwaar en pijnlijk. Er zat gewoon niet meer in vandaag. Niet dat dat een probleem was, want ik heb mijn jaarbeste tijd (in de Tweestedenloop) aan flarden gelopen, ondanks dat ik tegen het eind steeds langzamer ging lopen.

Het gemiddelde tempo was 4.56 ± 0.09 minuten per km (3 % relatieve standaardafwijking).

In feite was deze wedstrijd een test voor aanstaande zondag, 14 september, wanneer ik in Rotterdam een halve marathon wil lopen. Het parcours is daar ietsjes sneller dan in Tilburg en hopelijk willen de weergoden nu wel een beetje meehelpen (geen regen zoals in Tilburg en geen bakkende zon zoals vorige week in Baarle-Nassau). Een tijd van 1.50 uur is zeker haalbaar. Ik kan zelfs al denken aan 1.47 uur.

Maar eerst moeten de benen rusten, want die zijn nu stijf en moe.

De uitslagen kun je vinden op uitslagen nl, onder Tilburg Ten Miles.

In het Brabantse Baarle-Nassau ging zaterdag 30 augustus 2008, om 18.00 uur de 10 km wedstrijd en trimloop van Het Bels Lijntje van start, georganiseerd door AV Gloria. Het was een snikhete dag en geen weer voor snelle tijden. Desondanks was ik toch aan de startlijn verschenen, tegen beter weten in…

👆 Daar sta ik dan.

Vanaf de eerste paar meters voelde ik al dat het loodzwaar zou worden. Toch wilde ik proberen er een 48 minuten uit te halen. Bij kilometer 1 (4.58 minuten) zag ik al dat dat niet ging lukken. Bij lange na niet. Ik mocht blij zijn als ik er een 50 minuten uit zou halen.

Bij zeven kilometer had ik er genoeg van. Ik zat nog maar op 34.43 minuten, terwijl ik volgens schema op 33.36 minuten zou moeten zitten. Dit ging niet lukken. Dan er maar een intensieve duurloop van maken. Het tempo ging er van af, ver boven de 5 minuten per km. In een redelijk ontspannen tempo rolde ik over de finish in 51.13 minuten. De warmte was gewoon te veel gebleken.

Hier zijn de kilometertijden. Ik ben bij het 6 km punt vergeten om het knop in te drukken.

• 4.58 | 4.44 | 4.52 | 5.03 | 5.03 | 10.02 | 5.24 | 5.41 | 5.26

De eerste 5 km ging in 24.41, de tweede in 26.32 en het gemiddelde tempo was 5.07 ± 0.18 minuten (6 % relatieve standaardafwijking). Dit valt in de categorie “slecht gelopen wedstrijden”.

Als je nog wat meer foto’s wilt zien die ik heb gemaakt tijdens Het Bels Lijntje, kijk dan even naar mijn Flickr fotoset.

In het dorpje Welberg, nabij het Brabantse Steenbergen, werd op dinsdagavond 26 augustus 2008 voor de eerste maal de 10 Km van Groot-Steenbergen georganiseerd door multi-sportvereniging Diomedon. Het inschrijfbureau en de kleedruimte waren in het gemeenschapshuis De Vaert, aan de Kapelaan Kockstraat. De wedstrijd was bijzonder goed georganiseerd (er waren zelfs km-borden geplaatst voor km 1 tot en met 9).

Het plan was om de eerste 5 km beneden de 25 minuten te lopen, maar iemand maakte een commentaar op dit weblog dat dat eigenlijk niet meer kan. Als ik zo ambitieus ben, kan ik niet met een 10 km in 50 minuten meer aankomen. Dan moet er wel een tijd onder de 48 minuten uitrollen. Ik heb mijn plan dus aangepast: 24 minuten over de eerste 5 km en dan zo snel mogelijk de laatste 5 km lopen.

