Loopgenot

Ik ben ziek geworden. Ik had het al gezien in het verloop van mijn rustpols; mijn rustpols bij het opstaan was flink omhoog gegaan (10 slagen/min). Zoals bij de meeste besmettelijke ziekten duurde het even voor het zover was en de hoop was dat het alleen oververmoeidheid was. Onvermijdelijk sloeg de ziekte toe. Ik verloor in de nacht van donderdag op vrijdag 16 ons, had een lichte verhoging en geen enkele puf meer. Als ik mijn rustpols niet had bijgehouden, zou ik denken aan voedselvergiftiging (wat ik nog steeds niet uitsluit), maar een virus of bacterie ligt meer voor de hand.

Drie dagen later kan ik weer enigszins functioneren. Ik moet nog wel enkele uren per dag extra slapen. Hardlopen zit er even niet in, niet eens een flink stuk wandelen. Zolang de darmflora nog niet op orde is ga ik het niet eens proberen. Uitzieken is wat ik op dit moment moet doen.

Toch volgt hieronder nog een verslag van wat ik wèl gedaan heb, want dat is wat ik doe op dit weblog. Ik schrijf hier over mijn hardloopcapriolen, met wat mij op de dag zelf opviel. Helemaal onderaan geef ik aan wat ik verwacht voor de halve marathon van Spijkenisse.

Zondag 19 november

• lopen op weg: 22,17 km in 2u:00m:01s (5:25 min/km), 139 bpm, 184 st/min
• gegevens op Garmin Connect
  • inlopen: 1,01 km in 6m:08s (6:05 min/km), 125 bpm, 171 st/min
  • rustig tempo: 7,84 km in 45m:00s (5:44 min/km), 134 bpm, 184 st/min
  • marathontempo: 5,82 km in 30m:00s (5:09 min/km), 144 bpm, 186 st/min
  • drempel tempo: 1,86 km in 8m:32s (4:35 min/km), 155 bpm, 193 st/min
  • doorlopen tot 2 uur: 5,64 km in 30m:21s (5:23 min/km), 140 bpm, 183 st/min

Op het schema stond 45 minuten Easy (zone 2), 30 minuten Marathon (zone 3), 20 minuten Threshold (zone 4). Bij die laatste geplande 20 minuten liep ik pal in tegen de wind—in mijn eentje. De kou sloeg vervolgens op mijn lichaam. Ik besloot wijselijk terug te gaan naar Easy tot ik weer warm genoeg was. Zodra het weer goede voelde probeerde ik nog de 22,19 km van drie dagen eerder te evenaren, met een plensbui van ijskoude regen over me heen. Ik kwam 30 m te kort. Gaf mezelf een schouderklopje voor de inzet, maar de training was duidelijk in het water gevallen. Ik deed geen oefeningen, maar ging meteen de warme woning in, net als een week eerder.

Als ik achteraf terugkijk naar de totale trainingsduur van 2 uur, dan heb ik de volgende tijden in de diverse hartslagzones doorgebracht:

• zone 2 (120 à 137 bpm): 1u:04m:12s
• zone 3 (138 à 148 bpm): 36m:43s
• zone 4 (149 à 167 bpm): 18m:22s

Ik herinner me ook dat ik regelmatig een hartslagalarm kreeg voor een te hoge hartslag voor de zone waarin ik behoorde te zijn voor dat onderdeel van de training. Als ik er zo naar kijk was de training toch geen verspilde moeite. Ik bracht 6m:43s te veel door in zone 3 en 1m:38s te weinig in zone 4. Bijna goed, dus.

Maandag 20 november

• lopen op weg: 11,27 km in 1u:06m:18m (5:53 min/km), 132 bpm, 179 st/min
  • duurloop: 10,11 km in 1u:00m:01s (5:56 min/km), 131 bpm, 179 st/min
  • gegevens op Garmin Connect
  • tempo’s per km:
    … 6:23, 5:57, 5:45, 5:46, 5:58 min/km
    … 5:47, 6:05, 5:51, 5:47, 6:05 min/km
  • zes strides van 15 s (45 s) op gemiddeld 4:07 min/km
  • gegevens op Garmin Connect

Nu ik iedere dag hardloop en boven de 100 km per week uit kom, merk ik dat het herstel wat langer duurt, vooral van een pittige training. Gelukkig was ik na ruim een etmaal voldoende opgeknapt voor een rustige duurloop door de bebouwde kom. Veel fietsers en lopers/wandelaars kwam ik niet tegen, ongetwijfeld omdat regen afgegeven was voor na zes uur ’s-avonds. Die regen kreeg ik pas na mijn oefeningen op mijn hoofd, terug wandelend van het nabij gelegen park naar mijn flatje.

