Loopgenot

Zie ook deel 1, als je dat nog niet gelezen had.

Het nadeel van een scherpe tijd neerzetten vòòr de zomervakantie en daar hard voor getraind hebben is dat pijntjes en blessures onherroepelijk gaan optreden (bij mij wel dus). Bij mij is trainen vaak de grens opzoeken en soms er overheen gaan, met blessures als gevolg, of in elk geval stijfheid en pijntjes. Ik zou niet weten hoe dat anders zou kunnen. Gelukkig heeft het ook tot gevolg dat ik goede prestaties kan neerzetten. Die vielen trouwens allemaal in het najaar (september, oktober en december).

Juli

De hittegolf van 2015. Je zou het bijna vergeten in januari 2016, maar die hitte, die was er toch echt. Gelukkig zijn de dagen lang en kan de hitte van de dag vermeden worden door ’s-morgens of ’s-avonds te lopen.

De eerste week van juli stond in het teken van herstel van de Halve van Roosendaal, gelopen in de hitte (26 graden Celsius gevoelstemperatuur door de hoge luchtvochtigheid). Ik ben dus maar gaan zwemmen in het buitenbad van zwembad de Melanen, in het nabijgelegen Halsteren. Dat was bovendien ook goed om alle pijntjes te laten herstellen van het afgelopen seizoen. Het leverde in het begin wat spierpijn op, maar die trok na een paar dagen elke dag een uur zwemmen snel weg.

Ik heb de 10 km wedstrijd in Chaam wijselijk laten schieten. Enerzijds vond ik het te warm, anderzijds was er een pijntje blijven steken dat maar niet over ging. Dat werd dus voornamelijk fietsen en zwemmen om het lichaam nog meer kans te gunnen om te herstellen. De fout zat hem eigenlijk in niet goed getrainde kuitspieren. Ik heb er een broertje dood aan, maar ik moet actief mijn vermindering van botmassa door het ouder worden compenseren met krachtsoefeningen. Ik probeer natuurlijk altijd een smoesje te vinden om er onderuit te komen. Dat moet ik eigenlijk niet doen.

Uiteraard had dit niet-specifiek trainen gevolgen voor de hardloopprestatie. Tijdens de Kermisloop in Heerle (niet te verwarren met Heerlen in de provincie Limburg) kwam ik op de 10 km niet verder dan een matige 47m:38s.

Om de conditie weer op peil te brengen voor het volgende seizoen (najaar) begon ik de afstand weer uit te breiden, terwijl ik het zwemmen en fietsen duidelijk minderde. Ik zou voldoende hersteld moeten zijn voor “normale” hardlooptraining. Toch deed ik slim en begon met run/walks, waarbij ik stukjes hardlopen afwisselde met stukjes wandelen. Dat is minder belastend voor het lichaam, maar levert wel een stimulatie van de vetverbranding op.

Augustus

De opbouw van mijn conditie ging door in augustus. Bovendien begon ik nu specifieke oefeningen te doen voor mijn kuiten en voeten, zodat ik eindelijk af kwam van die lastige voetblessure (die nog niet over was).

Ik moest allerlei pret-activiteiten laten schieten (hardloop vierdaagse in Spijkenisse), zodat ik toch nog kon deelnemen aan wedstrijden die ik belangrijk vond, de Posbankloop in Velp en de halve marathon van de Herfstmarathon in Etten-Leur, in respectievelijk september en oktober. Dat zou toch wel moeten lukken? Die rot-blessure!

Tot overmaat van ramp had ik een advies opgevolgd om vooral online hardloopschoenen te kopen. Ze waren sterk afgeprijsd bij een Duitse aanbieder. Na een paar weken bleek ook waarom; ze hadden duidelijk te lang in het magazijn gestaan en de demping was er compleet uit. Na circa 6 maanden van niet-gebruik is de binnenzool zodanig verhard dat je die met geen geweld nog zacht kunt krijgen. Door normaal gebruik blijft die tussenzool soepel, zodat de klappen van de landing niet zo zwaar aan komen. Een hamstringblessures was het gevolg. Dit kon ik niet gebruiken. Ik koop niet zomaar afgeprijsde schoenen meer voor het hardlopen!

