Op zaterdagavond 7 juni 2008 werd in het Brabantse plaatsje Rijen een serie hardloopwedstrijden georganiseerd door AV Spiridon.
👆 Reizen per trein
Een probleem als je zelf geen auto hebt is dat je er op andere manier moet komen, in dit geval met de trein. Dat is meer wachten op je aansluiting dan wat anders, maar in elk geval rijdt er wat. In sommige dorpen die alleen per bus bereikbaar zijn, heb je op dit moment geen openbaar vervoer vanwege een maar voortdurende staking van het busvervoer.
👆 Kijkje op Rijen
Maar goed, aangekomen in Rijen, wandelde ik de 2 km van het station Gilze-Rijen naar sportcentrum Tropical. Na mijn startnummer opgehaald te hebben, deed ik even de kleedkamer aan, waar iemand zo aardig was om een foto van mij te schieten.
👆 Ik ben er klaar voor!
Natuurlijk heb ik even gekeken naar de andere onderdelen, zoals de jeugdronde over 1350 m en de 5 km.
👆 start van de 1350 m jeugdloop
👆 start van de 5 km
Natuurlijk kon ik mijn eigen start (en finish) niet fotograferen, maar ik hoop dat de foto’s die ik in de Flickr fotoset Rondje Rijen 2008 heb gezet een indruk geeft van de sfeer van de wedstrijd.
👆 parcourskaart Rondje Rijen
Het parcours is een rondje van 2,5 km. In feite is het parcours ietsjes langer, zodat de start een eind terug op het parcours ligt ten opzichte van de finish. De finish staat niet op het parcourskaartje ingetekend. Het ligt op de Monseigneur Nolenstraat, ter hoogte van de eerste zijstraat links. Het doorgaande parcours gaat rechtsaf de Van Hallstraat in, terwijl de finishers (op de 5 en 10 km) rechtdoor de Mgr. Nolenstraat in lopen. De kilometers (1 t/m 9) staan goed aangegeven en de organisatie was tot in de puntjes geregeld (lees: je merkte er niks van, wat dus goed is).
👆 start (boven) en finish (onder)
Afijn, om 19.00 uur ging de 10 km wedstrijd van start over 4 ronden. Een van de prominente lopers was Jeroen van Damme, die ongetwijfeld het parcoursrecord heeft verbrijzeld. Zelf had ik een bescheidener doel, namelijk om binnen de 49 minuten te eindigen.
Nu dacht ik dat ik het goed voorbereid had. Ik dacht dat ik 12 seconden per km sneller moest lopen dan 5 minuten per kilometer. Natuurlijk moet dat 6 seconden zijn. Verder drukte ik de stopwatch in bij het startschot en niet een paar seconden later bij het passeren van de startlijn (ik stond weer eens achteraan).
De eerste km ging dus in mijn veronderstelling precies hard genoeg, 4:48. Om de een of andere reden (ik weet niet meer waarom), zette ik even aan in de tweede km, 4:37. Oei, dat was veel en veel te hard. Dan maar even matigen en daarna het tempo weer oppikken, 4:53 over de derde km.
Ondertussen zaten we in het tweede rondje en begon ik wat taktiek toe te passen. Ik probeerde, samen met andere lopers om het volgende groepje te halen. Daardoor kon ik de vierde en vijfde km in respectievelijk 4:45 en 4:47 lopen. De tussentijd op de 5 km was 23:56.
Bij het ingaan van het derde rondje voelde ik me sterk en kon ik samen met iemand die “Toon” genoemd werd door diverse mensen uit het publiek het tempo goed strak houden (4:48 en 4:52 op kilometers 6 en 7).
Toen begon het hoge tempo me op te breken. Ik moest lossen en mensen die ik al ronden geleden ingehaald had, haalden mij nu in. Bij de drankpost (net na de start, op de Statenlaan) heb ik zelfs een paar seconden stilgestaan om een bekertje water te drinken.
Bij het ingaan van de vierde en laatste ronde zat ik er een beetje doorheen, 5:11 over de achtste km. Nu was het doorbijten en hopen dat ik niet al te ver boven de 49 minuten zou eindigen (ik dacht immers dat ik 4:48 per km moest lopen, terwijl 4:54 per km voldoende was geweest). De negende km ging moeizaam onder de 5 minuten, 4:58, en de finish was nu wel heel ver weg voor mijn gevoel.
Ik bleef geconcentreerd op de wedstrijd en probeerde mezelf terug te vinden. Kom op, zo ver is het niet meer. Binnen vijf minuten is de pret weer over. Bij het omslaan van de bocht zag ik de finishklok en… dat ik me misrekend had. Ik zat nog ruim onder de 49 minuten! Er was zelfs nog een kansje dat ik 48:30 zou halen, maar dan moest ik er wel even alles uitpersen wat er in zat. Ik sprintte door de finish na een ferme kreun en zag nog net mijn eindtijd: 48:30. De laatste km ging in 4:45.
Netjes gelopen, denk ik zo. Ik was niet eens zo aangeslagen, want mensen vonden me er na een paar minuutjes fris uitzien. Ik wist echter wel beter, want ik had weer eens beter gepresteerd dan ik gedroomd had. Zo zie je maar, hoe een rekenfoutje gunstig uit kan vallen. Ik kan er achteraf alleen maar om lachen.