Loopgenot

Een beetje laat wellicht, maar dan toch een berichtje over wat ik sinds de vorig keer gedaan heb. De “wedstrijden” die ik loop zijn meer om het voor mij interessant te houden, zodat ik aanleiding heb om te trainen. Als dat ten koste gaat van de gelopen tijd, dan zij het zo. Ik zie het meer als “intensieve duurlopen”.

26/04: Baantraining, 8,21 km in 47m:51s (5:50/km, 140 bpm)
Tien 400-tjes op niveau (50 min op 10 km).
10 x 400 m (1:55, 1:55, 1:54, 1:53, 1:52, 1:54, 1:55, 1:57, 1:53, 1:59)

29/04: Oranjeloop Halsteren, 9,89 km in 49m:48s (5:02 min/km, 158 bpm)
Het doel van deze trimloop was vormbehoud tonen. Natuurlijk klopt de afstand niet (geafficheerd als 10 km), maar dat kun je hebben bij een trimloop, die bovendien gedeeltelijk onverhard was. Het tempo was redelijk vast en de vier rondjes werden elk in ongeveer 12:30 minuten afgelegd.
10 x 1 km (5:13, 4:58, 4:55, 4:53, 5:06, 5:03, 5:01, 5:09, 5:05, 4:24*) *=0.89 km

01/05: Baantraining, 12,02 km in 1u:08m:38s (5:43 min/km, 141 bpm)
Eigenlijk wilde ik zes 1000-tjes lopen, maar ik had niet genoeg tijd. Ik train namelijk het eerste deel mee met de loopgroep (inlopen en warming-up oefeningen). Vandaar dat ik koos voor zeven 800-tjes (met 800 m herstel), wat wellicht een beetje te heftig was. De dag erop was ik niet in staat om te trainen. Ik gooi het op gebrek aan duurvermogen.
7 x 800 m (4:05, 4:17, 4:15, 4:15, 4:16, 4:13, 4:16)

03/05: Baantraining, 8,48 km in 46m:59s (5:32 min/km, 142 bpm)
Om te voorkomen dat ik mijn 400-tjes te snel liep, hield ik het wandelen tijdens de herstel 400 m stukken kort. Normaal loop ik zo’n 40 m in het begin en eind van het herstelstukje, maar vandaag was dat aanzienlijk minder. Afgezien van de laatste 400 m gingen de voorgaande 400 m snelle stukken “op snelheid” (niet te snel en niet te langzaam).
10 x 400 m (1:54, 1:51, 1:53, 1:53, 1:54, 1:58, 1:58, 1:55, 1:57, 1:49)

05/05: 15 km in 1u:40m:57s (6:44 min/km, 140 bpm)
Wellicht niet zo pienter, gezien dat ik de dag erop een wedstrijd loop, maar omdat ik echt het aantal trainingen per week wil opvoeren en ik vrijdag vanwege vermoeidheid niet gelopen had, deze dag een “inhaaltraining”. Het was in principe 10 keer ongeveer 1500 m hardlopen, telkens gevolgd door 10 keer touwtje springen. Zonder het touwtje springen zou het 6 minuten sneller gegaan zijn. Ik verwacht morgen geen snelle tijd op de Haagse Beemdenloop neer te zetten.

Morgen de Haagse Beemdenloop in Breda, de 15 km. In feite is het een voortzetting van de training van vandaag (ook een 15 km). Als ik een tempo van 6 min/km aanhoudt, doe ik het heel goed, denk ik. Snelheid komt later dit jaar nog wel.

Bedankt voor het lezen en loop ze.

Op de een na laatste dinsdagavond van augustus is er in en nabij het dorpje Welberg, aangrenzend aan het Noord-Brabantse Steenbergen een wedstrijd en prestatieloop over 10 km. Het is een vlak parcours dat makkelijk te belopen is, een prima gelegenheid om te kijken hoe het ermee staat voordat de najaarswedstrijden beginnen.

Achteraan gestart, omdat ik nog herstellende ben van een enkelblessure (precies een week geleden opgelopen) en tijd nodig heb om warm te draaien, ging de eerste kilometer verbazend gemakkelijk. Omdat ik wist dat ik door zowel de vochtigheid als de warmte zo’n tempo niet tot het einde kon volhouden en omdat ik niet tot het gaatje zou gaan, ging het tempo een beetje naar beneden. Was ook veel comfortabeler lopen.

Met een regelmatig oog op het tempo (richttempo was 5m:10s per km), liep ik verder tot het eind. Ik voelde duidelijk dat er een vals plat naar beneden was het dorp uit en idem naar boven het dorp weer in. Er was geen wind van betekenis, wat voor de meesten een nadeel was, omdat het drukkend warm was.

👆 Volledig parcours van de 10 Km van Groot-Steenbergen zie ook afstandmeten.nl

Het parcours was precies hetzelfde als toen ik hier de vorige keer liep (zie De 10 km van Groot-Steenbergen 2008), vandaar dat ik hetzelfde kaartje hier opnieuw plaats. Er zijn tweede ronden van respectievelijk 5,5 en 4,5 km. Niet dat dit veel uitmaakte, want ik liep puur op mijn GPS-horloge. Er was gelegenheid om enkele meters af te snijden, maar die nam ik uitdrukkelijk niet, omdat ik de volle 10 km wilde lopen.

Mijn zelf-geklokte tijd was 51m:15s, gemiddeld 5m:07s per km. Ik stond niet in de uitslagen, omdat deze voor prestatielopers niet werden bijgehouden.

De eerste 5 km ging in 25m:38s, de tweede in 25m:37s, zeer vlak dus. Uiteraard kwam dit doordat ik een vast tempo aanhield. De tempo’s in minuten en seconden per kilometer:

• 5:02 | 5:10 | 5:09 | 5:09 | 5:08
• 5:08 | 5:07 | 5:10 | 5:08 | 5:04

Ik kwam niet aanstormen op de finish. Ik liep er gewoon op een vast tempo doorheen. Daarna een flesje drinken, een zak bonen en blije gezichten van gefinishte lopers.

Ja, dit was leuk. Blijven we voorlopig even doen, dat hardlopen in wedstrijdverband.

Deze keer liep ik een 10 km onder veel betere omstandigheden dan 17 april. Het was aangenaam en redelijk vlak, als ik dat vergelijk met de binnenstad van Bergen op Zoom. Van de andere kant, het was een parkloop, met stukken onverhard parcours en scherpe bochtjes.

De Oranjeloop op 1 mei in Halsteren was een gelegenheid om Koninginnedag te vieren met een kleinschalig loopfestijn. Zoals ik al schreef was het in een park, rondom de Grote Melanen, net buiten Halsteren. Het parcours is 2,5 km lang en ik deed vier rondjes.

• 1 km, 4:57 min/km, 147 bpm
• 2 km, 4:53 min/km, 159 bpm
• 3 km, 5:02 min/km, 159 bpm
• 4 km, 5:04 min/km, 161 bpm
• 5 km, 5:15 min/km, 158 bpm
• 6 km, 5:10 min/km, 158 bpm
• 7 km, 5:16 min/km, 157 bpm
• 8 km, 5:10 min/km, 157 bpm
• 9 km, 5:19 min/km, 157 bpm
• 10 km, 5:10 min/km, 156 bpm

Het plan was om te beginnen met een hartslag van 160 bpm in de eerste twee ronden en dan hoger in de laatste twee ronden. Echter, ik kon in de eerste twee kilometer met moeite mijn hartslag zo hoog krijgen. Ja, ik was heel diep aan het ademhalen, dus ik ging best diep, maar boven de 160 kwam mijn hartslagmeting nauwelijks. De volgende keer kan ik wellicht beter op tempo lopen en pas bij 3 km gaan letten op mijn hartslag.

Ik had dus veel te veel gegeven in de eerste kilometers en moest vooral in de laatste kilometers inleveren. Gelukkig niet al te veel, maar een tijd onder de 50 minuten zat er niet in. Zelfs sneller lopen dan twee weken geleden zat niet in het vat, alhoewel ik dichtbij kwam (toen 50:47, nu 51:13).

Daar moet ik het maar mee doen. Het ging immers niet zozeer om snelheid, maar om gemotiveerd te blijven. En ja, dat was zeker geslaagd. Ik sta te popelen om morgen weer gaan trainen. Ik hoop om in de volgende wedstrijd beter voor de dag te komen.

Bedankt voor het lezen.

Op zondag 17 april 2011, 2 uur ’s-middags, gingen ruim vierhonderd hardlopers van start voor twee of drie ronden van vijf kilometer door de binnenstad van Bergen op Zoom. Een van die lopers had een Garmin Forerunner 305 om en keek regelmatig naar dat stukje techniek om zijn pols.

Het plan was om de eerste ronde onder de 160 slagen per minuut te blijven en de tweede ronde boven de 160 slagen per minuut. In de laatste kilometer zou het alleen om het tempo in minuten per kilometer gaan.

Terwijl het in de eerste ronde vrij makkelijk ging, viel het de loper op dat veel mensen rondom hem bij het ingaan van de zevende kilometer moeite hadden om het tempo vol te houden. Zo ook hij, maar hij had zich te houden aan zijn voornemen, hoe moeilijk het ook aanvoelde.

Bij het ingaan van de laatste kilometer werd een knopje op de Forerunner in gedrukt, zodat het tempo duidelijk op het display zichtbaar was. Nu werden lopers links en rechts ingehaald. Het plan vormde zich om de laatste 250 meter vol uit te gaan lopen, maar de vermoeidheid verhinderde dat voornemen.

Met de finish in zicht, haalde de hardloper alles uit zijn reserves en sprintte met 18,5 km/u op de finishmat af en liet voor zijn gevoel een andere loper 50 m voor de eindmeet bijna op zijn plaats staan.

Het was volbracht.

