Terwijl de CPC-loop op 9 maart definitief van de baan is, wilde ik nog steeds voor mezelf aantonen dat ik nog de basissnelheid in me had om een halve marathon binnen de 100 minuten te lopen. Hiervoor dien ik een 15 km binnen de 70 minuten te lopen. Dat is vandaag dus gelukt!
Ik heb het deze week express heel rustig aan gedaan in de aanloop naar deze trimloop. Enerzijds was dat omdat ik telkens zo moe was van de training en het langzame herstel na de halve marathon in Rockanje, anderzijds wilde ik hier een goede tijd neerzetten. Geen vermoeidheid door reizen, want ik woon minder dan 2 km van de start.
Ik gebruikte de afstand naar de start om wat rustig in te lopen. De dag ervoor had ik flink wat Liga-koekjes gegeten, zodat ik ’s-morgens het ontbijt kon overslaan. De start was om half elf en ik wilde liever niet eten zo kort op een wedstrijd. Natuurlijk had ik eerder kunnen opstaan, maar dan duurt de dag zo lang.
Na mijn token opgehaald te hebben (gratis inschrijving voor Spado-leden) dronk ik mijn 500 ml sportdrank op tussen 10.00 en 10.10 uur terwijl ik een beetje warm liep. Het was niet koud, 6 graden boven nul, maar als je stil stond was het wel frisjes. Om 10.15 uur ging de energiegel naar binnen en probeerde even het tempo voor vandaag uit, starten op 4:30 min/km.
Dat moge vreemd klinken als je voor de 70 minuten op de 15 km gaat (4:40 min/km), maar er zit een lastig stuk in het parcours van 5 km (3 rondjes voor 15 km). Zo’n 300 m na het 3 km punt ga je 150 m het bos in, maakt een scherpe draai en dan dezelfde weg omgekeerd terug naar het asfalt van de Boslustweg. Dat stuk kost me ongeveer 25 s extra per ronde. Dat wil zeggen dat ik op het asfalt 4:35 min/km moet lopen om te compenseren.
Het eerste rondje ging zeer voortvarend in 22m:46s (4:33 min/km). De manier waarop ik het probleem van het stuk bos oploste was door na het 3 km punt even wat gas terug te nemen en dan in het bos iets meer aan te zetten. Hierdoor was het tijdverlies verwaarloosbaar. Ik schrok wat van de tijd op de klok bij de eerste doorkomst. Immers, voor 70 minuten op de 15 km loop je het beste 23m:20s per 5 km. Dit was te snel.
Ik besloot om het tempo wat te matigen. Ik had immers bijna 34 s speelruimte (7 s/km). Bij het 7 km punt begon ik zelfs te denken aan te stoppen bij de 10 km, zodat ik daar een beste tijd sinds lange tijd kon neerzetten. Maar nee. Of ik zou stoppen bij de 10 km zou puur moeten afhangen van of ik boven de 46m:40s zou doorkomen. Ik was wel aardig moe aan het worden. Dit was immers een wedstrijd, een maximale inspanning.
Bij het 8 km punt keek ik even op de totaaltijd, 36m:42s. Het zou zonde zijn om het oorspronkelijke doel op te geven en voor de 10 km te gaan. Die sub-46 minuten van afgelopen zomer in Zoutelande zou ik zeker niet gaan verbeteren. Dan had ik bij de eerste doorkomst het tempo moeten vasthouden. Een lage 46 minuten zou het best eens kunnen worden, mits ik het stuk in het bos weer net zo liep als in de eerste ronde. De schade was deze keer iets groter, maar niet al te veel.
De tweede doorkomst was in 46m:13s, oftewel 23m:27s over de tweede 5 km, slechts 7 s langzamer dan het streeftempo van 23:20 min/5 km. Ik had nog 27 s speelruimte voor de derde ronde. De vermoeidheid begon nu wel op te spelen en ik werd door enkele lopers ingehaald.
Gelukkig kon ik nog enkele van hen terugpakken op het stuk in het bos, waar ik snel het afstandsverschil overbrugde. Twee anderen moest ik laten gaan, want die konden nog versnellen op de laatste 2 km. Eenmaal terug op het asfalt van de Boslustweg kon ik ze (de twee langzamere lopers van de vier die mij eerder gepasseerd waren na de tweede doorkomst) passeren vóór het 14 km punt.
Bij dit punt kwam een reeds gefinishte 10 km loper langszij lopen om me door de laatste kilometer te loodsen. Hij wilde dat ik een van de versnellende 15 km lopers nog ging bij halen. Dat lukte bijna, maar net niet. Het tempo ging onder de 4 min/km en bereikte bij de bocht voor de finish 3:29 min/km. De bocht was vol met modder en daarom moest ik even afremmen voor ik door de finish naast de weg stormde.
De laatste ronde was niet spectaculair snel, omdat ik tussen de doorkomst en kilometer 13 wat gas had teruggenomen door vermoeidheid (en als ik eerlijk moet zijn, twijfel of ik het wel zou gaan halen binnen de 70 minuten). Het ging in ongeveer 23m:14s, wat voornamelijk terug te voeren is op een zeer snelle laatste 810 m in 3m:24s (4:12 min/km).
De tussentijden zijn wat onbetrouwbaar (dus meer een indicatie dan wat anders), waarschijnlijk door een slecht ontvangst van het GPS signaal. Bij het aanzetten duurde het ongemeen lang voordat mijn Forerunner 310XT voldoende ontvangst had voor een fix op genoeg satellieten. Verder ben ik ook niet helemaal zeker van de eindtijd. Ik kan het knopje te laat ingedrukt hebben na het finishen. De officiële uitslag zal nog even op zich laten wachten.
- 14,81 km in 1u:09m:41s (4:42 min/km), 188 st/min
Tussentijden:
- 5 km in 23m:00s (4:36 min/km)
- … 4:38, 4:28, 4:32, 4:46, 4:35
- 5 km in 23m:46s (4:45 min/km)
- … 4:43, 4:36, 4:39, 4:58, 4:50
- 4 km in 19:31 (4:53 min/km)
- … 4:52, 4:54, 4:48, 4:57
- 0,81 km in 3:24 (4:12 min/km)
Kortom, een flinke opsteker met een beste tijd sinds tien jaar!
Bedankt voor het lezen en loop ze!
Aanvulling: De tijd volgens de organisatie van de Kievitloop was 1u:09m:27s.