23 augustus kocht ik een nieuw horloge, nadat mijn oude Garmin Forerunner 310XT de geest had gegeven. Het nieuwe speeltje was de Garmin Forerunner 225 (inmiddels is er een nieuwe versie op de markt, de 235, welke ook fietsen als sport heeft). Eigenlijk had ik een duurder horloge willen kopen, maar dat viel buiten mijn budget. Een voordeel is wel dat de 225 (en 235) een fitness-horloge is en het heeft mijn leven veranderd. Naast hardloper ben ik ook een fervente wandelaar geworden. Niet langer doe ik mijn dagelijkse boodschappen met de fiets, maar loop via een omweg naar de supermarkt. Het heeft me geholpen om meer uithoudingsvermogen op te bouwen zonder de nadelen van hardlopen. Natuurlijk heb ik nog steeds hardlopen nodig om mijn snelheid te onderhouden. Verder heb ik ook beter grip gekregen op de hoeveelheid slaap die ik per nacht krijg, waardoor ik minder last heb van slaaptekort.

Je zou kunnen zeggen dat ik door relatief minder hard te lopen (door dus meer te wandelen naast het hardlopen) beter in hardlopen geworden ben, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt voor sommigen. In elk geval heeft het mijn herstel bespoedigd, waardoor ik op tijd in vorm was voor de 10 mijl van de Tilburg Ten Miles.

September

De eerste week van september deed ik specifieke wedstrijdvoorbereiding, weinig afstand, maar wel snelheidswerk. Dit vind ik de kortste manier om in vorm te komen, zonder moe aan de start te verschijnen.

Op 6 september, de Tilburg Ten Miles. Ik was net op tijd in vorm om eraan te kunnen deelnemen. En wat voor een feest is het altijd in Tilburg! Ik kom er graag. Ondanks dat ik in het laatste lusje buiten de bebouwde kom stilviel door een waterpost over te slaan, was de tijd goed voor mijn doen, 1u:14m:15s. Daar mocht ik trots op zijn, vooral na al dat blessureleed!

Ik mocht meteen naar een snellere groep in mijn loopgroep, van 46 à 48 minuten op de 10 km naar de 43 à 45 minuten op de 10 km. Zodoende kon ik nog beter voorbereid verschijnen aan de Posbankloop, later die maand.

Na een 10 km wedstrijd op de baan in het nabijgelegen Essen, waar ik een tijd neerzette van 45'13.52" om mijn vorm te bewijzen, mocht ik helemaal naar Velp in Gelderland reizen, om daar deel te nemen aan de Posbankloop, een 15 km wedstrijd, zwaarder dan de Zevenheuvelenloop, twee maanden later. Het was inderdaad zwaar, met al die stijgingen. De tijd van 1u:08m:57s was zeer verdiend, vond ik. Het was niet de tijd rond het uur waar ik van gedroomd had, maar gezien alles wat ik had doorgemaakt, was dit toch een van de hoogtepunten van het jaar voor mij. Nummer 13 was voor mij in 2015 een geluksnummer!

Oktober

Oktober is de maand van de najaarsmarathons, of halve marathons in mijn geval. Ik had mijn zinnen gezet op het halve marathon onderdeel van de Herfstmarathon in Etten-Leur. Dat was genoeg tijd om te herstellen na de Posbankloop en om over te schakelen naar een langere afstand (voor een 15 km train ik anders dan voor een halve marathon).

Om een soort van een idee te krijgen hoe het is om een halve marathon te lopen, liep ik twee 10 km wedstrijden in een weekend (een “dubbeldekker”). Terwijl zoiets dergelijks al mislukte in het begin van 2015 (zie deel 1), lukte het nu wel. De Wim Hol Memorial ging in een voorzichtige 45m:10s en een dag later ging ik voluit in het 10 km bijnummer van de Halve van Berrege, 43m:44s.

Ik was er klaar voor. Om wedstrijdritme te houden, maar ook genoeg rust aan te houden, besloot ik bij de Kievitloop te kiezen voor een 5 km afstand. De tijd was niet zo belangrijk, 21m:39s (goed genoeg).

Etten-Leur, de halve marathon was duidelijk weer een hoogtepunt van dit jaar.

De uitslag was formidabel, 1u:34m:51s en na de aankomst zat ik er compleet doorheen (misselijk). Het stukje over straatstenen had ik goed doorstaan. Ik mocht ook meteen naar een snellere groep, 41 à 43 minuten over de 10 km, geheel verdiend!

November

Eigenlijk had ik het daarbij moet laten. Ik bedoel zoveel goede resultaten in een jaar, dan mag je het toch wel rustig aan doen? Maar neen, ik moest per se nog een halve marathon doen, een week na mijn succesvolle wedstrijd in Etten-Leur. De DrechtStadloop was weliswaar geen teleurstelling, met een tijd van 1u:39m:12s, maar het was wel een stuk minder dan een week daarvoor. Geen wonder, want ik was nog niet hersteld.