*10.02 km in 50:46 (5:04/km, 11,8 km/u), 161 bpm (max 168 bpm)

Kilometers:

• 01 km - 5:20 (153 bpm)
• 02 km - 5:15 (160 bpm)
• 03 km - 5:06 (159bpm)
• 04 km - 5:05 (161bpm)
• 05 km - 5:00 (161bpm)
• 06 km - 4:58 (164bpm)
• 07 km - 5:09 (163bpm)
• 08 km - 5:01 (163bpm)
• 09 km - 5:03 (163bpm)
• 10 km - 4:47 (163bpm)

Ciao!

Korte beschrijving: warm en niet genoeg drankposten.

Ik heb me netjes in het startvak van 2 uur opgesteld en zou op deze warme nazomerse dag rustig aan van start gaan en dan zien of ik nog wat extra’s had. Echter, rond het 7 km punt wist ik al dat dit een hele zware bevalling zou worden en dat ik 2 uur op mijn buik kon schrijven. Waarom? Niet genoeg drankposten. Op een gegeven moment heb ik gewoon bij een van de toeschouwers aan de kant om een glas water gevraagd, omdat de organisatie stug aan twee drankposten vasthield. Bij het passeren van de eerste van twee ronden, maakte ik duidelijk kenbaar dat ik “WATER!” nodig had, en warempel, in de tweede ronde waren er extra waterposten ingericht. Voor mij en andere 2 uur lopers veel te laat natuurlijk. Wandelen was mijn deel, omdat ik uitgedroogd was en het niet meer kon aan drinken.

Volgens de officiële uitslag waren dit mijn netto tussentijden en eindtijd:

• 5 km 27:11
• 10 km 55:27 (28:16)
• 20 km 2:00:34 (1:00:34)
• eindtijd 2:09:27

Ik had mijn Garmin Forerunner 305 om en liet om de 400 m (ja, ik had vergeten de rondepauzes in te stellen na afgelopen donderdag) de tijd opnemen. Bij elkaar had de FR-305 21,34 km opgemeten, terwijl de afstand toch echt 21 km 97 m en 50 cm is. Gecorrigeerd naar de officiële afstand zijn hier mijn tempo’s (uiteraard is de laatste tempo gebaseerd op een kortere afstand dan de overige tempo’s):

• 5:35, 5:15, 5:17, 6:05, 4:58,
• 5:29, 5:06, 5:14, 5:15, 5:14,
• 5:29, 5:05, 5:26, 5:39, 5:26,
• 5:13, 5:40, 5:32, 5:28, 5:30,
• 5:34, 5:41, 5:31, 5:29, 5:39,
• 5:58, 5:51, 5:44, 5:31, 5:46,
• 5:57, 5:46, 5:40, 5:29, 6:01,
• 6:07, 5:50, 5:58, 5:45, 5:34,
• 8:55, 6:07, 7:03, 6:40, 7:23,
• 5:59, 7:42, 7:17, 8:00, 5:33,
• 8:02, 8:03, 6:13, 5:20

Nu wisselde het tempo in de eerste 6 km wel iets in mijn beleving, maar zoveel als de FR-305 aangaf was het toch ook weer niet. Ofwel heb ik een defect exemplaar, of de FR-305 is toch niet zo exact als sommigen willen doen geloven. Ik gooi het maar op het eerste. Je kunt je tempo niet op baseren op zoveel variatie, zoveel is nu wel duidelijk. Dat het allemaal gemiddeld klopt is best aardig, maar daar heb ik niet zo’n duur horloge voor nodig, want dan kan ik net zo goed op gevoel lopen. Dat wordt weer een gang naar de winkelier (zucht).

In elk geval is plan één (uitlopen) geslaagd. Het tweede plan (binnen twee uur) niet. Volgende keer beter. Ik weet niet of dat in Breda zal zijn, want de organisatie heeft een paar grote steken laten vallen.

Deze week rustig aan doen tijdens de training en dan weer voluit aan de slag om het gewicht naar beneden te brengen en in het voorjaar iets beter voor de dag te komen bij mijn volgende halve marathon. Voor dit jaar heb ik even genoeg gehad van die afstand. Ik houd het voorlopig maar op 15 km en korter.

Korte versie

Ik heb hem uitgelopen, doel gehaald.

Langere versie

Ik ben blij dat ik deze wedstrijd gelopen heb vòòr de Bredase Singelloop op 3 oktober 2010. Ik was vergeten hoe lawaaierig zulke massale wedstrijden zijn en welke ongemakken lopers moeten ondergaan voor ze aan de startlijn mogen verschijnen. Punt is dat je goed voorbereid dient te zijn, zodat je kunt genieten van de sfeer, zonder je druk hoeven te maken over persoonlijk-organisatorische problemen. Ook is het zinvol om tijdens de wedstrijd niet stressen over toeschouwers die plotseling oversteken, maar laconiek te aanvaarden dat dit er gewoon bijhoort.

En alles klikte bij mij deze keer. Ja, stress vooraf en achteraf vanwege de drukte en het lawaai, maar niet iets om je echt druk over te maken. Laat het maar over je heen komen. In zulke wedstrijden gaat het niet om tijden of persoonlijke records.

Dit was tegen dovemansoren voor veel lopers, want ik werd na pakweg een kilometer door horden lopers voorbij gestormd, omdat ze geen wedstrijdlicentie hadden, maar wel een scherpe tijd wilden neerzetten. Ik had een wedstrijdlicentie, maar een scherpe tijd was niet iets wat ik op het oog had. Mensen, wordt lid van een atletiekvereniging als je voor een tijd gaat, anders: stop met het vloeken op mensen die hun eigen tempo lopen.

Aan de geïrriteerde loper die anoniem reageerde (en daarom geen zeggenschap heeft). Volgend jaar zal ik geen wedstrijdloper meer zijn, maar zolang ik een licentie betaal, zal ik er gebruik van maken. Persoonlijk vind ik wedstrijdlicenties niet meer van deze tijd en zou liever dagpasjes zien voor mensen die een tijd willen neerzetten (dus betalen voor het privilege om vooraan te starten). Als ik minder hoef te betalen, heb geen enkel probleem met “in vak C staan” bij de start.

Toch kon dat asociale gedrag me niet deren. Ik had het naar mijn zin, alhoewel ik kon voelen dat ik veel harder liep dan ik gedurende 10 mijl kon volhouden. Het gevoel om het tempo te laten zakken was telkens aanwezig, maar de toeschouwers en de als maar passerende lopers maakten dat ik het tempo volhield. Desondanks liet ik bij het passeren van kilometer 8 bewust het tempo zakken, want ik wist uit vorige edities dat de klim naar het viaduct langs het spoor een zware was, plus de klinkers in de straten van de laatste kilometers. Ik moest gewoon daar rekening mee houden.

Hier zijn de tijden, zoals de Garmin Forerunner 305 ze heeft bijgehouden. De 305 gaf meer afstand aan dan de officiële afstand, wat inhield dat de piepjes van de 305 steeds eerder klonken dat dan ik het volgende kilometerpunt passeerde (ik had een signaal per kilometer ingesteld). Dat is geheel volgens de reglementen van de KNAU, die eisen dat om minstens de juiste loopafstand te hebben voor iedereen (ook mensen die afsnijden), elke kilometer 1010 meter lang moet zijn. Tien mijl gemeten over de ideale lijn is dus 16251 meter lang. Mijn persoonlijk gemeten afstand was 16,37 km, oftewel zo’n 120 meter meer dan de reglementaire afstand. Tja, ik kon echt niet de ideale lijn volgen met al die mensen om me heen.

Hier zijn de km tijden:

• 5:17, 5:16, 5:12, 5:20, 5:13
• 5:19, 5:28, 5:22, 5:32, 5:18
• 5:16, 5:20, 5:31, 5:30, 5:24
• 5:10

De laatste 370 m gooide ik er alles uit wat ik had, met een tempo van 4:24/km.

Dat alles is totaal onbelangrijk, evenwel, want recente ervaring opdoen en een wedstrijd uitlopen waren de hoofddoelen. Ik ben binnen de tijdlimiet (2:15 uur) geëindigd. Het bleek dat alles nog werkte, vooral anticipatie op wat nog gaat komen in het parcours. En ja, ik ben behoorlijk diep gegaan, want ik voel het nu nog.

Volgens de officiële uitslag deed ik er 1:27:05 over (netto):

• Plaats: 141
• Startnummer: 87
• Naam: Rene van Belzen
• Vereniging: Spado
• Geboortejaar: 1960

• Uitslag: 141e
• Categorie: Mannen
• 5 km: 26:42
• 10 km: 53:55
• 15 km: 1:21:35
• Bruto: 1:27:25
• Netto: 1:27:05

Voor de volgende wedstrijd, op 3 oktober, betekent dit dat ik mag uitgaan van een eindtijd van pakweg 1:57 uur, oftewel een tempo van 5:33 per kilometer. Dat is natuurlijk een richttempo, net zo goed als ik in Tilburg een richttempo van tussen de 5:15 en 5:37 per kilometer had. Als ik dezelfde marges aanhoudt, mag ik in Breda het tempo laten variëren tussen de 5:22 en 5:44 per kilometer. Niet al te precies, natuurlijk, maar gewoon op gevoel.

Op 28 juni 2009 gingen om 17.30 uur zowel de 10 km als de halve marathon van Roosendaal van start. Ik deed mee aan de halve en het beloofde een zware strijd te worden tegen de warmte en de afstand. Ik had deze week niet bijzonder sterk getraind, maar dat had wel als voordeel dat ik uitgerust aan de start kon verschijnen.

Ik had van tevoren een parcourskaartje gemaakt en deze op afstandmeten.nl gezet (zie parcourskaart).

Verder weet ik uit evaring dat de eerste en laatste vier kilometer van dit parcours zwaar zijn, omdat het door de warme binnenstad van Roosendaal gaat. Geen vlak asfalt en geen bomen om onder te schuilen, maar wel huizen en mensen die elk zuchtje wind tegenhouden, zodat je al snel oververhit raakt. Ik durf te beweren dat de 10 km hier zwaarder is dan de halve marathon, alleen al vanwege dat stuk van het parcours.

