De Posbankloop in Velp (GD) heb ik al jaren willen lopen, maar telkens had ik excuses/blessures om er niet van start te gaan. Dit jaar had ik geen smoesjes meer over en kon eigenlijk niet anders dan met het OV richting Velp vertrekken (3 uur heen, 3 uur terug) om mee te doen aan deze loop. Achteraf ben ik blij dat ik het eindelijk toch gedaan heb, want het is—op zijn zachtst gesteld—een interessant parcours, dat qua uitdaging zeker niet onder doet voor het parcours van de Nijmeegse Zevenheuvelenloop, volgende maand. Of het “zwaarder” is, zoals sommigen stellen, kan ik niet bevestigen. In mijn herinnering (2002) is het “vergelijkbaar”. De drukte is natuurlijk veel minder in Velp, wat volgens mij een voordeel is.
De wedstrijd begon eigenlijk heel normaal, zoals ik al zo vaak had gedaan. Gewoon beginnen met rennen na de zandloperstart en vervolgens het dorp (stadje) uitlopen, het buitengebied in. Gelukkig gedroegen de lopers zich zeer gedisciplineerd en hoefde ik bijna niemand in te halen, noch werd ik zelf veel ingehaald. Het duurde echter wel lang met die zandloperstart (bijna een volle minuut en ik stond redelijk ver vooraan).
Enfin, vanaf de vier kilometer begon het vals plat omhoog wat buitengewoon steil omhoog te gaan en kon ik het aanvankelijke tempo van 4:38 min/km niet meer volhouden. Met de voor Nederlandse begrippen steile beklimmingen in het vooruitzicht besloot ik behoudend te lopen. Immers, dit was niet mijn hoofddoel voor dit seizoen, slechts een opmaat tot Eindhoven, over twee weken. Mezelf in de kreukels lopen wilde ik in elk geval niet.
Telkens als ik tergend langzaam lopend de top van een heuvel bereikt had, liep ik bijna net zo ver weer naar beneden, maar dan wel een heel stuk sneller. De beruchte “Muur” was niet eens het hoogste punt in het parcours, wel de steilste beklimming. De stukken ervoor zijn om je alvast in de stemming te brengen, al was het maar omdat het zo mooi is daar, dat het pijn aan je ogen doet.
Gelukkig voor mijn oogjes was ik met andere dingen bezig, zoals het tempo beheersen bij de afdaling. Hier en daar ging het dik onder de 3 min/km (iets grotere passen dan normaal, heupen naar voren, soepel afwikkelen—precies zoals we dat getraind hebben bij Spado). Het tempo in de afdaling ging beduidend sneller dan ik gewend ben in de training. Achteraf voelde de Achillespezen wat “stijfjes” en hadden “onderhoud” nodig (oefening op een traptrede).
Ik deed De Muur in 3m:47s (5:46 min/km). Dit is 660 m met een hoogtewinst van 33 m en een gemiddeld stijgingspercentage van 4,8 %. Dat viel me niet tegen, zeker omdat ik er niet serieus, noch specifiek op getraind heb. Dat zal volgende keer vast anders zijn. Kleine korte pasjes en een hoog passenritme (ook vooraf op getraind) hielpen hier duidelijk; ik liep veel lopers voorbij, waarvan sommigen zelfs wandelden!?
Na de muur was het even op adem komen en dan meteen in vliegende vaart naar beneden. Hier had ik iets sneller gekund, maar mijn hoofd zat telkens in de knoop met wat ik over twee weken wil doen en dat ik me deze keer moet sparen. Bij het naar beneden lopen is immers de kans op een blessure redelijk groot, zoals ik deze zomer heb mogen ervaren. Toen had ik overigens een steiler, doch korter, stijgend parcours als trainingsvorm. Mijn enkels deden toen duidelijk meer zeer dan nu.
Bij het naderen van het doek met “finish” erop gunde ik mezelf een sprintje, om netto toch nog onder de 72 minuten te blijven.
Ik heb voor mijn gevoel goed gelopen, maar zeker niet maximaal gepresteerd. Daarom was ik bij het overschrijden van de matten bij de finish niet afgepeigerd. Ik hoop dat mijn behoudende benadering vruchten gaat afwerpen, in de zin dat ik heel blijf voor de rest van 2014. Er is immers nog de wens om een PR neer te zetten op de 10 km en dat kan alleen als ik geen blessure oploop.
- Posbankloop: 15 km in 1u:11m:52s (4:47 min/km), 159 bpm (72% WHR), 192 st/min
- GPS tempo's:
- 15,11 km in 1u:11m:52s (4:45 min/km)
- 0 - 5 km in : 23m:42s (4:44 min/km)
- 4:37, 4:38, 4:38, 4:50, 4:57 min/km
- 5 - 10 km in: 24m:51s (4:58 min/km)
- 4:45, 5:32, 5:05, 4:43, 4:46 min/km
- 10 - 15,11 km in: 23m:21s (4:34 min/km)
- 4:08, 4:48, 5:22, 4:14, 4:27 min/km
- 107 m in 23m:15s (3:37 min/km)
- Garmin Connect
Zeker voor herhaling vatbaar, al was het maar om de ontspannen sfeer bij de het afhalen van de startnummers, en die in het startgebied en na de wedstrijd. Ze hadden zelfs hostesses ingezet om de lopers te begeleiden in de sporthal. Voor ons afgetrainde lopers was dat niet echt nodig, maar voor degenen die achter ons zaten waarschijnlijk wel. Sommigen die ik onderweg inhaalde hadden het al duidelijk moeilijk bij de eerste heuvel en die was nog niet eens de zwaarste.
Overigens, wat ik vooraf verwacht had, minder dan 72 minuten is ook uitgekomen. Echter om er vèr onder te kunnen zitten—wat ik mezelf ook had voorgehouden als een mogelijkheid—had ik nog wel wat kilootjes minder mogen wegen. Het is me duidelijk dat ik de invloed van de zwaartekracht blijf onderschatten, zeker als ik er tegenin moet gaan, zoals bij een heuvel oplopen. Ware het een vlak parcours geweest dan had ik waarschijnlijk net boven de 70 minuten uitgekomen, zoals ik mocht verwachten na de baantraining van afgelopen donderdag. Maar ja, vlak was het zeker niet, dus dat telt niet.
Bedankt voor het lezen en loop ze!