Na een relatief lange tijd zonder berichtjes laat ik er maar weer eens wat van me horen. Zodoende kan ik later lezen hoe eigenwijs ik kan zijn met mijn hardloopcapriolen. Ik bedoel, ik hoor anderen tegen mij zeggen dat ik beter niet kan trainen als ik pijn voel onder het hardlopen. Pijn is relatief. Sommigen kunnen zelfs een wedstrijd uitlopen met een gebroken voet, puur om een punt te maken dat zoiets kan.
Ik maak mezelf wijs dat ik blessurevrij ben. Dit helpt niet echt. Die stijfheid in de kuit komt niet vanzelf; daar is een oorzaak voor (te snel opbouwen in de periode januari t/m juli). Ik kan het blijven ontkennen en stug doorgaan met hardlopen. Ongetwijfeld gaat het ooit vanzelf over, zoals tot nu toe nog altijd het geval geweest is.
Stilzittend wachten tot biologische herstelprocessen hun beloop hebben gehad duurt me te lang. Ik heb de illusie dat ik moet werken aan herstel en dat het niet vanzelf komt. Dat is waar tot op zekere hoogte, maar als de pijn telkens terugkomt, doe ik iets verkeerd, want hardlopen zou pijnvrij moeten zijn, vind ik. Wellicht ben ik niet geheel consequent hierin en doe ik dingen die objectief gezien onverstandig zijn. Van de andere kant, zelfonderschatting is ook iets waar ik niet onbekend mee ben.
Er is volgens mij geen beproefde methode om uit een blessure te geraken, al was het maar omdat blessures de motivatie van de atleet beïnvloeden, wat dan weer het herstel vertraagt, in een vicieuze cirkel van negatief denken.
Ik vermoed dat er mensen zijn die via een dergelijke gedachtengang van negatief denken in “behandelcircuit” terecht komen. Het is belangrijk om te blijven beseffen dat blessure in de meeste gevallen geen ziekte is. Het is eerder een ongemak die het leven van een hardloper vergalt, maar voor de rest weinig invloed heeft op het functioneren buiten het hardlopen om.
We blijven maar aanmodderen (met “we” bedoel ik uiteraard “ik”). Dat is beter dan bij de pakken neer zitten en klagen over hoe oneerlijk het leven is en dat alles vooraf zo goed ging. Daar is niemand mee geholpen.
Dinsdag 12 augustus
Het had gedurende de dag veel geregend en op het programma stond een gezamenlijke training in het bos met de loopgroep van Spado. Omdat ik terug kom van een blessure en een slippartij in een kletsnat bos bijna onvermijdelijk is, besloot ik om apart te trainen en over de weg te lopen. Ik had eerst ruim een half uur ingelopen in het bos voordat ik er achter kwam dat dat het beste voor mij was. Zelfs paden die normaal begaanbaar zijn na regen waren vandaag onbegaanbaar.
- warming-up: 5,01 km in 36m:00s (7:11 min/km), 124 bpm (50 % WHR), 164 st/min
- afwisselend hardlopen/wandelen: 210 (120), 220 (170), 290 (300), 1000 (400), 2600 m
- Garmin Connect
minutenloopjes: 8,54 km in 56m:14s (6:35 min/km), 127 bpm (52 % WHR), 166 st/min
- 1x 5' (2' p), 2x 4' (2' p), 3x 3' (2' p), 4x 2' (1' p), 5x 1' (1' p): 820m, 720|810m, 540|550|580m, 390|400|400|410m, 210|220|220|220|200m
- Garmin Connect
Donderdag 14 augustus
Na een dag zonder hardlopen hoopte ik weer te kunnen trainen met de groep. Echter, bij het inlopen voelde ik klam zweet op mijn voorhoofd en slapheid in de benen. Mijn lichaam zei tegen mij, vandaag even niet. Wie ben ik om daar tegenin te gaan?
- inlopen: 2,09 km in 12m:06s (5:48 min/km), 128 bpm (52 % WHR), 180 st/min
- Garmin Connect
Zaterdag 16 augustus
Na drie dagen rustig aan doen zou ik nu wel weer eens wat langer willen lopen. Om de boel niet al te veel op de spits te drijven, koos ik voor meelopen met de lange duurloop van de Spado marathongroep op zaterdag (start om 9.00 uur in de zomertijd). De leider heeft wat problemen met de gezondheid, waardoor er veel wordt gewandeld onderweg. Om dat enigszins te compenseren gaf hij opdrachten aan de snellere lopers. Helaas kreeg ik last van mijn kuit na zo’n opdracht en besloot om de training af te breken en terug te gaan met een klein groepje lopers die niet langer dan een uur wilden lopen.
- bostraining: 8,87 km in 59m:04s (6:40 min/km), 135 bpm (57 % WHR), 182 st/min
- Garmin Connect
Zondag 17 augustus
Ondanks een stijf aanvoelende kuit besloot ik zondag toch weer te gaan trainen. Rond 10 uur gaat een groepje van start voor een bosloop van 10 km langs een vaste route. Omdat ik wat te lang bezig was met het koelen van mijn stijve kuit met een coldpack was ik 8 minuten te laat bij de start. Ik besloot om ze in te halen en dan proberen tot het eind door te lopen en dan terug te lopen naar de groep.
- bostraining: 10,96 km in 1u:00m:33s (5:31 min/km), 150 bpm (66 % WHR), 190 st/min
- 10 km in 54m:06s (5:25 min/km)
- Garmin Connect
De groep deed zo’n 63 minuten over de afstand van 10 km; ikzelf deed er zo’n 54 minuten over. Ik had nog best een paar minuten kunnen wachten voordat ik van start ging, zodat ik de groep later ingehaald zou hebben.
Wijsheid komt vaak achteraf. Na de enigszins succesvolle loop op zondag zou je kunnen denken dat ik “wedstrijdklaar” ben. Echter, ervaring zegt me dat ik beter kan oppassen en wat extra tijd kan reserveren om daar zeker van te zijn.
Als ik niet geblesseerd was geweest, zou ik aanstaande dinsdag een 10 km lopen in Hoeven, tijdens de Hoevense Polderloop. Dat ga ik dus niet doen. Wat ik wel ga doen (onder voorbehoud) is aanstaande zondag meedoen aan de Molenloop in Halsteren. Ik bedoel, als ik gisteren al ruim 10 km op redelijke snelheid kon lopen en ik blijf letten op rust nemen in mijn training, dan zou ik mogen verwachten dat ik 24 augustus een 10 km trimloop zou moeten kunnen volbrengen.
De nadruk komt te liggen op “lekker lopen” en niet op de tijd te letten. Het is overigens niet zo dat ik sowieso een snelle tijd kan afdwingen; heel over de finishlijn komen zou voor mij op dit moment al een hele prestatie zijn.
Het komt in horten en stoten. Dat is me wel duidelijk geworden in de laatste weken.
Bedankt voor het lezen en loop ze!