Ik kreeg een zware verkoudheid en kon hierdoor 8 dagen niet hardlopen. Mijn conditie kreeg een flinke tik en mijn gewicht was weer flink opgelopen (8 kg overgewicht). Dat was niet goed, zeker niet met de decembermaand in het vooruitzicht, met name Kerst en Oud en Nieuw, waar ik altijd een paar kilo aankom.

December

Omdat ik nogal in een funk zat (overgewicht, genezende van een zware verkoudheid) heb ik maar aan een enkele wedstrijd deelgenomen in december 2015, de 10 mijl van Barendrecht, ook bekend als de Kerstloop, op 20 december.

Daaraan voorafgaand ben ik regelmatig meegegaan met de loopgroep in het weekend (vooral op zaterdag). Je komt soms bijzondere dingen tegen onderweg. De lange duurlopen bevorderden bovendien het gewichtsverlies, waardoor ik aan het begin van het nieuwe jaar, 2016, nog slechts 5 kg overgewicht had.

In de Kerstloop in Barendrecht kon ik mijn tijd op de 10 mijl scherper stellen. Die stond op 1u:14m:15s in Tilburg. Ook daaraan voorafgaand was de voorbereiding verre van ideaal. Beide lopen hebben een gecertificeerd parcours. Mijn beste 10 mijl tijd van 2015 liep ik in de Kerstloop te Barendrecht, 1u:13m:42s.

Plannen voor 2016

Ik ga weer een marathon lopen in 2016 (mijn eerste was in 2004, mijn tweede in 2009), op zijn minst eentje. Ik heb mijn zinnen staan op Rotterdam (10 april). Dit zal meer een “testloop” worden (zonder hard tijdsdoel of zelfs de eis om de finishlijn te halen), zodat ik in het najaar een “echte” marathon kan lopen. Ik hoop dan—in het najaar dus—op een tijd in de buurt van de 3 uur. Dit komt pakweg overeen met een tijd van 60 minuten op de 15 km, wat ik wederom ga proberen in het najaar. Of het de Posbankloop wordt hangt af van mijn conditie op dat moment. Het mag ook een tien mijl zijn. De overige afstanden zullen bijzaak blijven, zoals het er nu naar uitziet. Twee afstanden om me op te focussen lijken me meer dan genoeg.

Mocht ik dergelijke snelheden kunnen halen, dan wil ik uiteraard lopen op een gecertificeerd parcours, zodat het officiële PRs zijn. Het vreemde is dat het parcours in de Rotterdam Marathon niet geafficheerd staat als “gecertificeerd”. Blijkbaar vindt men dat niet nodig. De Posbankloop en de Tilburg Ten Miles zijn bijvoorbeeld wèl gecertificeerd.

Zondag 10 januari 2016

• lange, rustige duurloop bos/weg: 22,54 km in 2u:22m:05s (6:18 min/km), 127 bpm, 178 st/min
• gegevens op Garmin Connect
  • 6 km in 38m:49s (6:28 min/km)
  • 10 km in 1u:03m:37s (6:22 min/km)
  • 6,54 km in 39m:39s (6:04 min/km)

Dit was een pittige training qua lengte na mijn wedstrijd een dag eerder. De eerste 6 km had diverse stops om oefeningen te doen (versterken romp) en te wachten op de groep op het eind. De volgende 10 km was de gebruikelijke groepsloop om 10 uur ’s-morgens in het bos. Het laatste stuk was naar een van mijn hardloopmaatjes in mijn loopgroep, die in het nabijgelegen Hoogerheide woont en ’s-morgens had meegetraind met de groepsloop. Ze was met de auto naar huis gegaan en 25 minuten later stond ik bij haar op de stoep voor een bakje koffie en een praatje. Ze bood zelf aan om me met de auto terug naar mijn huis te brengen; anders was ik terug hardgelopen en had daar heel lang onder de warme douche staan bibberen van de kou. Het was namelijk qua gevoelstemperatuur rond het vriespunt.

Ik heb bij die temperatuur wel eens (lang geleden) een marathon op mezelf gelopen, ongetraind en in ongeveer 4.15 uur. Die ging tussen Bergen op Zoom en Rilland-Bath en vice-versa. Op zich een hele mooie route en jammer dat niemand daar nog een wedstrijd georganiseerd heeft. Het kan zijn omdat het meer het gebied van bekende wielrenners is en niet zozeer van bekende hardlopers. Maar goed, helemaal vreemd van stunts uithalen op mezelf ben ik dus niet. Had ik wel eens verteld van die wandeltocht van 70 km bij 28 graden Celsius tijdens het middaguur, zonder water mee te nemen, pakweg 14 uur lang? Bij deze dus.

Bedankt voor het lezen en loop ze!