Een kleine handicap was er wel, namelijk 12 km fietsen naar het parcours. Ik deed daar 50 minuten over. Helaas kon ik met niemand meerijden en degene die misschien zou komen, wist dat niet helemaal zeker. De fiets was niet de enige optie. Ik had ook met de bus heen kunnen gaan, echter als ik de laatste bus zou missen, zou ik het hele stuk naar huis moeten wandelen (zo’n 2,5 uur).

Ik vond de volgende oplossing op dit handicap: vasten. Door te vasten verloor ik een kilo aan lichaamsgewicht en had daardoor genoeg basissnelheid om ondanks de vermoeidheid van het fietsen toch het parcours onder de 48 minuten af te leggen.

Tja, het parcours. Dat was toch een beetje anders dan ik van te voren gedacht had. De start en finish lagen enigszins uit elkaar en het eerste rondje was 5,4 km en het tweede 4,6 km. Bij het tweede rondje werd een lus van de Kapelaan Kockstraat de woonwijk in overgeslagen.

Volledig parcours van de 10 Km van Groot-Steenbergen zie ook afstandmeten.nl

De wedstrijd start hier.

Als je wilt kun je een brief posten bij de finish.

Ik heb er 47 minuten en 59 seconden over gedaan. Ik ben dus onder de 48 minuten gebleven. De eerste 5 km ging in 23:54 en de tweede 5 km in 24:05. De individuele kilometers gingen in:

• 4:44 | 4:43 | 4:46 | 4:43 | 4.58 | 4:55 | 4:53 | 4:48 | 4:56 | 4:32

Dit is gemiddeld 4:48 ± 0:08 (2,7 % relatieve standaardafwijking).

Eenmaal thuis heb ik een goed bord spaghetti naar binnen gewerkt. Dat was welverdiend, vond ik.

Update: Volgens de officiële uitslag zat ik net boven de 48 minuten, 48:01. Toch houd ik maar mijn (zelf geklokte) nettotijd aan, omdat ik niet vooraan stond toen het startpistool afging.

2e update: Ik heb de organisatie nog via e-mail een bedankje gegeven voor de uitstekend georganiseerde wedstrijd.

Dit was niet mijn favoriete parcours. Het waren vijf ronden van 1950 m, met veel scherpe bochtjes, stukken onverhard en schots en scheve klinkers. Voor mij werd het dus een intensieve duurloop. Waarom mijn uiterste best doen als er toch geen scherpe tijd in zit?

Toen ik dat besefte (na het inspecteren van het parcours), kon ik me instellen op het genieten van de loop en de ambiance. Het was immers kermis en dat is een dorpsfeest, waarin kinderen en ouders het naar hun zin hebben. Suikerspinnen en oliebollen, misselijk makende reuzenschommels, mosselen en sigaren. Typische dingen die je op een dorpskermis mag verwachten.

Eerst maar even het “officiële gedeelte”. De rondjes gingen als volgt:

• 9:46, 10:10, 9:54, 9:57 en 10:16

De totaaltijd voor de 9,75 km was 50:03 (11,69 km/u). De standaardafwijking per ronde was 12 s (2 % van 10 minuten), redelijk constant dus.

Ik had mijn fotocamera meegenomen en ik sluit af met een korte foto-impressie.

👆 Starten is rechts, finishen is links.

👆 Wat foto’s vooaf

👆 Ik sta ook nooit goed op de foto.

👆 Nummers 1, 11 en 111. Hoe bestaat het dat je die tegelijkertijd op een foto krijgt?

👆 Voor de start van de jeugdronde.

👆 Pang!

👆 Sommige lopertjes struikelen.

👆 Het wordt een struikelpartij. Wacht maar af…

👆 Ja hoor, daar liggen er al een paar op de grond.

👆 Een valpartij.

👆 De eerste finishers.

👆 Ze blijven binnen komen, een voor een.

👆 Iedereen deed zijn of haar uiterste best.

Okee, het plan was om de 10 km van de Ronde van Naestenbest in het Brabantse Best (nabij Eindhoven) binnen 50 minuten te lopen en met blijdschap mag ik mededelen dat die missie geslaagd is.

