Als alles goed gaat is het niet zo moeilijk om door te gaan op de ingezette weg. Van de andere kant, als het minder goed gaat kun je zo onzeker worden dat je gaat zwabberen, vooral als de oorzaak onduidelijk is. Niet dat het in mijn geval veel uitmaakt, want de oplossing is dezelfde, rustig aan weer opbouwen tot het oude niveau en onder de pijngrens blijven. Ik heb geen fysiotherapeut nodig om daar achter te komen.
Als ik eerlijk naar mezelf toe ben, mag ik al blij zijn dat ik sowieso kan deelnemen aan de Tilburg Ten Miles en daar de wedstrijd kan uit lopen, in wat voor tijd dan ook. Beter dan dat mag ik op dit moment niet verwachten.
Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.
Zondag 3 augustus
- bostraining: 7,26 km in 1u:06m:21s (9:09 min/km), 121 bpm (48 % WHR), 142 st/min
- Garmin Connect
Wellicht was deze training nog een beetje te veel van het goede. Beter gesteld, het was wellicht nog wat vroeg om nu al een uur lang hard te lopen. Het was al lang geleden dat ik met de zondagmorgen groep heb getraind en het was wennen om steeds te stoppen. Toch was dat wat ik op gegeven moment moest doen, omdat de kuit begon op te spelen. Van de andere kant was het dan weer leuk om hier en daar de route in te korten, zodat ik min of meer tegelijkertijd bij de rest van de groep bleef en niet helemaal alleen liep.
Dinsdag 5 augustus
- baantraining: 1,95 km in 12m:23s (6:21 min/km), 123 bpm (49 % WHR), 180 st/min
- Garmin Connect
Veel goede hoop had ik niet voordat ik begon aan deze baantraining. Terwijl het niet meer was dan inlopen met de groep op sukkeldraf was ik toch tevreden over het resultaat. Ik had namelijk tijdens het lopen en achteraf geen last van extreme stijfheid of pijn in de spieren. Dat geeft deze burger weer moed.
Wat ik niet opgenomen heb met mijn sporthorloge zijn de diverse wandeltochten die ik volbracht heb. Ik heb het idee dat meerdere uren wandelen zonder pijnklachten bijdraagt aan een spoedig herstel. Dat zou ik ook fietsend kunnen doen, maar de afstand die ik in 3,5 uur fiets vind ik wat lang. Bovendien kun je al wandelend op veel meer plaatsen komen die op de fiets te lastig zijn, zeker een stadsfiets. Hoe dan ook, het houdt iets van mijn duurvermogen in stand.
Mijn schatting is dat het nog zeker twee weken gaat duren voordat ik weer voorzichtig kan beginnen aan intervaltraining. Zodra ik meer dan 25 km per week kan hardlopen begint intervaltraining nuttig te worden in mijn ervaring. Onder die trainingsbelasting kan ik net zo goed op een langzaam tempo lopen.
Ik kan dus 2 km achter elkaar hardlopen. De truc is om deze afstand langzaam uit te breiden en tegelijkertijd onder de pijngrens te blijven. Van de andere kant, 5 km op sukkeldraf is ook pijnlijk, in de zin dat het niet erg inspireert.
Bedankt voor het lezen en loop ze!