Het was de derde keer dat ik mee deed aan de Tien Kilometer van Groot-Steenbergen, in en rondom het dorpje Welberg, dat pal ligt naast het Noordbrabantse Steenbergen. De vorige keren waren in 2008 (48:01) en 2011 (51:15, warme editie). De vraag was of ik onder mijn parcoursrecord kon geraken, ondanks de hitte. Het was al zes jaar geleden dat ik hier liep en deze keer kwam ik uit een hardnekkige blessure die nog niet helemaal over was. Laat dat—een pijnlijke enkel—nu ook het geval zijn toen ik in 2011 liep. Sommige dingen veranderen blijkbaar niet veel.
Het parcours is al jarenlang onveranderd twee ronden. De eerste ronde heeft een extra lusje door Welberg en is 5,4 km lang; de tweede ronde is 4,6 km lang. De lange stukken zijn de Kapelaan De Kockstraat/Boomdijk en de Groenedijk/Welbergsedijk, met de Canadezenweg als verbinding buiten de bebouwde kom. Het is het bochtige stuk binnen de bebouwde kom die de snelheid uit het parcours haalt, zeker in de eerste ronde. Dit is duidelijk geen snel parcours.
De eerste ronde ging ik relatief rustig van start en pas na een kilometer versnelde ik naar een tempo dat ik wilde lopen. Vooraf had ik namelijk niet al te ver ingelopen, omdat ik vreesde voor uitdroging en/of oververhitting. Ik bleef maar zoveel mogelijk in de schaduw (28 graden), omdat het in de zon veel te warm was.
Na die kilometer liepen we op de Boomdijk, waar het tempo versneld kon worden (asfalt). Voor mijn gevoel liep ik redelijk constant, maar voelde wel waar het “vals plat” lag (ook al was het parcours zo plat als een pannenkoek). Dat vals plat was meer verkeersdrempels dan wat anders. Laten we zeggen dat de beloopbaarheid van de ondergrond hier en daar wat varieerde.
Dat het blijkbaar zwaar was merkte bij het passeren van zoveel lopers, waarvan ik sommige kende en die normaal sneller dan ik zijn. Mijn witte buff met klep hield ik goed nat, zodat ik minder last van de hitte had. Onderweg heb ik niks gedronken, alleen water over mijn hoofd gegoten. Er waren twee verzorgingsposten met sponzen en bekertjes water en dat was ruim voldoende voor een parcours van pakweg 5 km. Het parcours was ook verkeersvrij en alles was zo te zien tot in de puntjes verzorgd.
Ik ging voor een maximale prestatie en dat werd het dan ook, inclusief steek in de zij na de finish. In de laatste 2 km wist ik al dat ik de beste tijd ooit zou lopen in deze wedstrijd. Mijn oude parcoursrecord stond op 48:01 minuten en werd ruimschoots verbroken, ook al was de 47:25 minuten een nettotijd. De officiële brutotijd was bij het schrijven van dit bericht nog niet bekend.
Volgens Daniels' VDOT calculator mag ik voor deze temperatuur 10,1 s/km vertraging rekenen, wat bij normale temperaturen overeen zou komen met een 10 km in 45:47 minuten. Als ik dat afrond naar 46 minuten, mag ik tevreden zijn voor een eerste wedstrijd sinds Rotterdam 2016. Ik mag ook mijn trainingstijden langzaam aanpassen over de komende vier weken en daar was deze wedstrijd ook voor bedoeld (weten hoe fit ik ben).
Bedankt voor het lezen en loop ze!
Aanvulling 30 augustus: Ik had me ingeschreven als prestatieloper, waarvan de uitslagen niet werden bijgehouden. Mijn zelf opgenomen tijd blijft dus de tijd die ik gelopen heb in deze testloop met maximale inspanning.
Aanvulling 31 augustus: Dankzij een oplettende lezer weet ik nu mijn bruto-tijd voor de 10 km, 47:33 minuten.