Voordat ik beschrijf hoe dat ging en wat de tijd was, eerst een kleine correctie op het bericht van gisteren. Toen beschreef ik in een mooie samengestelde kaart hoe het parcours liep. Echter, al die moeite die ik heb gedaan om die kaart te maken was voor niks, want door wegwerkzaamheden aan de Jacob van Wassenaerstraat moest het parcours verlegd worden. De grote ronde was wel hetzelfde. Mij is niet precies duidelijk of het nu 1500 of 1600 m was. Volgens Google Maps is het 1600 m. Dat zou betekenen dat de Voorronde niet de geafficheerde 1500, maar feitelijk 1600 m was.

👆 Parcours Ronde van Naestenbest, kleine ronde zie ook kaart op afstandmeten.nl

👆 Parcours Ronde van Naestenbest, grote ronde zie ook kaart op afstandmeten.nl

Voordat ik met het inlopen begon, heb ik nog wat fotootjes gemaakt van de Voorronde. Ik plaats ze hier zonder commentaar, omdat ik niemand ken die op de foto’s staat. ’t Is alleen leuk om die jonge gasten ook eens goed hun best te zien doen, voordat wij oude mannen en vrouwen mogen laten zien wat we kunnen.

👆 Voorronde Ronde van Naestenbest.

Na dit korte intermezzo (de winnaar kwam binnen in 5.51) bracht ik snel mijn fotocamera terug naar de kleedkamer om te gaan inlopen. Immers, zo’n 23 minuten later zou de 10 km wedstrijd beginnen en ik wilde wel opgewarmde spieren hebben.

Bij het inlopen voelde ik al dat ik gisteren een redelijk belastende training had afgewerkt (zes maal 1000 m, met 1000 m herstel). Ik wist dus al dat ik me heel strak aan het schema moest houden en eventueel in de laatste ronde wat extra gas zou moeten geven om eventueel tijdverlies in te halen. De temperatuur viel mee, maar het was enigszins benauwd weer, omdat er regen in de lucht hing (die waarschijnlijk pas ’s-avonds laat is gevallen, toen ik allang terug in Bergen op Zoom was).

Voor de start zocht ik nog even naar M@urice (Maurice van den Berge), waarvan ik wist dat hij had ingeschreven en welk startnummer hij had (ik had hem namelijk nog nooit in het echt gezien). Hij herkende me meteen en vertelde dat hij het rustig aan zou doen, omdat het eerste keer na de vakantie was dat hij weer een wedstrijd liep. Hij had wel getraind, maar geen wedstrijden gelopen. Verder wilde hij “hazen” voor een paar vrienden die rond de vijftig minuten wilden lopen. In de einduitslag zag ik dat hij 49 minuten had gelopen. Niet erg snel voor hem, maar wel netjes en behoudend gelopen. Hij zal vast wel weer snel rond de 42, 43 minuten lopen.

De eerste ronde was dus vooraf aftasten welk tempo geschikt was. De start was zo’n 50 m achter de finish (50 m extra lopen) en we liepen in tegenovergestelde richting als we straks zouden finishen. Zelf had ik het gevoel dat ik te hard ging en de rem erop moest zetten. Vlak voor het rechtsafslaan in de Jacob van Wassenaerstraat was het 1 km punt: 5 minuut 3 s. Dat viel dus mee met het te hard gaan. De spieren voelde loom. Dit zou niet makkelijk worden.

Na heel wat bochtjes en enkele meters over onverharde ondergrond, draaide we de Prins Beatrixlaan in en passeerden we het finishdoek, nu in dezelfde richting als we de volgende ronden zouden doen. Een beetje verwarrend was het wel, maar zolang je maar de grote meute achterna loopt, gaat alles vanzelf goed. Ik kwam door op 8.06 (5.04/km) Dit was langzamer dan de tijd wat ik had willen lopen, maar zeker iets wat ik nog kon goedmaken op de 8400 m die volgden.