Ik had me voorgenomen om niet te hard van start te gaan, maar op de een of andere manier lukte dat niet. Uiteraard zou ik dat later moeten bekopen met trage tempo’s op de kilometers. De eerste 4 kilometers gingen in respectievelijk 4:45, 4:56, 4:42 en 4:58, terwijl 5:00 per km het doel was.

Omdat het 5 km punt vlak bij een waterpost was, miste ik die, maar de tijd die verliep tussen km 4 en 6 zei mij genoeg, 10:26. Dit zou niet makkelijk worden. En inderdaad tot de 10 km ging het moeizaam vanwege de warmte: 5:17, 5:24, 5:12 en 5:21.

Bij het 11 km punt kwam een keerpunt. De kracht kwam terug en ik kon vaart maken. Het was echter van korte duur, omdat de warmte echt geen snelle tijd toeliet: 5:06, 5:02, 5:16, 5:28 en 4:55 (klein spurtje bij km 15).

Uiteraard miste ik het km punt bij de waterpost en de 10:55 die ik deed over de 2 km tot het 17 km punt zei mij dat het nu volhouden was tot het bittere eind, vooral met de warme binnenstad in het vooruitzicht. Ik probeerde het tempo zo goed als ik kon vast te houden (5:31, 5:17). Tussen km 19 en het punt waar het nog een kilometer was (zeg maar km 20,1) was het zwaar lopen, 5:59 en de laatste km ging niet erg snel 5:26.

Ik zat netto onder de 1:50 uur (zo’n 6 s volgens mijn klokje) en een snellere tijd zat er niet in. Ik heb nog een aantal clubgenoten gesproken achteraf en niemand had echt goed gelopen (qua tijd). Gezien hun tijden had ik het nog niet eens zo heel slecht gedaan. Mijn doel was 1:47 uur en daar zat ik nog geen 3 minuten boven.

Vooraf heb ik een aantal foto’s gemaakt die ik graag met jullie wil delen. Het zijn behalve mijzelf een aantal mensen van mijn loopgroep bij Spado die ik toevallig op het NS station in Bergen op Zoom tegenkwam (we zijn samen naar Roosendaal afgereisd en naar het wedstrijdsecretariaat gegaan om onze spulen af te  halen).

Het was een zware wedstrijd, maar omdat het publiek in groten getale kwam opdagen en ik vele bekenden zag onder de hardlopers, was wel heel gezellig. Als ik even afzie van de tijd was het een zeer geslaagde wedstrijd. Ik hoop volgende jaar weer present te zijn bij de 27e editie van de Halve Marathon van Roosendaal.

Had ik vorig jaar op deze wedstrijd nog 48:30, deze keer had ik een tijd die ruim een minuut sneller was (47:16). De loopomstandigheden waren voor mij ideaal. Nauwelijks wind, halfbewolkt, droog en koeler dan 18 graden. Sommigen (lichtere atleten) hadden echter wel last van de wind.

Het ideaal was 44 minuten, maar aangezien ik niet 84 kg woog, maar 87 kg, was een tijd van 48 minuten realistischer. Dat was dus de richttijd en het tempo per km (4:48 per km). Hier zijn de tempo’s:

• 4:49, 4:35, 4:44, 4:37, 4:43 (23:29 per 5 km)
• 4:49, 4:44, 4:50, 4:51, 4:28 (23:42 per 5 km)
• nettotijd: 47:10
• gemiddeld tempo 4:43 ± 0:08 per km

Ik mag nu mijn trainingstempo’s bijstellen op 47 minuten op de 10 km.

Verder is het ook van buitengewoon belang dat ik mijn lichaamsgewicht prioriteit ga geven, als ik in Roosendaal (halve marathon) een tijd onder de 1:40 wil lopen.

Hier is nog een fotomontage van de start van de 5 km wedstrijd om 18.15 uur. Een beetje oubollig wellicht, maar mijn vaardigheden met iMovie ‘09 zijn nog niet zo goed ontwikkeld.

Zie hier voor het filmpje.

Op zaterdag 9 mei 2009 klonk om 12.00 uur het startschot van de Nationale Lenteloop, een wegwedstrijd over 15 km rondom Papendrecht. Als geboren Zeeuw kan mij het aanzicht van water zeer boeien en deze loop doet ook denken aan de vele loopjes die je in de zomer in Zeeland (Zoutelande, Domborg, Vlissingen, etc.) kunt lopen. Het zonnetje en de aangename temperatuur maakte dit beeld voor mij compleet.

Zoals ik gisteren al schreef, was het plan om langzaam van start te gaan en na 5 km het tempo telkens iets op te voeren. Nu was dat niet zo moeilijk, want de eerste 3 km was het echt moeilijk om los te lopen of om veel snelheid te maken. Als je hier een snelle tijd wilt neerzetten (zeg maar onder het uur), moet je echt vooraan starten. De nettotijd op de eerste 5 km was 26:19. Ietsjes sneller dan de 26:40 die ik op het oog had, maar niet te gek.

Toen we bij de marathonklok van het 5 km punt langs het water liepen, was het telkens aansluiten bij een groepje, inhalen als de wind ging liggen (er stond een beetje tegenwind) en proberen de benen heel te houden. Het ging ook allemaal op en neer (krachttraining!). Niet zo gek dat het extreem veel kracht kostte, maar wel dat het invloed had op het looptempo. Om te compenseren ging ik bij een vals plat naar beneden telkens wat sneller lopen en probeerde ik bij vals plat omhoog het tempo vast te houden. Te horen aan het gehijg om me heen en de rustige ademhaling van mezelf was het tempo zeer goed vol te houden. De tweede 5 km ging in 25:13, ruim een minuut sneller dan de eerste 5 km. Het voelde aan als het tempo dat ik 15 km had kunnen volhouden.

Bij het 10 km punt was het wel zo’n beetje gedaan met langs het water “flanneren” en begon het serieuze gedeelte van de wedstrijd. Het tempo ging nu liggen boven wat ik zou willen omschreven als “een lekker tempo”. Ik voelde de adrenaline door mijn aderen te stromen. Dat moest ook wel, want mijn schoenen (die eigenlijk een halve maat te klein zijn) begonnen al aardig zeer te doen, ondanks het verbandmateriaal dat ik aan mijn voeten gespendeerd had (met dank aan Compeed). Het tempo lag onder de 5 minuten per km (boven 12 km per uur) en de stemming onder de lopers was uitmuntend. De laatste kilometer werd in slechts 4 minuten en 40 seconden afgelegd, niet om andere lopers af te drogen op de eindmeet, maar gewoon omdat ik er zo’n zin in had. De laatste 5 km ging in 24:21.

Mijn zelfgeklokte eindtijd van 1:15:52 (5:03/km, 11,86 km/u) was niet bijzonder. Het was zelfs vergelijkbaar met de eindtijd in Bergen op Zoom (10 km in 48:31). Waar ik wel heel trots op was, was de laatste 5 km in een onaangenaam hoog looptempo. Het betekent dat mijn training vruchten begint af te werpen. Helaas mag ik nog niet sneller trainen (trainingstijden zijn gebaseerd op recente uitslagen), maar als het zo doorgaat, kan ik in Eindhoven al gaan denken aan een tijd onder de 3.30 uur. Dan moet ik op de 15 km wel met twee vingers in de neus onder de 1.08 uur kunnen lopen.

Eenmaal thuis gekomen en mijn avondmaal genuttigd hebbend, heb ik ruim drie uur aan een stuk geslapen, omdat ik best moe was van alle inspanning. Rasheed (mijn Bengaalse kat) vond het best, want dan kon hij eens goed van het baasje gebruik maken om een lekker slaapplekje te hebben.

Nadat ik stijf van het in één houding liggen wakker werd, heb ik nog snel even op mijn Twitter een berichtje gezet en het wedstrijdverslag van Hans van Klaveren gelezen (die een zeer geslaagde testloop had gedaan in de Nationale Lenteloop), waarna ik dit berichtje geschreven heb.

Wat ik daarna gedaan heb? Wel, dat ligt in de toekomst en die is gevuld met tal van mogelijkheden en kansen.

Ik zou zeggen, maak er wat van!

Op zondag 19 april 2009 klonk om 14.00 uur het startschot voor de 10 en 15 km wedstrijd en prestatieloop van de Bergse Monumentenloop op de Grote Markt in Bergen op Zoom. Voor mijzelf had ik een behoudende eerste ronde in gedachte en een tweede ronde op een vrij tempo (zonder de rem erop). Ik zou dus de 10 km lopen (twee rondjes).

Nu is dit altijd een lastig parcours met bochtjes, klimmetjes en ongelijkliggende klinkers. Een echt snelle tijd zal ik hier waarschijnlijk nooit lopen. Enfin, achteraan gestart, knopje van de Polar RS200SD na het passeren van de matten ingedrukt en rennen maar, met de meute mee.

👆 Start van de wedstrijd.

Ik had geen idee of mijn footpod goed gecalibreerd was en achteraf bleek de 10 km als 9,67 km op het horloge te staan. Als ik daarnaar corrigeer, heb ik het volgende gedaan:

• 1 (1.03 km) 5:19 (5:08/km)
• 2 (2.07 km) 5:10 (5:00/km)
• 3 (3.10 km) 4:55 (4:45/km)
• 4 (4.14 km) 4:57 (4:47/km)
• 5 (5.17 km) 5:12 (5:01/km)
• 6 (6.20 km) 4:46 (4:37/km)
• 7 (7.24 km) 5:01 (4:51/km)
• 8 (8.27 km) 4:41 (4:32/km)
• 9 (9.31 km) 4:55 (4:45/km)
• 10 km (0.69 km) 3:34 (4:55/km)

Volgens de officiële uitslagen heb ik 48:31 gedaan over de twee ronden en elke ronde als volgt:

• 1e 5 km in 24:45 (4:57/km)
• 2e 5 km in 23:46 (4:45/km)

👆 Onder het hardlopen door de stad.

De handgeklokte eindtijd was 48:29. Ik heb de tweede ronde pakweg een minuut sneller gelopen dan de eerste. Dat was dus ook de opzet en achteraf was ik niet eens moe. Ik had wel dorst, maar dat was snel verholpen met een flesje sportdrank dat door de organisatie werd aangeboden. Onderweg heb ik niet gedronken, omdat ik dat op een 10 km voor mezelf niet nodig vind.

