Gelukkig kan ik ondanks de pijntjes in de knieën gewoon door blijven trainen. Ik moet wel bepaalde oefeningen doen, maar dat is een kleine opoffering ten opzichte van rust te moeten nemen om te herstellen. Omdat ik geen pijn heb onder het lopen, behalve dan wanneer ik kracht moet bijgeven bij klimmetjes, verwacht ik dat de pijntjes snel over zullen zijn. Waar ik geen remedie voor heb, anders dan een dag overslaan met hardlopen is vermoeidheid. Ik was vrijdag nog te moe om zin te hebben in hardlopen, zelfs als dat maar 2 km was.
Met die rustdag en loslopen op zaterdagmiddag heb er in elk geval genoeg vertrouwen in dat ik morgen, 13 maart, probleemloos kan deelnemen aan de Attilarun in Tilburg. Het plan is om de eerste 20 km te lopen op 5 min/km en de laatste 10 km geleidelijk te versnellen naar marathontempo, zodat ik weet hoe dat voelt.
Dag 52, woensdag 9 maart
- duurloop op de weg: 16,01 km in 1u:25m:11s (5:19 min/km), 142 bpm, 188 st/min
- gegevens op Garmin Connect
- kern, duurloop B: 12 km in 1u:02m:29s (5:12 min/km), 144 bpm, 190 st/min
5:18, 5:16, 5:16, 5:14, 5:10 min/km
5:17, 5:10, 5:09, 5:12, 5:13 min/km
5:14, 4:59 min/km
- kern, duurloop B: 12 km in 1u:02m:29s (5:12 min/km), 144 bpm, 190 st/min
Al hoewel ik vooraf niet veel zin had om hard te lopen, ging het meteen van de eerste meter voortvarend, wellicht iets te voortvarend. Ik besloot de eerste 2 km te betitelen als “inlopen” en om daarna hard te lopen tot ik minstens een uur hardgelopen had op duurloop B tempo en daarna de kilometer waarin ik bezig was vol te maken.
Mijn plan vooraf was om van thuis naar de Wouwse Tol te lopen, daar langs de Zoom te lopen tot aan het dorpje Wouwse Plantage (“De Pin”), om te keren bij de basisschool en dezelfde weg terug. Het bleek maar 7,5 km heen te zijn, waardoor ik op de terugweg een kilometer extra door de wijk liep om aan de 16 km te komen die ik wilde hardlopen vandaag. Bij terugkomst op Vijverberg-Zuid heb ik daar nog een 8-tal keer heen en weer gelopen op de evenwichtsbalk van de trimbaan aldaar.
Ik kwam er achter dat mijn oude Saucony Kinvara’s 6 met ruim 1000 km echt versleten zijn, want ik kreeg onderweg pijnscheuten in mijn rechterknie. Aangezien ik weet dat mijn rechtervoet wat doorzakt en daardoor meer steun nodig heeft dan de andere voet, weet ik ook dat de oude Kinvara’s nu echt gedegradeerd worden tot schoenen voor joggen en hersteltraining in het bos.
Dag 53, donderdag 10 maart
- duurloop op de weg: 17,23 km in 1u:30m:02s (5:13 min/km), 143 bpm, 187 st/min
- gegevens op Garmin Connect
- kern: 12 km in 57m:16s (4:46 min/km), 152 bpm, 191 st/min
4:47, 4:44, 4:50, 4:52, 4:39 min/km
4:44, 4:53, 4:51, 4:44, 4:55 min/km
4:37, 4:40 min/km
- kern: 12 km in 57m:16s (4:46 min/km), 152 bpm, 191 st/min
Ik liep ’s-avonds tijdens de Spado-training met Anton mee en die had dinsdag deze route ook al gelopen, maar dan op 5:30 min/km en met 15 mensen. Gelukkig hadden we in de eerste kilometers daglicht en daarna sloegen we een stukje in het donker over, wat we compenseerden door te eindigen op de atletiekbaan van atletiekvereniging Spado. Het tempo lag vanaf de eerste meter hoog. Volgens het schema mochten we 5 min/km lopen, maar het snellere tempo was makkelijk vol te houden.
In feite was dit tussen het beoogde marathontempo van mij (4:37 min/km) en Anton (4:50 min/km). Aangezien hij wat sterker is dan ik, had hij geen probleem met het tempo. Door zijn lichaamsgewicht is hij echter in het nadeel ten opzichte van mij, waardoor hij niet kan gaan voor de 3.15 uur die ik ambieer. Onder het lopen voelde ik mijn knie opstijven, maar geen pijnscheuten, zoals een dag eerder (verbetering dus!). Te zien aan de gemiddelde hartslag bij 4:46 min/km (152 bpm) deze keer en de gemiddelde hartslag een dag eerder bij 5:13 min/km (144 bpm) was dit tempo ruim boven het tempo waarop ik begin te verzuren. Natuurlijk was al duidelijk aan het feit dat we een gesprek konden voeren onder het hardlopen zonder ademnood.
Dag 55, zaterdag 12 maart
- training bos/weg: 12,64 km in 1u:00m:03s (6:14 min/km), 132 bpm, 176 st/min
- gegevens op Garmin Connect
Na een rustdag was het heerlijk om weer eens een uurtje te joggen over gevarieerd terrein. Ik kon het tempo redelijk goed laag houden, juist omdat ik zo ontspannen was na die rustdag. Ja, mijn running streak is gebroken, maar ik had nooit beloofd dat ik het lang zou volhouden. Voorlopig is het meer ambitie dan een concreet doel.
Bedankt voor het lezen en loop ze!