De twee grote ronden die volgden waren niet zo bijster interessant. Het was gewoon proberen om het tempo vast te houden. De tijden per ronde waren 14.04 (5.01/km) en 13.50 (4.56/km). Ik voelde wel in de tweede grote ronde dat de lange afstandstraining van de laatste weken effect begon te hebben, want had ik voor de vakantie nog problemen om in het laatste deel het tempo vast te houden, deze keer had ik daar in het geheel geen last van. Nee, het leek wel of het steeds beter ging.

Dat laatste bleek ook wel in de laatste ronde, want toen ik zes minuten in die ronde was, begon ik mensen te passeren, omdat ik lichtjes sneller ging lopen. Natuurlijk zijn er altijd mensen die je in het laatste stuk voorbij lopen, omdat ze nog over hebben. Ik had dus niet over. Op de eindmeet was ik helemaal leeg. De speaker zei dat iedereen er zo fris uitzag, maar ik voelde me helemaal niet fris. De laatste ronde ging in 13.33 (4.50/km).

Er was behalve het 1-km punt ook een halverwegepunt (5 km) aangegeven. Daar kwam ik in 25.01 langs (5.00/km).

Kortom, missie geslaagd.

Ik ben op het moment dat ik dit schrijf (zondagmorgen) wel stijf en moe. Toch ga ik er vandaag nog even trainen (wat inlopen en uitlopen), om de spieren weer soepel te maken.

Immers, dinsdag staat er weer een 10 km op het programma. Dan hoop ik in de Hoevense Polderloop weer onder de 50 minuten te eindigen. Omdat het daar één grote ronde is (als ik me goed herinner), is het wellicht mogelijk om zelfs onder de 49 minuten te komen.

Je kunt de volledige uitslagen vinden op uitslagen.nl.

In het dorpje Lepelstraat, tussen Halsteren en Steenbergen (NB) werd zaterdagavond 2 augustus 2008 een hardloopwedstrijd georganiseerd door RoPaRunteam Door Dik en Dun uit Steenbergen, als activiteit bij de Kermis van Lepelstraat.

👆 Parcours Kermisloop Lepelstraat (zie ook Afstandmeten.nl)

Alhoewel deze wedstrijd stond geafficheerd als een 10,5 km lange wedstrijd, was het percours eerder 10,65 km. Iemand die een Garmin GPS horloge had gebruikt (de 305), kwam tot 10,66 km. Het waren vijf rondjes van ongeveer 2,13 km.

Helaas heb ik de tijden op mijn horloge gewist en weet ik niet precies mijn nettotijd. Kijkend naar de finishklok was mijn bruto eindtijd net boven de 56 minuten. Als ik uitga van 10,65 km, dan is dat 11,4 km/u. Niet heel erg snel dus, ook niet voor mijn doen.

Ik zoek geen excuses, maar het 8 km heen fietsen en twee rondjes inlopen zal ook zijn effect hebben gehad, net als de regen die op ons neerviel. Ik ben niet eens gebleven tot de prijsuitrijking, want ik was gewoon te moe. Na 8 km fietsen was ik dus gebroken. Het was dus meer een bike-run-bike.

Gauw maar weer vergeten.

Update: De uitslagen staan inmiddels online (voor zolang als het duurt). Ik had 55:10. Dat is dan 11,58 km/u. Klinkt al een stuk beter.

👆 Kermisloop Lepelstraat (foto door Bert van Drunen, met toestemming geplaatst)

Op zaterdag 12 juli 2008 ging om 19.00 uur de 10 km van de Kermisloop in het Brabantse plaatsje Heerle (gemeente Roosendaal) van start. Slechts 10 minuten eerder kwam ik aan bij frituur De Bie, op Torenbaan 3. Ik had namelijk weer eens niet goed naar de starttijd gekeken. Deze prestatieloop werd georganiseerd door RoPaRunteam Door Dik en Dun uit Steenbergen.

