Ik herinner me vaagjes een recente nieuwsbrief van Spado met daarin de mededeling dat de inschrijving van de Brabantse Wal Marathon opent op 1 januari 2019. Verder stond er een link naar een artikel van een hardloopcongres waarin gesteld werd dat Nederlanders in de wereld voorop staan in zitvlees (meer dan 8 uur per dag zitten) en dat hardlopers in het algemeen te hard trainen.
Ik weet niet hoe dat zich verhoudt tot mijn situatie of tot de situatie van mijn lezers, maar het kan zeker geen kwaad om na te denken over waarmee je bezig bent. Het is maar al te makkelijk om te denken dat een bepaalde manier van doen goed is, omdat het tot nu toe zo gedaan werd of omdat “iedereen” het doet. Ik ervaar de meeste veranderingen in mijn leven als moeilijk; mensen schijnen het meer te haten dan wat voor nadeel ze ondervinden van de status quo (beter de vijand die je kent dan een vriend die je nog moet leren kennen). Met deze kennis in het achterhoofd is het logisch om argwanend te zijn naar zaken die vertrouwd zijn, die goed voelen, vanzelfsprekend zijn.
Iemand vroeg me wanneer ik weer ga trainen op snelheid (in feite trainen voor wedstrijden). Mijn plan is om dat ergens is februari te doen, zodat ik eind maart, begin april mijn eerste wedstrijden kan lopen. Tot die tijd wil ik mijn lichaam enigszins sparen. Dat wil niet zeggen dat ik het rustig aan doe. De nadruk ligt op dit moment meer op een basis leggen voor later. Voor iemand die wegwedstrijden wil lopen betekent dat voornamelijk rustige duurlopen, kort, lang en middellang.
Zeven dagen trainen
Na een rustdag op maandag, besloot ik op dinsdag een korte duurloop te doen terwijl de zon nog scheen. Ik wilde afwijken van mijn middellange duurloop op de dinsdag, omdat ik deze ervoer als te belastend. Nu mijn lange duurloop in het weekend de twee uur ruim passeert heb ik meer tijd nodig om hiervan te herstellen. Verder wil ik liever mijn oefeningen met de medicine bal binnenshuis doen, zodat het wat prettiger aanvoelt bij het op de grond liggen.
Woensdag was ik genoeg hersteld om een soortgelijke duurloop te doen als dinsdag, maar nu overwegend op de weg. Dat liep veel beter dan in het bos. Na kan dit zijn omdat je in het bos meer weerstand hebt van de ondergrond of dat het GPS signaal verzwakt is en het horloge niet zo goed de afstand meet, of beide. Hoe het ook zij, ik liep zo’n 20 s/km sneller met een lagere gemiddelde hartslag.
Donderdag liet ik mijn gezicht maar weer eens zien op de baan. Op het programma stond als hoofdmenu (kern) drie series van 15 minuten afwisselend 300 m hardlopen en 100 m joggen, met 400 m als herstel (wandelen en joggen) tussendoor. Ik nam het met een korreltje zout en speelde wat met het tempo. Soms liep ik met een snellere groep mee, dan met een langzamere, dan vooruit op de langzame groep, maar keerde om voor opnieuw aansluiten voor de volgende 300 m hardlopen. De kou speelde op mijn darmen, maar gelukkig was het genoeg om even in de kleedkamer te staan om weer verlost te zijn van dat nare gevoel om te moeten, maar niet te kunnen.
Hier is wat ik deed:
- 2,73 km in 15:01 min
gemiddeld 5:30 min/km - 2,68 km in 15:05 min
gemiddeld 5:38 min/km - 2,84 km in 15:02 min
gemiddeld 5:18 min/km - totaal 8,25 km in 45:08 min
gemiddeld 5:28 min/km
Ik mag melden dat ik vooraf (thuis) wat rekoefeningen deed en mijn reguliere rekoefeningen naderhand. Hiermee hoop ik wat te doen aan mijn stijfheid, die nogal verontrustend is. Misschien komt dat van al dat zitten op een stoel, iets waar Nederlanders blijkbaar kampioen in zijn.
Ook zaterdag deed ik het rustig aan, maar blijkbaar zat de training van donderdag nog in mijn lichaam. Ik had ook last van stijfheid in mijn benen, wat al snel ertoe leidde dat ik pijn in mijn enkel kreeg (stijve kuiten). Een beetje rekken na 15 km hardlopen (elke 5 km een korte drinkpauze) hielp enigszins, maar niet genoeg. Ik voelde me ook moe in de benen na zo’n 12 km. Dit alles bij elkaar maakte dat ik er na 20 km genoeg van had. Het kwam goed uit dat ik toen al ruim 2 uur hardgelopen had. Het hersteladvies was slechts 21 uur.
Dat ik niet voor niets voortijdig gestopt was bleek wel toen ik ’s-avonds vroeg als een blok in slaap viel voor wel liefst 11 uur (waarvan 9 uur diep slapend). Na een uitgebreide set van rekoefeningen vertrok ik zondag voor een korte duurloop in de stromende regen, net na elf uur ’s-morgens. Het ging verrassend soepel alsof de dagelijkse rekoefeningen effect begonnen te krijgen. Na 7 km was ik weer thuis en deed mijn rekoefeningen binnenshuis (normaal doe ik een deel al buitenshuis).
Bedankt voor het lezen en loop ze!