Ik vermoed dat ik iets te ambitieus van stapel ben gelopen na de marathon van Spijkenisse. Deze week mocht ik daar de vruchten van plukken (oververmoeid) en het kon niet op een slechter moment komen. Tweede Kerstdag had ik namelijk een afspraak voor een boosterprik, tegen COVID-19. Nu zit ik met een pijnlijke bovenarm en een realisatie dat ik het even rustig aan mag doen.
De week in training
Eind vorige week ging 5:20 min/km nèt en daarom wilde ik dat marathontempo deze week proberen. Dat bleek een vergissing te zijn. Mijn lichaam klapte in elkaar, oververmoeid.
Maandag - 60' herstelloop
In het schema stond “MT + 60 s/km” en dat had 6:20 min/km mogen zijn.
Trager mag altijd en ik koos voor jog-tempo, 6:45 min/km. De route voerde langs de Kraaijenberg en het winkelcentrum het Kompas op de Bergse Plaat. Ik kwam 30 s tekort bij thuiskomst, die ik aanvulde door een piepklein lusje toe te voegen bij mij in de straat.
- 8,84 km in 1 uur (6:48 min/km, 120 bpm)
Dinsdag - 70' duurloop B
Dit mocht hooguit op “MT + 50 s/km” (6:10 min/km). Vanwege onnauwkeurigheid van GPS (2% = 7,4 s) stelde ik een tempo-waarschuwing in op 6:00 min/km. Als ik het richttempo aanhield voor deze bosloop, dan zou het 11,35 km zijn voor 70 minuten.
De temperatuur was flink gezakt en daarom besloot ik wat later op de dag te lopen. Ik voelde ook wat stijfheid in de beenspieren van de lange duurloop in het bos twee dagen eerder. Ik nam me voor om me zo goed mogelijk aan het richttempo te houden, wat overigens voor in het bos lopen best pittig was. Ik wandelde tussen thuis en het bos, wat ik niet meerekende, natuurlijk. Op trailschoenen loopt het niet fijn op straat; wandelen gaat nog wel, maar hardlopen valt vies tegen.
Bij het 8 km punt kon ik het bos uit, om een extra lusje van circa 1400 m te lopen, zodat de totaaltijd 70 minuten werd. De prestatie was vergelijkbaar met de 60 minuten bosloop op 5:58 min/km (141 bpm) die ik een week eerder deed. Het tempo deze keer was volgens mij gelijkmatiger. De ondergrond was heel anders dan een week eerder. Veel bospaden waren hard van de vorst en niet meer modderig.
- 11,52 km in 1u10'05" (6:05 min/km, 137 bpm)
Ziek
Van de een op de andere dag ziek, zonder waarschuwing vooraf. Ik begon mijn ochtendroutine aan de ontbijttafel en het ontbijt viel als een baksteen in mijn maag. De darmen waren danig van streek. Geen koorts of andere verschijnselen die op griep of covid konden duiden. Misschien had al dat snoepen in de weken ervoor me de das om gedaan. Met licht verteerbaar voedsel probeerde ik zo goed als kwaad er weer bovenop te komen.
De Kerst kwam eraan en op Tweede Kerstdag zou ik een afspraak hebben voor een booster tegen covid. Vanaf vrijdag ging het langzaam beter en zondag vond ik mezelf sterk genoeg voor een treinreis heen en weer tussen Bergen op Zoom en Goes, plus een stevige wandeling (10 km bij elkaar) en een prik in de arm.
Het hardlopen mag voorlopig even wachten, zeg maar een verlate rustperiode na de Spijkenisse marathon. Ik vermoed dat ik meer rust had moeten nemen naderhand.
Ik heb geen idee of ik kan deelnemen aan de Two Rivers marathon, als die al doorgaat. Met een zeer virulente omikron variant lijkt het erop dat de lockdown doorgaat na 14 januari. Zoals het er nu naar uitziet ben ik over twee weken enigszins beschermd tegen ziekenhuisopname (30%) en opname op de intensive care (70%). Het lijkt me nog niet genoeg om evenementen door te laten gaan. Zelfs het griepvaccin beschermt veel beter (40% tegen überhaupt griep krijgen).
Ik blijf maar positief en zal kijken of ik mezelf weer in marathonconditie kan krijgen. Met die kijk op de wereld ga ik het nieuwe jaar in, positief, maar even met twee voeten op de grond in plaats van met zweefmomentjes.
Een fijne jaarwisseling en alvast een gelukkig 2022!