Het betekent dat ik mijn trainingstijden iets scherper mag stellen (1.50 - 1.56 per 400 m). Het is voorlopig de laatste wedstrijd. De volgende is in Papendrecht, de Nationale Lenteloop op 9 mei 2009. Ik heb daar voor 2008 een tijd van 1:19:56 staan. Met deze 48:29 op de 10 km zal het niet zo moeilijk zijn om die tijd scherper te stellen. Een tijd onder de 1:16 uur moet mogelijk zijn, als de temperatuur en omstandigheden meewerken.

Ben ik nu al hersteld van Rotterdam (marathon twee weken geleden)? Ik ga er maar vanuit dat dat nog niet zo is en dat het nog wel tot begin mei zal duren voordat mijn lichaam volledig hersteld is. Ik ga dan ook mijn eerste duurloop van langer dan twee uur doen, in voorbereiding op de marathon in het najaar.

Ik heb nog even navraag gedaan waar onze loopgroep dit najaar met zijn allen de marathon gaat lopen, Eindhoven of Amsterdam. Mijn voorkeur gaat uit naar Eindhoven. Omdat bleek dat er nog niets is beslist, wacht ik nog even met inschrijven. Er is immers nog zat tijd om tegen het goedkope tarief in te schrijven in Eindhoven (tot 1 juli 2009). Bij Amsterdam is de inschrijflimiet een goede reden om op tijd in te schrijven.

Wel, het doel was uitlopen en dat is gelukt. Het tweede doel was rond de vier uur en dat is niet gehaald. Ik deed er 30 minuten langer over.

We vertrokken met twee auto’s om net iets voor achten richting Rotterdam Zuidplein. Daar konden we onze auto’s parkeren en de metro nemen naar halte Stadhuis. In de Rotterdamse metro kun je niet meer met een strippenkaart reizen, maar moet je de chippas gebruiken. Ik had een dagkaartje gekocht voor 5 euro, maar het zag er goedkoop uit en niet erg betrouwbaar. Dat bleek ook zo te zijn, want bij het uitstappen kon ik niet door de poortjes, terwijl de rest van de groep doorliep.

Dat begon al niet goed. Toen ik boven kwam op straatniveau was ik even mijn oriëntatie kwijt. Daarom volgde ik maar de massa mensen. Die gingen naar het beursgebouw (de verkeerde kant op voor mij), waarschijnlijk om hun startnummers en chip op te halen. Ach, dan was ik alvast warm gelopen. Ik ben dit soort dingen gewend. Als er iets mis kan gaan, gaat het vaak ook mis. Dat zou dus leuk worden vandaag, met een verwachte middagtemperatuur van 16 graden (in de schaduw), want op een marathon kan er veel misgaan, zeker als de temperatuur binnen een week 10 graden hoger is.

Nadat we elkaar weer gevonden hadden, gingen we gezamenlijk naar de start. Een deel startte in vak F en vier van ons in vak E (waaronder ik). ’t Is niet dat ik onder de vier uur wilde lopen, maar ik had geen zin in het gezeur van een official dat ik in het verkeerde vak zou staan. Na de officiële plichtplegingen (memo aan zelf: volgende keer watjes in de oren doen tegen het lawaai) gingen we van start. Ik zag al vrij snel dat mijn afstandmeter van geen meter klopte (gaf 43,67 km aan voor de 42,195 km die het parcours lang is). Enfin, tot 15 km ging het best goed, maar toen begon ik langzaam last van de warmte te krijgen, alhoewel ik bij elke drankpost twee of drie bekers sportdrank dronk en een stukje wandelde. Met mijn 86 kg is dat gewoon een probleem, omdat ik mijn warmte niet kwijt kan.

Rond de 25 km begonnen mijn voeten danig zeer te doen, zo zeer dat ik twijfelde of ik wel zou kunnen finishen. Ik ging onwillekeurig mijn loopstijl aanpassen om nog enigszins comfortabel te lopen. Bij km 29 begon ik stukjes te wandelen. Rond km 38 sloeg de kramp toe. Ik was volledig uitgeput. Het was niet eens dat ik de snelheid niet kon halen (ik liep stukjes heel soepeltje op hetzelfde tempo als in de eerste 5 km), maar de kramp sloeg telkens toe. Het was geen stijfheid, maar oververmoeidheid. Dat zegt mij dat ik me dus niet genoeg heb voorbereid.

Dat wist ik natuurlijk ook wel. Deze marathon was immers puur om ervaring op te doen en geen betere ervaring dan alle fouten maken die je kunt maken en volledig de plank mis te slaan. Rustig wandelend kwam ik de finishlijn over. Ik negeerde de aanmoedigingen van het publiek, omdat het geen zin had om een hardloopbeweging te maken, die zou toch alleen maar leiden tot kramp in mijn rechter hamstring.

Dus gefinisht en hoofddoel bereikt. Joehoe!

Hier zijn mijn officiële tussentijden:

• 5 kilometer: 29:05 (29:05)
• 10 kilometer: 56:37 (27:32)
• 15 kilometer: 1:24:18 (27:41)
• 20 kilometer: 1:52:15 (27:57)
• Halve marathon: 1:59:10
• 25 kilometer: 2:21:31 (29:16)
• 30 kilometer: 2:50:46 (29:15)
• 35 kilometer: 3:22:12 (31:26)
• 40 kilometer: 4:06:07 (43:55)
• Hele marathon: 4:29:03

Vanmorgen stond ik op de weegschaal om de werkelijke staat van mijn lichaam onder ogen te zien, meer dan 5 kg aangekomen in pakweg 5 weken. De winterperikelen hebben er echt ingehakt. Het was zelfs zo erg, dat ik in de nacht van zaterdag op zondag ging twijfelen of het wel zo’n goed idee zou zijn om deel te nemen aan de halve marathon in Egmond aan Zee, op zondag 11 januari 2008.

Nu is twijfel een goed ding, want het zet je aan het denken. Desondanks kon ik het gewoon niet maken om NIET te gaan. Ik had immers met een paar mensen van mijn loopgroep (en mensen die er terloops bij horen, omdat ze op de zaterdagmorgen meedoen aan de langzame duurlopen van onze loopgroep) toegezegd dat ik zou gaan. Het is goed om iets te hebben om je uit de luie stoel te houden. We hebben het allemaal meegemaakt dat het moeilijk ging en dat je steun had aan je loopvrienden, of anders zal het in toekomst ongetwijfeld een keer gaan gebeuren.

👆 Herbert staat te springen om te vertrekken.

Het doel voor deze wedstrijd was bescheiden: de eindmeet passeren. Ik wist dat ik compleet geen uithoudingsvermogen had en dat ik ook niet voor een tijd moest gaan. Gewoon uitlopen zou al zwaar genoeg zijn, zeker met het oog op de 7 km aan mul zand op het strand, met ongetwijfeld veel tegenwind. De kou zou geen groot probleem zijn, omdat je enerzijds kunt schuilen achter de ruggen van degene die voor je lopen, en anderzijds je er op kunt kleden.

Om een uur of half negen vertrokken twee auto’s vanuit Bergen op Zoom richting Egmond aan Zee. In de auto’s zaten Rob, Edward, Arnold, Toon, Kees, Rietje, Rien en ikzelf. De rit was zonder bijzondere voorvallen en rond kwart over tien waren we op onze bestemming en konden we ons omkleden voor de heroïsche wedstrijd die het ongetwijfeld zou worden. Immers, er stond een straf windje. De temperatuur was echter heel aangenaam, rond het vriespunt, terwijl het zaterdagmorgen in Bergen op Zoom nog 11 graden onder nul was.

👆 Rob is er helemaal klaar voor!

Aangezien er diverse startvakken (en starttijden) gestart zou worden, gingen we in groepjes naar ons startvak. Rob, Rietje en ikzelf zouden in het wedstrijdvak starten en de anderen in het bruine en groene vak van de prestatielopers. Zoals achteraf bleek, loont het echt om een licentie te hebben, omdat je bij de start genoeg ruimte hebt om te lopen, in tegenstelling tot de prestatielopers (en zelfs de businesslopers).

Om er toch nog enigszins een wedstrijdgevoel aan te geven, stelde ik mezelf als doel om onder de twee uur te blijven. Ik had mijn Polar afstandmeter meegenomen, zodat ik af en toe een blik kon werpen op het looptempo en op het strand wist hoe ver het ongeveer nog was (om mezelf moed in te praten, omdat het eindeloos door lijkt te gaan). Uiteraard was de afstandsmeter (een footpod) niet recentelijk geijkt, maar echt veel zou er niet aan veranderd zijn. De eindafstand zou hooguit een paar honderd meter kunnen schelen met de officiële afstand. Achteraf bleek dit te kloppen. De Polar SR200SD gaf 21,460 km aan.

👆 Edward is klaar om weg te gaan.

De eerste drie kilometer door het dorp Egmond ging wat op en neer en ik voelde meteen al dat het heel zwaar zou worden. Ik had bij het uitkomen op het strand al het gevoel dat ik er compleet doorheen zat. Mijn uithoudingsvermogen was volstrekt onvoldoende om deze wedstrijd uit te lopen. Desondanks viel het tempo niet tegen, zo tussen de 4.55 en 5.08 minuten per km.

Op het strand ging de autopiloot aan. Al die jaren wedstrijden lopen zouden me nu moeten helpen om te blijven hardlopen en mezelf niet voortijdig op te blazen. Uiteraard ging het tempo meteen een stuk naar beneden, naar 5.30 minuten per km. Ik kon dat zo’n drie kilometer volhouden (tot de drankpost halverwege het gedeelte op het strand). Daarna begon de vermoeidheid toe te slaan. Het tempo daalde geleidelijk naar 6.00 minuten per km op het laatste stuk voor het beklimmen van de duinen. In die klim kwam ik zelf bijna tot stilstand met 7.30 minuten per km (in mijn herinnering). Het zand en de wind maakte het echt onmogelijk om een vast tempo te lopen en volgens mij was ik niet de enige die dat zo ervaren heeft.