Enfin, we liepen daar met pakweg 150 mensen in wat winderig en koel, maar wel zonnig weer drie rondjes over een goed beloopbaar parcours. Je zou het niet zeggen, maar eigenlijk was dit heel goed loopweer voor de tragere lopers onder ons. In vorige edities was het snikheet. Dus, relatief gesproken, was het prima weer. En nog voor een goed doel ook, want de opbrengst gaat naar de RoPaRun, ten bate van kankeronderzoek en ondersteuning van kankerpatiënten.

👆 Parcours Kermisloop Heerle

Ik had zo mijn bedenkingen of ik die dag wel goed zou kunnen lopen, maar geen vrees, al snel liep ik op routine. Dat mag ook wel, na bijna tien jaar bezig zijn met hardlopen (10 augustus is het tien jaar geleden dat ik begonnen ben). De rondjes gingen in 17:02, 16:33 en 16:57, met een netto-eindtijd van 50:33 (zelf geklokt). Ook bruto zat ik nog onder de 51 minuten.

• 50:33 op de 10 km (11,87 km/u)

Niet slecht voor iemand die pas terug is van een paar weken ziek zijn. Het is nog niet die 48:30 van een poosje geleden (Rondje Rijen), maar dat gaat vast wel weer lukken met een paar weekjes training. Ik ga in elk geval met een goed gevoel de zomervakantie in en dat is zeker niet verkeerd.

Op zaterdagavond 7 juni 2008 werd in het Brabantse plaatsje Rijen een serie hardloopwedstrijden georganiseerd door AV Spiridon.

👆 Reizen per trein

Een probleem als je zelf geen auto hebt is dat je er op andere manier moet komen, in dit geval met de trein. Dat is meer wachten op je aansluiting dan wat anders, maar in elk geval rijdt er wat. In sommige dorpen die alleen per bus bereikbaar zijn, heb je op dit moment geen openbaar vervoer vanwege een maar voortdurende staking van het busvervoer.

👆 Kijkje op Rijen

Maar goed, aangekomen in Rijen, wandelde ik de 2 km van het station Gilze-Rijen naar sportcentrum Tropical. Na mijn startnummer opgehaald te hebben, deed ik even de kleedkamer aan, waar iemand zo aardig was om een foto van mij te schieten.

👆 Ik ben er klaar voor!

Natuurlijk heb ik even gekeken naar de andere onderdelen, zoals de jeugdronde over 1350 m en de 5 km.

👆 start van de 1350 m jeugdloop

👆 start van de 5 km

Natuurlijk kon ik mijn eigen start (en finish) niet fotograferen, maar ik hoop dat de foto’s die ik in de Flickr fotoset Rondje Rijen 2008 heb gezet een indruk geeft van de sfeer van de wedstrijd.

👆 parcourskaart Rondje Rijen

Het parcours is een rondje van 2,5 km. In feite is het parcours ietsjes langer, zodat de start een eind terug op het parcours ligt ten opzichte van de finish. De finish staat niet op het parcourskaartje ingetekend. Het ligt op de Monseigneur Nolenstraat, ter hoogte van de eerste zijstraat links. Het doorgaande parcours gaat rechtsaf de Van Hallstraat in, terwijl de finishers (op de 5 en 10 km) rechtdoor de Mgr. Nolenstraat in lopen. De kilometers (1 t/m 9) staan goed aangegeven en de organisatie was tot in de puntjes geregeld (lees: je merkte er niks van, wat dus goed is).

👆 start (boven) en finish (onder)

Afijn, om 19.00 uur ging de 10 km wedstrijd van start over 4 ronden. Een van de prominente lopers was Jeroen van Damme, die ongetwijfeld het parcoursrecord heeft verbrijzeld. Zelf had ik een bescheidener doel, namelijk om binnen de 49 minuten te eindigen.

Nu dacht ik dat ik het goed voorbereid had. Ik dacht dat ik 12 seconden per km sneller moest lopen dan 5 minuten per kilometer. Natuurlijk moet dat 6 seconden zijn. Verder drukte ik de stopwatch in bij het startschot en niet een paar seconden later bij het passeren van de startlijn (ik stond weer eens achteraan).

