In de aanloop naar deze wedstrijd had ik op donderdag een blessure opgelopen na kramp in mijn kuit. Die kramp kwam door te weinig actief bezig zijn door de week, waardoor rustig aan doen zeer negatief uitpakte. Donderdag moest ik de training afbreken na de warming-up en naar huis strompelen. Vrijdag was het niet veel beter. Zaterdag had ik bijna geen pijn meer in de kuit, maar na drie kilometer rustig hardlopen was de pijn net zo erg als op donderdagavond. Zondagmorgen stond ik dus in dubio. Zou ik lopen of zou ik thuis blijven?
parcours halve marathon Etten-Leur
Het werd lopen, maar met de rem erop. De aanwezig mensen van Spado die me kennen hadden er een hard hoofd in. Desondanks startte ik praktisch als laatste loper in vak 4, tussen de recreanten. De eerste kilometer ging zoals gewenst, rustig in bijna 6,5 minuten. Daarna ging het langzaam sneller, terwijl ik de kuit in de gaten hield. Strompelen of uitstappen was niet aan de orde vandaag; heel blijven wel.
Uiteraard waren er de uitspraken die duiden op het voorbij gelopen worden (“verkeerd startvak”), waarop ik repliek uitte (“blessure; ik moet inhouden”). Ik liep niemand in de weg, noch liet ik me enige hoogmoed ontvallen en toch kreeg ik negatief commentaar. Sommige mensen zijn erg hardleers. Een snellere loper is geen “betere loper”, hooguit een “beter voorbereide loper”. Snelheid heeft niets te maken met iemands kwaliteit als mens. Zucht!
Gelukkig trok ik me er weinig van aan, want mijn schoenen begonnen danig zeer te doen. De gedachte kwam zelfs in me op dat de schoenen de oorzaak van mijn recente blessureleed waren. Wellicht moet ik toch maar eens terug, om uit te leggen dat ze wel heel erg stroef zijn en mijn loopstijl niet echt ondersteunen.
Enfin, vanaf het 4 km punt bleef het tempo volgens de GPS schommelen tussen de 5:00 en 5:20 min/km, wat me erg meeviel. Een tijd rond de 1:50 uur zou er best eens in kunnen zitten, ondanks de zeer pijnlijke voeten. Hier en daar liet ik het tempo flink sneller worden om naar het volgende groepje hardlopers te gaan. Dat kostte uiteraard kracht. Mijn benen begonnen dus ook redelijk moe te worden van de tempowisselingen. Vlak was het allemaal niet, tenminste, niet in de uitvoering.
Eenmaal terug in de bebouwde kom van Etten-Leur dacht ik aan versnellen naar wedstrijdtempo, maar liet dat varen, omdat ik te veel last had van vermoeide benen en zere voetzolen. Alleen op de laatste 200 m gooide ik het tempo omhoog, beheerst naar net onder de 4 min/km, niet eens een eindsprint dus.
Behoudend lopen was het geworden, maar niet van harte. Positief punt is dat ik nu terug kan gaan naar de hardloopspeciaalzaak en mijn probleem voorleggen. Ik moet sowieso terug, want ik had een paar Kinvara’s besteld en die zouden afgelopen woensdag gereed liggen, maar een e-mail bericht heb ik er niet over ontvangen.
- Etten-Leur halve marathon: 21,1 km in 1u:50m:31s (5:14 min/km), 146 bpm (64% WHR), 186 st/min
- splits volgens organisatie: 10 km in 53m:45s (5:22 min/km) 11,1 km in 56m:46s (5:07 min/km)
- splits volgens GPS:
- 5 km punt 27m:43s (5:33 min/km) 6:19, 5:23, 5:32, 5:19, 5:11 min/km
- 10 km punt 25m:42s (5:08 min/km) 5:22, 5:02, 5:03, 5:12, 5:03 min/km
- 15 km punt 25m:53s (5:10 min/km) 5:18, 5:09, 5:08, 5:08, 5:11 min/km
- 20 km punt 25m:21s (5:04 min/km) 5:06, 5:01, 5:07, 5:08, 4:59 min/km
- finish (21,26 km) 5m:53s (4:40 min/km) 4:53 min/km, 1:01 min/260 m (3:55 min/km)
Bedankt voor het lezen en loop ze!