Na het binnenkomen in het duingebied duurde het een volle kilometer voordat ik weer enigszins een normaal tempo kon aanleggen, van pakweg 5.30 minuten per km. Rond het 14 km punt kon ik zelfs –aanklampend aan een tweetal lopers die me passeerden– een stukje 5.10 minuten per km lopen, maar ik moest al snel mijn “hazen” laten lopen. Ik was al zo moe en nu dingen forceren zou me zeker enkele kilometers verderop opbreken en me dwingen om te gaan wandelen. Het doel was immers uitlopen. Dus na een paar honderd meter viel ik terug op een wat comfortabeler tempo van 5.30 minuten per km, dat ik tot het einde heb volgehouden. De enige uitzondering was de beklimming van de Bloedweg, waar ik bewust het tempo liet zakken, omdat het zo’n verradelijk lange klim is.

De eindtijd was 1:55:40 netto en de tijd op het 10,5 km punt was 57:08.

De anderen hadden het ook goed gedaan (ik hoop dat ik de tijden goed heb):

• Rob 1:58:39
• Rietje 1:59:58
• Edward 1:55:58
• Arnold 1:42:17
• Kees 1:46:24
• Toon 1:52:50
• Rien 2:16:27

Hier zijn mijn rondetijden en tempo’s. Ik heb gecorrigeerd voor het verschil in afstand (elke kilometer op de RS200SD was in werkelijkheid 983 meter):

• # 01 (0.9831 km), 5:03 min, 5:08/km
• # 02 (1.9662 km), 5:01 min, 5:06/km
• # 03 (2.9493 km), 4:50 min, 4:55/km
• # 04 (3.9324 km), 5:16 min, 5:21/km
• # 05 (4.9155 km), 5:24 min, 5:29/km
• # 06 (5.8986 km), 5:24 min, 5:30/km
• # 07 (6.8818 km), 5:23 min, 5:28/km
• # 08 (7.8649 km), 5:32 min, 5:38/km
• # 09 (8.8480 km), 5:43 min, 5:49/km
• # 10 (9.8311 km), 5:54 min, 6:00/km
• # 11 (10.8142 km), 5:41 min, 5:47/km
• # 12 (11.7973 km), 5:24 min, 5:29/km
• # 13 (12.7804 km), 5:29 min, 5:35/km
• # 14 (13.7635 km), 5:14 min, 5:19/km
• # 15 (14.7466 km), 5:21 min, 5:27/km
• # 16 (15.7297 km), 5:18 min, 5:23/km
• # 17 (16.7128 km), 5:17 min, 5:23/km
• # 18 (17.6959 km), 5:22 min, 5:27/km
• # 19 (18.6791 km), 5:24 min, 5:29/km
• # 20 (19.6622 km), 5:36 min, 5:42/km
• # 21 (20.6453 km), 5:16 min, 5:22/km
• # 22 (21.0975 km), 2:28 min, 5:26/km

Bedankt, beste loopvrienden en andere lopers onderweg die me hebben geholpen om me weer op het rechte pad te zetten in de richting van Rotterdam. Er moet de komende weken en maanden weer flink gewicht vanaf en de conditie moet ook weer op peil gebracht worden.

De Surpriseloop in Halsteren op 30 november 2008. Het was de bedoeling om 10 km te lopen, maar ik ben voortijdig uitgestapt en heb een DNF (did not finish) gevraagd aan de jury. Het ging gewoon niet.

Zelfs de eerste kilometers waren volledig beneden de maat. Ik had mijn Polar RS200SD ingesteld op een tempo tussen de 3.52 en 4.22 minuten per km. En zelfs de 4.22 min./km kon ik niet lopen. Hier zijn de tijden van de eerste vier kilometer:

4:38, 4:27, 4:27, 4:30

Toen ik in de vijfde kilometer tegen de 5 min/km ging lopen, ging het licht uit. Met de regen en gladheid van het parcours daarbij genomen, was het een wijs besluit. Blijkbaar was mijn lichaam nog niet gereed om vandaag voluit te gaan, dus dan ook maar niet proberen.

Volgende keer beter.

Eigenlijk zou ik een 15 km lopen in de Kievitloop te Bergen op Zoom, maar ik besloot wijselijk om bij 10 km te stoppen. De kou begon op mijn benen te werken (te merken aan een dalend looptempo) en ik begon mijn lies te voelen (een oude blessure). Reden genoeg om te stoppen.

Een verbetering van mijn vorige jaarbeste tijd met 9 s was immers ook iets om blij over te zijn: 44.01 minuten over 10 km.

Hier zijn de tempo’s per km:

• 4.16 | 4.15 | 4.23 | 4.14 | 4.30 = 21.37 / 5 km
• 4.29 | 4.27 | 4.31 | 4.28 | 4.29 = 22.24 / 5 km

Voor de verandering ben ik nu eens niet moe na een wedstrijd, omdat ik op mijn 15 km tempo liep en eerder gestopt ben.

Wind, heel veel wind, maar toch onder de 1.40 uur gelopen, 1.39.29.

De Erasmusronde wordt rondom de Kralingse Plas gelopen. Zoveel moois om te zien, vooral als het zulk mooi weer was als 8 november 2008.

Zonder de Polar RS200SD had het niet gekund, want het was echt heel, heel erg zwaar. De piepjes vertelden me wanneer ik tempo moest verhogen. Verder heb ik ook elke ronde (5 km) een bekertje water gedronken terwijl ik zo’n 10 s wandelde. Dat ging prima. De bewering dat je dan niet meer op gang zou kunnen komen is duidelijk niet op mij van toepassing. Alleen miste ik wel sportdrank onderweg (ik had wel een liter vooraf gedronken). Bij het ingaan van de derde ronde kreeg ik een hongergevoel, dat ik normaal bij het drinken van sportdrank onder het lopen niet heb.

De kilometers stonden niet aangegeven en mijn Polar had 21,510 km gemeten. Ik kan daarom niet precies zeggen wat mijn tempo’s waren. Ik heb de gemeten tempo’s omgerekend, om er maar het beste van te maken. Je kunt duidelijk zien dat de vermoeidheid het tempo drukte naarmate de wedstrijd vorderde.

• 4.40 | 4.31 | 4.36 | 4.36 | 4.37 -> 5 km in 22.59
• 4.41 | 4.42 | 4.38 | 4.36 | 4.37 -> 5 km in 23.16
• 4.44 | 4.52 | 4.45 | 4.39 | 4.47 -> 5 km in 23.49
• 4.55 | 5.03 | 4.55 | 4.46 | 4.40 -> 5 km in 24.19
• 4.45 | 0.28
• 1.39.34 (4.43 ± 0.08 /km, 3 % relatieve standaardafwijking)

Als ik eerlijk ben (en dan ben ik meestal), dan moet ik toegeven dat ik al bij het ingaan van het tweede rondje van 5 km helemaal kapot was. Ik heb dus drie rondjes in het rood gelopen. Dat doet je humeur geen goed.

Ik heb veel gevloekt onderweg, omdat mijn tempo telkens uitkwam boven het traagste tempo dat ik wilde lopen (4.42 minuten per km) en ik ondanks de pijn moest versnellen om kans te maken op een tijd onder de 1.40 uur.

Uiteraard was dit bij het passeren van de finish op het sportpark Langepad allemaal vergeten.

De finishlijn was een verlossing uit het lijden en een verbetering van mijn jaarbeste tijd van twee weken geleden met 1.18 minuten. Ook in Etten-Leur waren de omstandigheden niet optimaal (regen en veel te druk op stukken van het parcours). Maar ja, wat verwacht je ook anders in een herfstmarathon?

Het lijkt wel of het altijd wat is als ik een halve marathon ga lopen. Je wordt er hard van, maar leuk is het niet, vooral niet onder het hardlopen. Vorige week ging die 10 km in 44.10 minuten me toch een stuk makkelijker af, omdat de omstandigheden veel gunstiger waren. Ach ja, het zal wel zo moeten…

Kortom, vandaag is mijn missie geslaagd (ik wilde onder de 1.40 uur lopen) en ik ben er zeer content mee, ook al deed het deze keer meer pijn dan ik dragelijk vond.

Aanvulling: weblogger John Snijders, die ook zelf gelopen heeft op de 10 km en zo sportief was om mij te supporteren nadat hij gefinisht was, heeft een paar foto’s van mij gemaakt onder het lopen (net na het ingaan van de derde ronde). Je kunt de complete serie zien op mijn Flickr fotopagina van de Erasmusronde 2008.

👆 Ik zit al behoorlijk stuk in de derde ronde - foto John Snijders

Op 1 november 2008 organiseerde atletiekvereniging Parthenon uit Dordrecht een wedstrijd over 10 km in het Wantijpark te Dordrecht. Het Wantijpark is een stadspark en bij muziekliefhebbers wellicht bekend van het Wantijfestival (driedaags popfestival in het gelijknamige park). De paden zijn voorzien van een laag grind en kennen een licht onderling hoogteverschil. Kenmerkend is ook het Wantijpaviljoen, waar het inschrijfbureau voor de loop was gevestigd. Behalve een jeugdloop over 1 en 3 km was er een afzonderlijke loop over 10 en 5 km. De 10 km startte om 12.00 uur en de 5 km om 13.00 uur. De 10 km was over zes ronden van 1667 m.

Omdat ik mijn zinnen had gezet op een tijd onder de 45 minuten, had ik een kort broekje en een singlet aangedaan (ondanks de kou), geen sokken en speciale wedstrijdschoenen met ondersteuning (ik durf nog geen echte wedstrijdschoenen te dragen, vanwege mogelijk blessures). Ik was dus een beetje een vreemde eend in de bijt (enige in singlet). Verder was ik nog niet helemaal hersteld van de halve marathon in Etten-Leur, de zondag ervoor. Ik wilde dus conservatief lopen, maar toch onder de 45 minuten komen.

