Het is duidelijk te voelen onder het hardlopen dat de warme periode van het jaar is begonnen. De temperatuur reikt naar de 30 graden en ongetwijfeld zal het kwik in juli boven die temperatuur uit komen. Op zulke dagen is het slimmer om vroeg in de ochtend of laat in de avond te hardlopen. Zelfs in het bos is het overdag wat aan de warme kant voor een duurloop.
Weekje trainen
Maandag mocht ik herstellen na de wedstrijd in Roosendaal met 45 minuten joggen door het bos. Ik ging door tot het trainingseffect (TE) een waarde van 2,0 had bereikt; dat bleek na 45 minuten het geval te zijn.
De volgende dag deed ik zowel een krachttraining thuis als een (halve) intervaltraining op de baan. Sommige mensen die in Roosendaal hadden gelopen waren niet eens komen opdagen, maar diegenen die wel naar de baan van atletiekvereniging Spado waren gekomen, deden—net als ik—slechts mee aan een van de twee series intervallen.
Woensdag was het best warm en daarom stopte ik telkens tijdens mijn rustige duurloop van 60 minuten als het hartslagalarm afging (lees: de hartslag te hoog was) en wachtte tot de hartslag weer normaal was voordat ik doorging. Desondanks kreeg ik een hersteladvies van 24 uur, waar ik me maar aan gehouden heb.
Donderdag was het nog warmer en ik was pas na acht uur ’s-avonds genoeg hersteld van de training een dag eerder. Dat was te laat om mee te doen met de clubtraining van Spado, die in het bos zou plaatsvinden. Helaas werd hierdoor de training deze week wat eentonig. Ik stopte een paar keer onderweg om wat op verhaal te komen. Dat was niet echt nodig, maar verkeerd was het denk ik ook niet.
Zaterdag, de laatste dag van juni, durfde ik nog niet een snelle duurloop van anderhalf uur te doen. Het was slechts zes dagen eerder dan mijn 10 km in Roosendaal. Ik dacht dat een dag later beter zou zijn en deed in plaats daarvan een rustige duurloop van 60 minuten met 6 strides in het middenstuk voor een betere loopeconomie. Dat hielp echter niet genoeg om de eentonigheid tegen te gaan van de training tot zover in deze week.
Zondag deed ik voor de eerste keer een snelle duurloop van 90 minuten zonder pauzes na telkens 30 minuten hardlopen. Het ging over het asfalt en daarom had ik berekend dat een tempo van circa 5:40 min/km goed zou zijn, zeker met de temperatuur oplopend tot 21 graden tegen het eind. Vanaf het begin ging het echter al redelijk makkelijk. Ik verbaasde me erover dat het tempo rond de 5:22 min/km bleef en accepteerde het als het juiste tempo. In de laatste drie kilometer voelde ik duidelijk dat het zwaarder werd. Er zat wat stijging in het parcours en de temperatuur liep op. Verder voelde ik dat mijn pas niet zo soepel meer was en ik kracht te kort kwam. Die wekelijkse krachttrainingen zijn ècht nodig wil ik trainingen als deze blijven uitvoeren. Natuurlijk denk ik ook alvast aan de Halve Marathon van Tholen die over drie maanden, op zaterdag 22 september, zal plaatsvinden en waar ik wil deelnemen aan het hoofdnummer.
Hoe nu verder?
Ik geloof dat ik redelijk hersteld ben na het avontuur in Roosendaal. Het volgende avontuur zal plaatsvinden op zaterdag 7 juli in het nabijgelegen Heerle. De Herelse Kermisloop is traditiegetrouw de laatste loop voor het begin van de schoolvakantie voor de zomermaanden.
Het ligt voor de hand om het huidige trainingsschema aan te houden, d.w.z. gewoon doortrainen tot donderdag 5 juli, op donderdag de training halveren en op vrijdag ofwel rust dan wel wedstrijdvoorbereiding (loslopen met 1 of 2 keer een kilometer op beoogd wedstrijdtempo, 4:48 min/km). Dat zou ervoor moeten zorgen dat er volgende week wat meer variatie in de training zit, in vergelijking met deze week. Na een hersteltraining op zondag 8 juli kan ik over een week dan mijn reguliere training hervatten, met over twee weken weer een lange duurloop op snelheid, hopelijk dan iets verder (en sneller) dan zondag 1 juli. Het uiteindelijke doel is 5 min/km, oftewel 18 km in 90 minuten. Ik zat daar deze week maar 22 s/km boven.
Bedankt voor het lezen en loop ze!