De eerste km ging dus in mijn veronderstelling precies hard genoeg, 4:48. Om de een of andere reden (ik weet niet meer waarom), zette ik even aan in de tweede km, 4:37. Oei, dat was veel en veel te hard. Dan maar even matigen en daarna het tempo weer oppikken, 4:53 over de derde km.

Ondertussen zaten we in het tweede rondje en begon ik wat taktiek toe te passen. Ik probeerde, samen met andere lopers om het volgende groepje te halen. Daardoor kon ik de vierde en vijfde km in respectievelijk 4:45 en 4:47 lopen. De tussentijd op de 5 km was 23:56.

Bij het ingaan van het derde rondje voelde ik me sterk en kon ik samen met iemand die “Toon” genoemd werd door diverse mensen uit het publiek het tempo goed strak houden (4:48 en 4:52 op kilometers 6 en 7).

Toen begon het hoge tempo me op te breken. Ik moest lossen en mensen die ik al ronden geleden ingehaald had, haalden mij nu in. Bij de drankpost (net na de start, op de Statenlaan) heb ik zelfs een paar seconden stilgestaan om een bekertje water te drinken.

Bij het ingaan van de vierde en laatste ronde zat ik er een beetje doorheen, 5:11 over de achtste km. Nu was het doorbijten en hopen dat ik niet al te ver boven de 49 minuten zou eindigen (ik dacht immers dat ik 4:48 per km moest lopen, terwijl 4:54 per km voldoende was geweest). De negende km ging moeizaam onder de 5 minuten, 4:58, en de finish was nu wel heel ver weg voor mijn gevoel.

Ik bleef geconcentreerd op de wedstrijd en probeerde mezelf terug te vinden. Kom op, zo ver is het niet meer. Binnen vijf minuten is de pret weer over. Bij het omslaan van de bocht zag ik de finishklok en… dat ik me misrekend had. Ik zat nog ruim onder de 49 minuten! Er was zelfs nog een kansje dat ik 48:30 zou halen, maar dan moest ik er wel even alles uitpersen wat er in zat. Ik sprintte door de finish na een ferme kreun en zag nog net mijn eindtijd: 48:30. De laatste km ging in 4:45.

Netjes gelopen, denk ik zo. Ik was niet eens zo aangeslagen, want mensen vonden me er na een paar minuutjes fris uitzien. Ik wist echter wel beter, want ik had weer eens beter gepresteerd dan ik gedroomd had. Zo zie je maar, hoe een rekenfoutje gunstig uit kan vallen. Ik kan er achteraf alleen maar om lachen.

Op woensdagavond 4 juni 2008, startte om 19.30 uur de Pagnevaartloop, een gecombineerde wedstrijd over 10 km en trimloop over 6,4 km. De gezamenlijke start was op het Albano sportpark in Oudenbosch en het parcours leidde door het buitengebied en was geheel verhard. Omdat ik nog niet helemaal was hersteld van de 10 mijl tussen Waalwijk en Tilburg van afgelopen zondag, koos ik wijselijk voor de trimloop.

👆 parcourskaartje 6,4 km trimloop van de Pagnevaartloop

Deze keer heb ik geen foto’s onderweg gemaakt, omdat de korte afstand zich daar niet echt toe leent. Deze keer dus alleen foto’s achteraf. Je kunt de complete fotoset van 50 foto’s vinden onder Pagnevaartloop 2008, op mijn Flickr pagina. Op de foto’s staan voornamelijk finishers op de 10 km wedstrijd, tussen pakweg 48 en 54 minuten eindtijd.

Hoe ging mijn trimloop? Wel, de eerste 3 km ging eigenlijk best goed. Na de 3 km kwam het punt waar de 10 km splitste van de 6,4 km. Op dat punt viel ik wat terug, vooral omdat er geen km-bordjes meer stonden om me naar te richten. Echter, toen ik het 8 km bordje zag (deel van het 10 km parcours), wist ik dat ik bij het 4,4 km punt van mijn parcours gekomen was. Daarna ging het weer goed en in de laatste km kon ik heel wat seconden goed maken toen ik inging op een uitdaging van de loper voor mij. Omdat ik niet superfit was, heb ik hem in de laatste 200 m laten gaan.