Zoals gebruikelijk was het een beetje dringen bij de start, omdat sommigen veel te ver vooraan waren gaan staan. Vandaar dat mijn eerste kilometer wat langzaam was (4.28). Gelukkig kon ik dat in het tweede ronde ruimschoots goedmaken (4.10 over km 2). Ik liep rondje op rondje in een vrij constant tempo. Het eerste stuk van elke ronde was telkens wat langzamer, omdat er een scherpe bocht en een klimmetje in zat, terwijl het laatste stok van elke rond telkens wat sneller ging, omdat het lekker vlak liep. Ik werd overigens net na het passeren van de derde doorkomst (5 km) ingehaald door de latere winnaar.

Hier zijn de kilometertijden, zoals ik ze heb opgenomen. Van de eerste kilometer heb ik het verschil tussen bruto- en nettotijd afgetrokken, zodat alle kilometertijden netto zijn.

• 4.28 | 4.10 | 4.33 | 4.17 | 4.25 - 5 km in 21.53
• 4.34 | 4.28 | 4.36 | 4.23 | 4.17 - 5 km in 22.18

De brutotijd was 44.17 en de nettotijd was 44.10. Dat is 4.25 ± 0.08 min./km (3 % relatieve standaardafwijking), oftewel 13,58 km/u. Dat is een verbetering van mijn jaarbeste tijd van 2 weken geleden van 1.44 minuten.

Achteraf was ik niet eens buiten adem, zoals ik normaal ben tijdens een tien kilometer. Dat kwam waarschijnlijk doordat ik niet sneller kon lopen. Ik miste gewoon de kracht nog om flink aan te zetten op punten waar het tempo zakte. Had ik dat wel kunnen doen, dan had ik waarschijnlijk uitgekomen op een tijd onder de 43 minuten en compleet buiten adem.

Zo’n tijd zat er vandaag niet in. Desondanks ben ik zeer tevreden, omdat de 44.10 minuten overeenkomt met de 1.41 uur van afgelopen zondag. Het is altijd goed als je in evenwicht bent op diverse afstanden.

Volgende week zaterdag zal ik weer een halve marathon lopen, de Erasmusronde. Dit is een gratis wedstrijd, georganiseerd door een studentenvereniging (EUR-Roadrunners) van de Erasmusuniversiteit van Rotterdam. Ik hoop op een tijd onder de 1.40 uur.

Ach, wat zullen we ervan zeggen? Goed gelopen op een overvol parcours. Alleen in de laatste km liet ik mijn watergordel op straat vallen, waardoor ik een kostbare 30 s verloor (omdat ik terug liep om de gordel op te pakken). Behalve de tijd (1.40.49 netto) en een constant tempo over de eerste 20 km valt er niet zoveel over te zeggen.

Het parcours is in elk geval wat mij betreft geen aanrader. Op stukken veel te smal voor het aantal mensen dat er overheen loopt. Voor de marathon (weinig deelnemers) maakt dat niet uit, maar bij de halve schopt je constant tegen andere mensen hun schoenen. En voor de sfeer hoef je het ook niet te doen, want die is totaal afwezig.

Ik ben blij dat ik (in tegenstelling tot de organisatie van deze wedstrijd) tenminste wel mijn best heb gedaan en ruim drie minuten onder mijn vorige jaarbeste tijd heb gelopen. Op naar volgende week en over twee weken weer schitteren rond de Kralingse Plassen in Rotterdam. Dan zal ik een veiligspeld gebruiken om te voorkomen dat mijn watergordel losschiet.

Atletiekvereniging Spado organiseert van oktober tot en met april een maandelijkse trimloop over 1, 2 of 3 ronden van 5 km (grotendeels geasfalteerd). Deze trimloop heet de Kievitloop, genoemd naar de boerderij die langs het parcours ligt. Je kunt elke derde zondag van de maand om 10.30 uur van start gaan. Echter als die zondag in het carnavalsweekend valt, dan wordt de trimloop verplaatst naar de tweede zondag van de maand. Hetzelfde geldt als de Monumentenloop (door de binnenstad van Bergen op Zoom) samenvalt met de Kievitloop (in april).

Goed, dat is niet zo belangrijk, want het schema staat ook op de webpagina van de Kievitloop.

Vandaag liep ik de tien kilometer. Ik zag twee mensen van mijn loopgroep, Jacques en Nico, die vorige weekend de marathon in Eindhoven hadden gedaan. Ze moesten van onze spiksplinternieuwe trainer het vandaag rustig aan doen, zodat ze konden herstellen van Eindhoven. Een kansje voor mij om ze een keer af te troeven.

Nonchalant zei ik dat ik vandaag niet zo snel zou lopen, want ik had nieuwe schoenen (echt waar, afgelopen vrijdag gekocht en slechts een training op gelopen) en wat neusverkouden was. Natuurlijk geloofden ze er niks van. Ze kennen me maar al te goed.

Na het startschot gingen we er vandoor. Ik liet Nico en Jacques lekker voor me starten en ging langzaam van start. Echter, bij het eerste kilometerpunt liep ik soepeltjes Nico voorbij. Ach, het viel dus wel mee met die nieuwe schoenen. Daarom maar jagen op Jacques. Hij bleef me voor tot de eerste ronde en toen ging voor hem het licht uit. Bij mij ging het redelijk tot kilometer 7. In kilometers 8 en 9 zakte het tempo wat, maar niet al te veel. In de laatste kilometer ging het weer goed, met de “haven in zicht” zullen we maar denken.

• 4.42 | 4.27 | 4.33 | 4.28 | 4.37 = 22.46 minuten over de eerste 5 km
• 4.38 | 4.33 | 4.49 | 4.40 | 4.29 = 23.08 minuten over de tweede 5 km
• (13,1 km/u, 4.35 ± 0.07 min./km, 2,5 % relatieve standaardafwijking)

De weersomstandigheden waren prima. De wind kwam vanuit zo’n richting, dat de bomen beschutting vormde (en er dus praktisch geen wind was), terwijl de temperatuur ver onder 10 graden was.

Voor de eerste keer dit jaar onder de 46 minuten, handgeklokt 45.54 minuten.

Dat is een opsteker na het teleurstellend resultaat van afgelopen zaterdag in het rondje van 10 km rond de Binnenschelde (boven de 48 minuten). De Bergse Havenloop is echt geen snel parcours, tenminste niet voor iemand als ik. Die wedstrijd zal ik niet meer lopen, vrees ik.

Volgende week mag ik laten zien wat ik kan in Etten-Leur. Dan wil ik proberen rond de 1.40 uur te finishen op de halve marathon. Dat zal niet makkelijk worden, met “slechts” een 46 minuten op de 10 km, maar we gaan het in elk geval proberen. Ik mag hopen dat het weer net zo goed is als bij de Kievitloop vandaag, want beter dan dat kun je het haast niet hebben.

Trouwens, wat mijn doelstelling voor Rotterdam betreft (76 kg, 41.00 op 10 km) zit ik goed op schema (net onder 46.00 en 82 kg—3 kg onder wat ik zou moeten wegen). Gezien mijn gewicht had er meer ingezeten vandaag en als ik naga hoe moe ik me voel, klopt dat ook (ben totaal niet moe). Ik was echter bang om me te blesseren op mijn nieuwe schoenen en heb bewust wat ingehouden in de tweede ronde.

Over twee weken (zaterdag 1 november 2008) komt weer een kans om een 10 km te lopen, in de Wantijparkloop te Dordrecht, georganiseerd door (voormalige) atletiekvereniging Parthenon (sinds 2016 gefuseerd met DK&AV Hercules tot Fortius Drechtsteden). Zes rondjes van 1667 m in het Wantijpark. Geen idee of het parcours snel is (waarschijnlijk niet). Echter, 45.54 minuten is de te verslane tijd.

Op zondag 12 oktober 2008 werd in Eindhoven een marathon gelopen en ik ben daar als toeschouwer en supporter naar toe gegaan. Een beetje eigenbelang zit er ook wel bij, want ik wil volgend jaar hier ook van start gaan. Niettemin, was mijn voornaamste doel om een aantal van mijn vrienden te zien, waarmee ik wekelijks training doe in een loopgroep van Spado (de “marathongroep”).

Op het station van Bergen op Zoom, kwam ik even voor acht uur ’s-morgens Léonhard tegen, die zich vandaag wilde inschrijven voor de marathon. Zijn doel was om de tijd gelopen in Leiden (18 mei 2008) te verbeteren (3:56:03) en niet te hoeven wandelen. Verder had hij de stille hoop om vandaag de snelste van onze loopgroep te zijn, maar dat zou gezien zijn matige voorbereiding niet makkelijk worden en vooral afhangen van de vorm van de dag. Enfin, een treinreis van anderhalf uur was zo om, want gezelligheid kent geen tijd.

In het laatste stuk, van Breda naar Eindhoven, zag ik een vaag bekend gezicht. Toen ik met hem begon te praten, herkende we elkaar aan elkaars verhalen. Het was Walter van het Chat’n’Run forum. Ik heb daar de nickname “Rasheed” (naar mijn Bengaalse kater). Hij zou vandaag iemand met de fiets begeleiden op de marathon.

Nu zou ik een heel verhaal kunnen vertellen over hoe het was als supporter op dit sportevenement. Echter, ik heb heel veel geleerd van deze marathon, als buitenstaander, wat ik graag met anderen wil delen.

Wat ik vooral zag is dat mensen in het laatste stuk verzwakten, niet omdat ze buiten adem waren, maar kracht en souplesse te kort kwamen. De mensen die onder de drie uur uitkwamen zag ik nergens verzwakken, maar juist soepeltjes doorlopen, met een krachtige tred. Dat kan natuurlijk zijn omdat dezen licht van gewicht zijn en niet de klappen hoeven op te vangen die zwaardere lopers te verduren krijgen.

