Omdat de training deze week best hard was, heb ik geen illusies dat mijn deelname aan de Kruikenloop op 2 maart 2019 hoge ogen zal gooien. Als ik ergens aan het eind van de middenmoot eindig zal ik het goed doen. Dit zal de tweede 15 km van dit jaar worden en hopelijk wat sneller dan de eerste (bijna anderhalf uur). Ik ga voor 78 minuten, wat een richttempo is van 5:14 min/km.
Even afgezien van het spook van klimaatwijziging, het was deze week perfect loopweer, misschien zelfs een tikje aan de warme kant. Het bleef ook nog eens droog, wat helaas niet gezegd kan worden van het begin van maart. De 15 km in Tilburg zal waarschijnlijk in de pleuris gelopen worden. Het is beter dan met sneeuw en ijs, wat tijdens mijn vorige deelname aan de Kruikenloop overkwam, op 13 februari 1999. Toen was het voor mij 6,6 km in iets meer dan een half uur (dat was een bijnummer van de hoofdafstand, 20 km in drie ronden van 6,6 km). Het was mijn tweede wedstrijd ooit.
Training
Dinsdag was het overdag lekker warm, terwijl het ’s-avonds een stuk koeler zou worden. De kern voor die dag was 2-minutenloopjes en dat hoeft dus niet op de baan uitgevoerd te worden. Ik deed het op de weg en bospaden. Door de wisselende ondergrond varieerde het tempo, maar te zien aan de hartslaggrafiek was de belasting per 2 minuten wel redelijk constant. Het hersteladvies was nogal aan de hoge kant, 31 uur, en ik besloot het maar te negeren.
Woensdag was ik duidelijk nog niet hersteld, maar het prachtige weer en de mooie omgeving maakte het relatief rustige tempo heel aangenaam om te doen. Er zaten wat klimmetjes in het parcours en samen met het onvolledige herstel kreeg ik een advies om 28 uur niet hard te lopen met intensiteit. Wederom iets wat ik negeren zou.
Donderdag koos ik voor een iets normalere route (voor mijn doen dus). Ik was redelijk hersteld van dinsdag en kon lekker vaart maken. Een nadeel van op reguliere wegen en paden lopen is dat mensen geen rekening houden met hardlopers (die lopen immers in het bos, toch). Er was een geval met een mevrouw te paard met vier loslopende honden die niet onder appèl stonden. Een van de honden besloot me in een speelse jaag-bui te vellen met zijn voorpoten. Gelukkig had ik het door en liet ik met een hard “Hé” mijn ongenoegen merken voordat ik eventueel zou struikelen in een meer serieuze tweede poging. Het tweede voorval was een paar kilometer verderop, waar twee automobilisten mij de berm in werkten door te hard rijden in een bocht. De tweede wees boos met haar vinger in de berm, terwijl ik al op het randje van de weg liep, waar mevrouw de bocht wilde snijden voor die paar fracties van een seconde tijdswinst. Tja, dat kan dus gebeuren als je op de openbare weg loopt in plaats van in het bos. Gelukkig had ik het genoeg naar mijn zin om me er niet druk over te maken. Verder hoefde ik maar 18 uur herstel in acht te nemen, wat normaal is voor een rustige duurloop van 10 mijl.
Februari 2019
De blessure die ik eind 2018 opgelopen had was in februari duidelijk aan het minderen. Dat kwam doordat ik me vrij streng hield aan maar een enkele relatief snelle training per week en het inpakken van de geblesseerde knie met kinesiologische tape. Ik deed mee aan een “wedstrijd”, die een beetje in de soep liep door stijfheid in de benen (specifiek, de heupbuiger aan het rechterbeen).
- afstand: 245,35 km
- tijd: 1d:01u:26m:33s
- gemiddeld tempo: 6:09 min/km
- gemiddelde weekomvang: 61,3 km/week
- gemiddelde trainingsintensiteit: 82,0 min/week
- gemiddelde trainingsimpuls: 564,8/week
De trainingsintensiteit is volgens Daniels' Running Formula. De trainingsimpuls komt van Runalyze.
Vergeleken met januari 2019 heb ik 5,9% meer kilometers per week gemiddeld 11s/km sneller hardgelopen. De trainingsbelasting was gemiddeld 7,7% zwaarder dan een maand eerder. Dit is zeker geen overmatige toename van de trainingsbelasting.
Bedankt voor het lezen en loop ze!
Update
Ik heb de 15 km in Tilburg laten schieten, omdat ik me op de dag zelf te moe voelde.