• 1 km : 4:48
• 2 km : 4:43
• 3 km : 4:48
• 4,4 km: 6:56 (4:57/km)
• 6,4 km: 4:11

De nettotijd (zelf geklokt) was 30:09 (12,74 km/u), met een gemiddeld tempo van 4:42 per km en een standaardafwijking van 16 s per km (6 % relatieve standaardafwijking). In het geheel niet vlak gelopen dus. Bij een korte afstand is dat ook niet zo makkelijk, vooral niet als je nog een eindsprint over hebt.

En oh ja, zoals je op de eerste foto hierboven waarschijnlijk wel kunt zien, hebben ze bij AVO'83 gras liggen op de atletiekbaan.

Op advies van iemand in het Chat’n’Run forum, doe ik het relatief rustig aan in mijn wekelijkse “15 km en ietsjes verder” wedstrijden. Dit om mijn lichaam te sparen.

Deze keer stond de Tweestedenloop op het programma. Een loop over 10 Engelse mijlen (volgens Google 16,09344 km) van de vestiging van het Tweesteden Ziekenhuis in Waalwijk naar de vestiging in Tilburg. Het parcours is geheel verhard (op de laatste 25 m op het gazon van het ziekenhuis na) en voert door de Loonse en Drunense Duinen. Er is, behalve een viaduct over de snelweg, geen elevatie van betekenis.

Omdat ik—net als de meeste hardlopers—de neiging heb om toch tot het gaatje te gaan, moest ik een list verzinnen, om mezelf voor het lapje te houden. Mijn idee was om onder het hardlopen foto’s te maken. Ja, ik weet het, bijna niemand doet dat, maar nu ik toch niet zo hard ga als ik kan, kan ik net zo goed van de mogelijkheid gebruik maken om de ene hobby (hardlopen) met een andere (fotograferen) te combineren.

En dan komt het leven in de weg… Met dat bedoel ik dat het nauwkeurig uitgekiende reisplan naar de vestiging van het Tweesteden Ziekenhuis te Tilburg in het water viel. Er was een onaangekondigde busstaking (wel, hij was aangekondigd, maar niet op zondag 1 juni, maar later in de week). Na 30 minuten tevergeefs wachten op bus 136 naar Den Bosch (via Waalwijk), kwam een buschauffeur ons vertellen dat er toch echt een staking was en dat geen Nederlandse bus zou rijden vandaag.

Uhm, ik had hier geen rekening mee gehouden. Hoe moest ik nu in het Tweesteden Ziekenhuis komen? Gelukkig had ik een kaart van Tilburg bij me en een nieuw reisplan was snel gemaakt. Alleen om op tijd te komen, moest ik wel 4,5 km in een half uur afleggen. Dat werd dus hardlopen. Hardlopen voor het hardlopen.

Geheel bezweet kwam ik aan bij het Tweesteden Ziekenhuis, dronk wat van mijn meegenomen drank (limonadesiroop), om het vocht zo goed als het kon aan te vullen. Alle hoop op een redelijke eindtijd, die in verhouding stond tot de 1:18:44 op de 15 km van de voorgaande week was nu toch zeker vervlogen. Ik had anderhalf uur de tijd om te herstellen van deze “onvrijwillige” extra kilometers.

👆 In de bus.

Eenmaal opgestapt in de bus, reden we over de snelweg naar Waalwijk, over dezelfde snelweg, waarlangs we later terug naar Tilburg (over een parallele weg) zouden hardlopen. Uiteraard stond er een file voor de Efteling (waar naartoe geen OV bussen reden, vanwege de staking), aan de andere kant van de weg.

👆 Even naar huis bellen.

Eenmaal aangekomen in Waalwijk, stapten we uit en deden het ritueel van omkleden en de tassen afgeven. Aangezien we niet meer in Waalwijk terug zouden komen, moesten de tassen met ons mee reizen. Je plaatste je tas, met label, in het juiste rek, zoals je die hierboven ziet.