Dinsdag 21 november

• lopen op weg/baan: 13,08 km in 1u:20m:37s (6:10 min/km), 132 bpm, 175 st/min
• gegevens op Garmin Connect
  • tempo’s per km:
    … 6:16, 6:16, 6:16, 6:11, 6:20 min/km
    … 6:11, 6:20, 6:18, 5:59, 5:55 min/km
    … 5:58, 6:05, 6:04 min/km

Wellicht was het niet zo slim van mij om zo kort voor een training nog te eten. Ik kwam bijna niet vooruit en mijn hartslag zat regelmatig boven het hartslagdoel van 136 bpm dat hoort bij een rustig tempo, terwijl mijn tempo boven de 6 min/km lag.

Na een kilometer of zeven ging ik nog even een kilometer of vijf op de atletiekbaan van Spado lopen, om toch nog contact te hebben met mijn loopgroep aldaar. Vorige week was ik afwezig en ik begon ze te missen. Ik kon er ook nog een foto van mezelf maken, voor het archief, zogezegd.

Ik kon merken aan de rustpols ’s-morgens dat ik op de grens zat van wat mijn lichaam aan kan. De wekelijkse lange duurlopen werden dus met vermoeide benen gelopen. Dat is vast goed voor een straffe tijd in Spijkenisse, maar het woog wel zwaar op mijn gemoed.

Het is de eerste keer dat ik train volgens Daniels met een schema voor de halve marathon uit het boek Daniels' Running Formula, 3rd edition. Het is duidelijk heel anders dan ik gewend ben om te trainen. In het begin is het allemaal erg gemakkelijk om te doen, maar tegen het eind is het zelfs zwaarder dan wat ik bij Spado gewend was. Ik heb het onderdeel van “taperen” nog niet gehad, maar dat zal ongetwijfeld een verademing zijn.

Gelukkig voor mij gaat het aantal kilometers per week in de komende weken gestaag naar beneden, want ik wil op 17 december niet met benen van start gaan die zo vermoeid zijn als ze nu voelen.

Donderdag 23 november

• baantraining: 10,45 km in 1u:07m:11s (6:26 min/km), 124 bpm, 169 st/min
• gegevens op Garmin Connect
  • 5 series, 800 m, 400 m (pauze 100 m, seriepauze 200 m) in:
    … 4m:24s, 2m:08s
    … 4m:15s, 2m:01s
    … 4m:14s, 2m:00s
    … 4m:11s, 2m:00s
    … 4m:12s, 1m:19s
    … 800 m gemiddeld in 5:19 min/km
    … 400 m gemiddeld in 5:04 min/km

Maar weer eens een ouderwetse training met de loopgroep bij Spado. Vandaag stond op het programma vijf series van 800 en 400 m (pauze 100 m, seriepauze 200 m). Ik liep met de langzaamsten mee, omdat ik dinsdag tijdens de training last had van irritatie van de peesplaat (voetboog) die de dag erop niet weg was. Aangezien dat een serieuze klacht is die kan leiden tot ernstige blessures, had ik woensdag niet hardgelopen, was ik al begonnen met hersteloefeningen (tennisbal onder de voet) en trainde ik deze keer anders dan wat in mijn schema stond (ik trainde dus heel rustig met de groep, i.p.v. mijn schema te volgen). Tegen het eind van de training begon ik wat te voelen in de voet en sloeg daarom het uitlopen over. Ik had immers niet heel intensief getraind en een wandeling naar huis zou volgens mij wel voldoende cooling-down zijn.

De vraag die onwillekeurig opkomt is of Spijkenisse nog wel mogelijk is. Dat hangt er volledig vanaf hoe de zaken zich ontwikkelen in de komende dagen. Als ik nog twee weken kan trainen, dan geef ik het een kans. Ik wacht het maar af. Mocht het niet lukken, dan kan ik altijd trainen voor een halve marathon in januari 2018.

Bedankt voor het lezen en loop ze!