Na de geweldige prestatie in het Gelderse volgt een beetje een anti-climax, terug af. Gedaan is het met speciale voorbereiding om net even dat beetje extra te geven. Voorlopig zal ik even “gewoon” trainen. Dat is eigenlijk wel bijzonder na al de speciale dingen van de afgelopen maand.
Dit is meestal het moment in het jaar dat ik blessures begin te krijgen, gevoed door de frustratie van het korter worden van de dagen (winterdepressie). Mijn hoop is dat ik deze cyclus kan doorbreken en voor de verandering eens zonder blessures de winter kan doorkomen. “Gewoon doen” is hierbij wat volgens mij het beste gaat werken. Geen speciale dingen meer, geen extreem zware inspanning. Een geregeld leven en een vast leefpatroon is wat me door de winter gaat helpen.
Hoop ik, althans.
Dinsdag 29 september
- baantraining, hersteltraining: 9,74 km in 1u:00m:06s (6:10 min/km), 123 bpm, 178 st/min
- gegevens op Garmin Connect
In tegenstelling tot wat op het schema stond (1200tjes) deed ik een hersteltraining, zodat ik in elk geval goed hersteld ben. Ik liep op de baan, samen met iemand die even in de lappenmand ligt. Hij is normaal flink sneller dan ik, maar vandaag (en de komende weken) even niet. We liepen telkens drie rondjes tegen de klok in, gevolgd door een rondje met de klok mee. Dat zou de belasting van de hele tijd in dezelfde richting op de baan lopen enigszins moeten compenseren, naast het geringe tempo van rond de 6:10 min/km.
Dat was het eigenlijk. Na de wedstrijd op zondag heb ik maandag een rustdag genomen en dinsdag een hersteltraining gedaan. Het lijkt een anti-climax, maar eigenlijk is dit heel goed. Ik heb mijn lichaam op de proef gesteld en de volgende keer weet ik dat na zo’n zware beproeving ik mag rekenen op voldoende herstel. Hopelijk dringt het door tot mijn lichaam dat het best een beetje extra mag geven als ik daarom vraag.
Bedankt voor het lezen en loop ze!