Wat ik ook grappig vond (en tegelijk leerzaam), is dat de Kenianen bij de start een aantal gymnastische bewegingen maakten. Ik heb gehoord dat dit zeer gebruikelijk is in Kenia en dat het wellicht ook het geheime wapen is (naast het belachelijk lage lichaamsgewicht en de spillebeentjes). Het is juist de bewegelijkheid (het niet stram zijn) die het mogelijk maakt om zulke (schijnbare) bovenmenselijke prestaties neer te zetten. Het is iets wat je uiteraard van jongs af gedaan moet hebben.

Nu sluit ik af met een korte foto-impressie (zie op Flickr voor de volledige fotosets van de start en de wedstrijd). Ik kan alleen maar bewondering hebben voor de mensen die de marathon voltooid hebben, want hoe je het ook wendt of keert, het blijft een heel eind lopen.

Een spoedig herstel, Rietje, Jacques, Léonhard, Nico en Rob!

👆 Hardlopers in tunnel.

👆 Startgebied.

👆 Start Marathon Eindhoven 2008.

👆 Drinkende hardloper Léonhard van Egeraat.

👆 Een drietal marathonlopers.

👆 Drie bekende gezichten uit de Spado marathongroep, van links naar rechts, Rob Schmidt, Nico Mulhuijzen en Rietje Korstens.

👆 Volgens Jacques Hutten kun je hier alleen om lachen.

Ik had me vooraf hiervan zoveel voorgesteld, maar het werd voor mij (en velen anderen) een zware teleurstelling. Ik wilde een tijd neerzetten onder de 45 minuten, maar de temperatuur, het parcours en de straffe wind wilden niet meewerken. De kilometers gingen als volgt:

• 4:34 | 4:28 | 4:42 | 4:46 | 4:48 = 23:18 / 5 km
• 4:51 | 4:49 | 5:01 | 5:09 | 4:57 = 24:47 / 5 km

10 km in 48:05. Volgens mijn Polar RS200SD was het tempo gemiddeld 4.49 ± 0.10 minuten per km (3,5 % relatieve standaardafwijking).

De halve marathonlopers hadden het nog zwaarder. Het regende namelijk uitvallers. Veel mensen zijn bij het passeren van de doorkomst aldaar gebleven.

Ik heb nog wat foto’s van de halve marathon gemaakt, net 1,5 km voor het einde. Deze foto’s kun je op mijn Flickr site bekijken.

👆 Bergse Havenloop.

Op 5 oktober 2008 ging om 14.15 uur een hele meute lopers van start om 21 km en 97,5 m af te leggen in een zo kort mogelijke tijd, in strijd met de elementen (regen, plassen en wind), het parcours (veel klinkers, kasseien, stoepjes en scherpe bochten) en zichzelf. Aangezien ik zwaar verkouden was geweest, gokte ik op een herhaling van de tijd in Rotterdam, 3 weken eerder. Daar liep ik een halve marathon in 1.47.59 uur.

Echter, vlak na de start (waarbij mijn  horloge zichzelf resette, waarschijnlijk doordat de batterij bijna leeg was) had ik al door dat een tempo van 5.07 minuten per km veel te gemakkelijk was. Ik liep (in mijn herinnering, want mijn stopwatch was kaduuk) de eerste drie km in 4.50 minuten per km en ik vielde me kiplekker bij dat tempo. Bij km vier zag ik een probleem. Plotseling deed ik langer dan 5.30 minuten over. Of dat bordje stond verkeerd, of de drie eerste bordjes waren wat te voortvarend. Ik gebruikte overigens de gewone tijd van mijn horloge, die vlak na de start gereset was naar 12.00 uur. Ik was een tiental seconden na het startschot over de starlijn gegaan, dus bij de tijdklok die bij het 5-km punt stond (25:04) kon ik zien dat ik sneller liep dan 5 minuten per km.

Vanaf nu ben ik niet zo duidelijk hoe snel ik de kilometers liep, maar op het 10-km punt zat ik onder de 49 minuten (48:54 bruto). Op dat punt begon de vermoeidheid toe te slaan en de geheugenfunctie sterk af te nemen. Ik zag dat ik onder de 1.45 minuten kon finishen, maar bij dat besef bleef het. De benen begonnen ook zeer te doen van alle straatstenen en het ontwijken van de plassen. Op pakweg 3 km voor het eind was de koek op en probeerde ik alleen aan te klampen bij een groepje lopers die net voor me liepen. Ik ging ze voorbij, maar anderhalve km later liepen ze mij weer voorbij, omdat mijn tempo naar beneden ging.

John uit Bavel, die ik halverwege nog ingehaald had, haalde me op de laatste km in, maar ik kon nog net voor de finish bijkomen en hem uitdagen tot een eindsprintje. Uiteraard won hij die, want ik  had niks meer over. Op de eindmeet was ik compleet leeg. Uiteraard zonder precies te weten wat mijn eindtijd was.

Deze zeer natte wedstrijd werd door mij gelopen in 1:43:56 netto (1:44:07 bruto), gemiddeld 12,18 km/u (4.56 min./km). Onder normale omstandigheden had er vast een snellere tijd ingezeten, maar het mocht niet zo zijn.

Deze tijd komt ongeveer overeen met 46 minuten op de 10 km. Aanstaande zaterdag wil ik in de Bergse Havenloop in Bergen op Zoom ruim onder die 46 minuten te blijven. Als het niet zo’n bochtig parcours zou zijn, met een paar lastige klimmetjes, zou ik zelfs hopen op een tijd onder de 45 minuten. Toch wil ik daar vertrekken op een tempo van 4.30 min./km, in de hoop om toch die 45 minutengrens te doorbreken.

HeideTurfloop gedaan, in het Belgische Kalmthout-Heide. Tien kilometer kermisloop over vier rondjes. Veel bochtjes en een keerpunt per ronde, dus niet echt snel. De eindtijd 44:08 verbaasde me daarom sterk.

Volgens mij waren het Belgische kilometers, want 3,5 week geleden deed ik nog 48:01 over een Nederlandse 10 km. Een vriend van mij die al jaren niet onder de 40 minuten liep (normaal 42 tot 43 minuten), liep vanavond onder de 40 minuten. Ik denk daarom dat de afstand eerder 9,6 km was, oftewel 2400 m per rondje. Dat baseer ik op mijn lichaamsgewicht (4 kg minder) en het prima loopweer (windstil, koel en droog). Op een echte 10 km had ik wrs 46 minuten gelopen.

De rondjes gingen in 11:17, 11:05, 11:02 en 10:44 (met een sprintje op het laatste stuk). Dus wel heel constant en sterk gelopen. Een rondje duurde gemiddeld 11:02 ± 0:13 (2 % relatieve standaardafwijking).

Uiteraard was het reuze gezellig in België, omdat ze daar niet zo moeilijk doen over de dingen. Blijkbaar hoorde deze keer de exacte afstand daar ook bij. Maar ach, wat kan het ons eigenlijk schelen? We hadden veel plezier tijdens het rennen en dat is ook wat waard. Gezien mijn verkoudheid wilde ik er toch een intensieve duurloop van maken (het werd evenwel een wedstrijdtempo).

Ik zie het dus maar als een trainingsloop.

En oh ja, ik heb nu een flesje Belgisch Heide Turfbier en ik ben geen bierdrinker. Iemand geïnteresseerd?

Mijn doel voor deze halve marathon was onder de 1.50 uur te lopen. Verder was ik ook benieuwd of dit echt het snelle parcours is wat sommigen zeggen dat het is, voor een eventuele poging om mijn beste tijd aan te scherpen (1:31:05). Het is overigens ruim 4 jaar geleden dat ik mijn laatste halve marathon gelopen heb (Halve van Egmond in januari 2004).

Een PR lopen was natuurlijk niet aan de orde deze keer. Ik ben eenvoudigweg te zwaar om een poging te ondernemen. De vraag was ook, of ik een soortgelijke inspanning kon doen als mijn 10 mijl van vorige week zondag. Als ik die prestatie omreken naar de halve marathon, zou ik 1.47 uur hebben moeten lopen.

Enfin, bij de aankomst ging ik vanuit de voorkant van treinstation Rotterdam CS naar het Hofplein en vandaar naar het Albeda College. Wat een bouwput is het centrum van Rotterdam! Achteraf gezien had ik beter via de Blijdorpzijde van het station kunnen gaan, omdat dat veel korter lopen is (zo ben ik dus terug gegaan).

👆 In en rondom het Albeda College

Nadat ik me had omgekleed, ging ik eerst kijken naar de start van de elite-lopers en genodigden. Rond het Hofplein zaten wat mensen te genieten van een lekker zonnetje op een heerlijke nazomerdag.

👆 Zittend rond het Hofplein

De elite-lopers zagen er als altijd indrukwekkend uit. Vooral deze foto van de atleten die teruglopen naar de startlijn vind ik mooi.

👆 Naar de startlijn

Na het startschot was er zoveel te zien, dat ik de camera op snelschieten heb gezet. Je kunt aan de serie foto’s zien wanneer ik het startschot hoorde (camera schokte). Voor de volledige set foto’s kun je kijken op mijn Flickr pagina (zie Halve Marathon Rotterdam 2008).

Enfin, na deze start om 11.00 uur, moest ik mijn camera terugbrengen en mezelf voorbereiden voor mijn eigen wedstrijd, een halve marathon over twee ronden, die om tien voor twaalf van start zou gaan. Het viel niet mee om een stukje te vinden om lekker in te lopen. Toen ik achteraf terugging via de Blijdorpzijde van het Centraal Station, zag ik dat daar de mogelijkheden om in te lopen veel beter waren dan op de Weena en andere brede lanen aan de voorzijde van het Centraal Station.

Omdat ik wist dat het best warm zou worden (zeker met de wind in de rug), had ik mijn eigen drinken meegenomen. Ik had zaterdag twee flesjes eigen-merk sportdrank van een halve liter gekocht bij een supermarkt, waarvan ik mijn vier flesjes van mijn watergordel vulde. De rest dronk ik een kwartier voor de start in een keer op, zodat ik zeker geen dorst zou krijgen als ik bleef drinken.