Enfin, een uur voor de start. En wat doe je dan? Dan ga je kijken of je iemand kan vinden die je kent. In mijn geval, of je iemand kan vinden waarmee je een leuk gesprek aan kan knopen.

👆 Het kan niet stuk.

Deze aardige dame wilde wel voor me poseren. Dat was ook een goede aanleiding om even met elkaar te kletsen. Dat vind ik dus zo bijzonder aan hardloopwedstrijden: er zijn geen rangen of standen en iedereen is gelijk. Het gaat uitsluitend om hoe snel je een bepaalde afstand af kan leggen en verder niks.

👆 Kijk mij nou!

Natuurlijk heb je ook kleurrijke figuren, zoals deze fotograaf bij de start in Waalwijk.

👆 Ja, ik mag op de foto!

Hij wilde best met mij op de foto (en wie heeft die foto nu gemaakt?).

👆 Rekken.

Alle gekheid op een stokje. Er moest serieus hardgelopen worden en daarbij hoort een bepaald ritueel dat je uitvoert voor de start. Bij veel mensen is dat rekken (waarvan aangetoond is dat het geen enkel effect heeft op de einduitslag, maar dat terzijde).

👆 We mogen zo van start!

Daar stonden we dan met z’n allen te wachten tot het startschot gelost werd. Da’s toch iets om even nerveus van te worden. De spanning is van de gezichten te lezen.

Dan volgt het startschot en… we mogen nog even wandelen tot de startlijn. Een kleine opstopping, zeer gebruikelijk in de wat grotere wedstrijden.

Daarna heb ik hier en daar foto’s genomen van de hardlopers die rond me liepen. Ik haalde ze even in, maakte een foto en liep ze vervolgens voorbij. Het gemiddelde tempo was voor mijn doen op dit moment vrij hoog (5.09 per km). De 4,5 trimloop van vanmorgen had duidelijk geen invloed gehad. Alhoewel, ik begon na 13 km wel zere benen te krijgen. Niettemin kon ik het tempo redelijk vasthouden.

Hier nog even een korte foto-impressie van de wedstrijd zelf. De volledige set kun je vinden door naar mijn Flickr fotoset Tweestedenloop 2008 te gaan.

👆 Hier gaan we dan!

👆 Stukje afsnijden.

👆 Lastige steentjes.

👆 Eindelijk in het bos.

👆 Een lastig bochtje.

👆 Terug op de weg.

👆 Langs de zoevende auto’s.

👆 En het gaat maar door…

👆 De laatste loodjes.

Terwijl ik redelijk fris was, was deze meneer duidelijk tot het gaatje gegaan:

👆 Helemaal kapot!

Een leuke loop en zeker voor herhaling vatbaar.

De foto’s zijn vrij te gebruiken voor niet-commerciële doeleinden (bijv. voor op je weblog), mits je mijn naam erbij vermeld en een Creative Commons verklaring (CC 2008, René van Belzen). De CC verklaring staat ook op de Flickr website, bij elke foto, vermeld.

Nog even wat statistieken.

• 0 - 5 km in 26:02
• 5 - 10 km in 25:23 (51:25 op 10 km)
• 10 - 15 km in 26:21 (1:17:46 op 15 km)
• 15 - 16,1 km in 5:02

Einduitslag: 1:22:49.

Het gemiddelde tempo was 25:45 per 5 km (11,66 km/u) ± 32 s (2 % relatieve afwijking). Niet zo vlak als de vorige keren, maar nog steeds goed vlak. Pas boven de 4 % relatieve afwijking ga ik denken dat er iets bijzonders aan de hand is.

Als ik een beetje fantaseer en ik reken de 4,5 km hardlopen als onderdeel van de wedstrijd, dan wordt een halve marathon binnen de 1:50 uur mogelijk. Puur op basis van de 10 EM in 1:22:49, verwacht ik een halve marathon in pakweg 1:52 uur. Niet slecht voor iemand die zeker 18 kg overgewicht heeft.