Het startschot klonk… en we bleven staan. Na enkele seconden gingen we schuifelend naar de startlijn. Er waren gewoon te veel mensen om een snelle start mogelijk te maken. Eenmaal zo’n vijftien meter van de startlijn kon ik eindelijk wat dribbelen. Bij het passeren van de startlijn drukte ik mijn knopje in en de race was begonnen. Helaas moest ik in de eerste twee kilometers wat duwwerk toepassen, omdat er mensen waren die als Siamese tweelingen naast elkaar bleven lopen (in plaats van achter elkaar, zoals het hoort), met nauwelijks ruimte om te passeren, links of rechts. Gelukkig weet ik door mijn ervaring in drukke wedstrijden hoe je zoiets aanpakt zonder mensen al te boos te maken of te laten struikelen. Ferm, maar rechtvaardig zullen we maar denken.

Mijn plannetje om 5.15 minuten per km te lopen viel daarom een beetje in het water (5.18 en 5.17 voor kilometers 1 en 2). Pas bij km 3 kon ik het tempo aanhouden (5.13 per km) en in km 4 kon ik wat van de verloren tijd inhalen (5.02 per km). Toen km 5 in 5.08 minuten ging, wist ik al dat ik ruim onder de 1.50 uur zou kunnen duiken, als ik mijn hoofd erbij hield. De eerste vijf kilometer ging in 25.57 minuten.

Tot het keerpunt, net na km 5, hadden we grotendeels wind tegen gehad. Omdat ik nog fris was en wat traag gestart was, had dat niet veel invloed op het tempo. Dat zou in de tweede ronde wel anders zijn. Enfin, de wind achter scheelde een hoop verkoeling, maar ondanks dat kon ik het tempo gemiddeld rond de 5.09 minuten per km houden. En kilometeraanduiding 6 was echt verkeerd geplaatst, want ik deed 5.22 minuten over de zesde kilometer en maar 4.59 minuten over de zevende kilometer. De tweede vijf kilometer ging in 25.45 minuten.

Terug op de Coolsingel gingen we rond het keerpunt en meteen voelde ik dat ik wat stijf in de benen begon te worden. Het keren kostte me duidelijk kracht. Ook was het veld een beetje verder uit elkaar, zodat schuilen achter de massa mensen tegen de wind er niet meer bij was. Dat was ook te merken aan de tijd over de derde vijf kilometer, die 26.06 minuten was. De wind, vooral de windvlagen die ineens uit onverwachte hoek komt, maakt dit een lastig parcours. Verder is het door de brede wegen moeilijk om een schatting van je loopsnelheid te maken.

Na het keerpunt begon ik mijn krachten te verzamelen voor een snelle laatste vijf kilometer. Echter, dat werd eerder een snelle vier kilometer, omdat het licht oplopend vals plat en de vermoeidheid van de benen me parten speelden. Eenmaal weer bij de les, kon ik mijn eindspel inzetten. Kilometers 18 en 19 gingen in 9.49 minuten (ik heb het 18 km punt niet gezien, omdat het bij een sponspost was en ik had een spons nodig om mijn hoofd af te koelen), dus zeg maar 4.55 per km. Kilometer 20 ging nog sneller, in 4.50 minuten. De vierde vijf kilometer ging in 25.10 minuten.

Met nog ruim een kilometer voor de boeg deed ik er nog een schepje bovenop. Het zou en moest pijn doen, zodat ik kon zeggen dat ik alles gegeven heb (wat ook zo is) wat er nog in zat. Ik deed slechts 5.02 minuten over de laatste 1097,5 meter, wat neerkomt op 4.35 minuten per km.

Mijn handgeklokte tijd was 1.47.58 uur (11,72 km/u). De tijd per km was 5.07 ± 0.12 minuten (4 % standaardafwijking). Dat was ietsjes minder dan in Tilburg, maar zeker in dezelfde trant. Als het minder druk was geweest, had er wellicht een iets betere tijd in gezeten.

Het parcours is niet echt snel te noemen, omdat je in het begin last hebt van de mensenmassa (er was één startvak voor iedereen). Verder heb ik van iemand die er korter dan 1.30 uur over deed, dat de staart van het 10 km peleton tegen het eind van ronde twee echt in de weg loopt. Dit wordt alleen maar erger naarmate je sneller loopt.

Volgens mij kun je, als je niet tot de genodigde lopers behoort en een PR onder de 1.30 uur wilt neerzetten, beter ergens anders een wedstrijd zoeken. In Rotterdam zul je in elk geval heel veel problemen ondervinden door windvlagen en mensenmassa’s.

Verder is de speciale sfeer die je tijdens de marathon van Rotterdam hebt op dit evenement veel minder. In Tilburg kreeg ik bijvoorbeeld veel meer ondersteuning van het publiek. Misschien was dat omdat ik in de regen liep, maar in mijn herinnering bij vorige versies van de Tilburg Ten Miles juigen de mensen in de volksbuurt ten Noorden van de Havendijk veel luider en enthousiaster dan wat ik in Rotterdam mocht ervaren. Als je het zwaar hebt tijdens het lopen, is dit iets wat je er doorheen kan trekken.

Op 1 juni dit jaar liep ik al eens een afstand van 10 Engelse mijl in Tilburg (Tweestedenloop), in 1 uur 22 minuten en 49 s netto. Deze keer stond de Tilburg Ten Miles op het programma, een stadsloop, eveneens over 10 E.M. (16 km en 97 m). Het plan was om onder de 80 minuten te duiken, wat inhield dat ik 4 minuut 58 s per km moest lopen.

Bij de start zag ik wat bekenden (M@urice en  Tiny) in het vak voor KNAU-licentielopers en NK-bedrijvenlopers en onderweg haalde John mij nog in rond het 5 km punt. Vandaag veel mensen die mij inhaalden, want de prestatielopers startten na de licentielopers en de snellere prestatielopers haalden de langzamere licentielopers de hele tijd in.

Terwijl de start plaatsvond in een kleine opklaring, begon het al snel weer zachtjes te regenen. Ik had er last van tijdens het lopen, omdat de regen het asfalt een beetje slipperig maakte. Gelukkig liep ik niet al te hard, maar ik kan me voorstellen dat de voorste lopers hier veel meer last van hadden. Wedstrijdschoenen hebben immers maar heel weinig profiel op de zolen.

Het parcours was anders dan andere jaren en ik vond het geen verbetering. Er zaten te veel bochten in het parcours om het snel te maken. Dat is jammer, want vroeger was de TTM een van de snellere parcoursen. Ook was er in het laatste lusje een stukje straat opgebroken en onverhard. Gelukkig had de regen het nog niet in een modderpoel gemaakt.

👆 Parcours Tilburg Ten Miles, zie afstandmeten.nl

Ik haalde de voorgenomen sub-80 minuten einduitslag, zowel bruto als netto. Het werd 1 uur 19 minuten en 29 s netto.

De tijden per kilometerpunt waren als volgt:

• 4.39 | 5.00 | 4.43 | 4.46 | 4.49 (5 km in 23.56)
• 4.50 | 4.57 | 4.59 | 5.07 | 4.52 (5 km in 24.44)
• 5.08 | 4.58 | 5.04 | 5.07 | 5.03 (5 km in 25.20)

De laatste 1097 m ging in 5.29 minuten (12 km/u). Dat was geen eindsprint, maar eerder volhouden tot het bittere eind. Op de eindmeet was ik helemaal op. Mijn benen voelden zwaar en pijnlijk. Er zat gewoon niet meer in vandaag. Niet dat dat een probleem was, want ik heb mijn jaarbeste tijd (in de Tweestedenloop) aan flarden gelopen, ondanks dat ik tegen het eind steeds langzamer ging lopen.

Het gemiddelde tempo was 4.56 ± 0.09 minuten per km (3 % relatieve standaardafwijking).

In feite was deze wedstrijd een test voor aanstaande zondag, 14 september, wanneer ik in Rotterdam een halve marathon wil lopen. Het parcours is daar ietsjes sneller dan in Tilburg en hopelijk willen de weergoden nu wel een beetje meehelpen (geen regen zoals in Tilburg en geen bakkende zon zoals vorige week in Baarle-Nassau). Een tijd van 1.50 uur is zeker haalbaar. Ik kan zelfs al denken aan 1.47 uur.

Maar eerst moeten de benen rusten, want die zijn nu stijf en moe.

De uitslagen kun je vinden op uitslagen nl, onder Tilburg Ten Miles.

In het Brabantse Baarle-Nassau ging zaterdag 30 augustus 2008, om 18.00 uur de 10 km wedstrijd en trimloop van Het Bels Lijntje van start, georganiseerd door AV Gloria. Het was een snikhete dag en geen weer voor snelle tijden. Desondanks was ik toch aan de startlijn verschenen, tegen beter weten in…

👆 Daar sta ik dan.

Vanaf de eerste paar meters voelde ik al dat het loodzwaar zou worden. Toch wilde ik proberen er een 48 minuten uit te halen. Bij kilometer 1 (4.58 minuten) zag ik al dat dat niet ging lukken. Bij lange na niet. Ik mocht blij zijn als ik er een 50 minuten uit zou halen.

Bij zeven kilometer had ik er genoeg van. Ik zat nog maar op 34.43 minuten, terwijl ik volgens schema op 33.36 minuten zou moeten zitten. Dit ging niet lukken. Dan er maar een intensieve duurloop van maken. Het tempo ging er van af, ver boven de 5 minuten per km. In een redelijk ontspannen tempo rolde ik over de finish in 51.13 minuten. De warmte was gewoon te veel gebleken.

Hier zijn de kilometertijden. Ik ben bij het 6 km punt vergeten om het knop in te drukken.

• 4.58 | 4.44 | 4.52 | 5.03 | 5.03 | 10.02 | 5.24 | 5.41 | 5.26

De eerste 5 km ging in 24.41, de tweede in 26.32 en het gemiddelde tempo was 5.07 ± 0.18 minuten (6 % relatieve standaardafwijking). Dit valt in de categorie “slecht gelopen wedstrijden”.

Als je nog wat meer foto’s wilt zien die ik heb gemaakt tijdens Het Bels Lijntje, kijk dan even naar mijn Flickr fotoset.