Op een woensdagavond startte om net even na half acht een groep lopers ter hoogte van de Nederlandse Hervormde Kerk voor hun avontuur op de stratenloop in Zoutelande. Er was een stuk benedendijks met een flauwe wind mee, een steile klim (12 m omhoog in 600 m) en 1200 m opboksen tegen een felle zeewind. Dat mochten we drie keer doen, heerlijk (of niet zo heerlijk, als dat niet je ding is).
Als geboren, maar niet getogen Zeeuw, kom ik graag in Zeeland, alhoewel niet zo vaak. Het was de vorige eeuw (1999) dat ik hier was voor een hardloopwedstrijd, toen nog een 14 km, in 5 ronden, gelopen in twee tellen meer dan 63 minuten (4:30 min/km). Ook toen was het zwaar en ook toen liep ik heel sterk.
start en finish Marathon Zeeland
De locatie zal voor veel marathonliefhebbers bekend zijn, de finish van de Zeeuwse Kustmarathon. De start is natuurlijk niet hier zoals de steen aangeeft, maar in Burgh-Haamstede, maar de minimarathon begint hier wel. Het zien van die steen gaf me vooraf wel voer tot nadenken.
Maar niet al te lang nadenken, want er was een wedstrijd te lopen. Ik startte zoals gewenst in het gemiddelde tempo van vorige week in Yerseke, in de Sportvisserloop. Dat was niet makkelijk, want de passage van de doorgang leidde tot enig oponthoud vanwege dat het zo nauw was (flessenhals-effect), maar het ging, net. Bij het Pauwtje sloegen we linksaf voor een lusje door het bosje en dan de zeedijk op via een steile helling. Bij die bestijging was het zaak om het passenritme op te voeren met zo’n 10 stappen per minuut. Wederom zag ik mensen hun paslengte vergroten, door harder af te zetten. Ze mochten door mij gepasseerd de hakken van mijn Kinvara’s bewonderen toen ik boven was met mijn korte snelle pasjes.
strand bij Zoutelande, gezien vanaf de zeedijk
Bovenop de zeedijk stond een fikse zeewind tegen, maar ik wist al door mijn ervaring in Yerseke hoe je dit kunt tackelen, versnellen. Het gevaar bestaat dat je de moed verliest als je energie tracht te besparen, want het is een heel eind tegen de wind in (1200 meter). Na dat gruwelijke stuk volgde een afdaling, terug naar net even buiten het dorp, ter hoogte van het parkeerterrein naast sportpark D’n Hoghe Hilt, op de Westkapelseweg (N288). Vandaar was het terug naar het dorp, de kerk en de doorkomst na het eerste rondje van 3300 meter (met nog een extra aanloop van 100 m). Hier probeerde ik mijn kracht te hervinden door het tempo wat te laten vieren door 10 s/km langzamer lopen. Uiteraard werd ik hier telkens ingehaald door een aantal mensen die ik op het eind van de dijk had ingehaald. De doorkomst van de eerste ronde ging in 15m:26s (4:32 min/km).
Die stond! Nu was het zaak om het tempo hoog te houden en lettend op het tempo dat van mijn Garmin footpod kwam lukte dat wonderwel. Alleen bij het keren in het lusje op de Noordendolfer ging het tempo steeds angstvallig dicht naar de 5 min/km. Een tikje gas en het zat al weer op 4:40 min/km, langzaam genoeg om energie te hebben voor de beklimming, maar snel genoeg om niet al te veel tijd te verliezen. Wederom ging bij de steile klim de dijk op het passenritme omhoog en haalde ik hijgende lopers in, terwijl ik nog zo fris als een hoentje was. Looptechniek is alles, denk ik zo.
Ging er dan helemaal niks mis? Nou bijna. Bij de derde beklimming voelde ik een lichte kramp in de hamstrings opzetten. Het ging dus wat bedaarder dan de keren daarvoor. Dat gold ook voor mijn medelopers, die zogezegd nog zwaarder hijgden dan daarvoor (waren wel andere hardlopers). Mijn ademhaling was nou ook niet bepaald meer regelmatig en de benen werden zwaar. Eenmaal boven was dat snel over en kon ik meer mensen inhalen op de dijk. Ik zag een groepje waarvan ik dacht dat ze op 45 minuten liepen en probeerde aan te haken, terwijl ze nog zo’n 200 m verderop liepen.
Ik heb ze nooit bijgehaald (mijn negende kilometer was de een-na-langzaamste; de eerste was de allerlangzaamste), maar na de aankomst op de Westkapelseweg zag ik dat ik met zo’n halve kilometer te gaan slechts 43½ minuut had verspeeld met het voorgaande stuk (ik moest namelijk op tijd terug met de bus, of anders heel laat terug zijn in Bergen op Zoom). Omdat ik toch echt niet de bus¹ wilde missen, gooide ik de turbo erop. Het tempo ging richting de 3:30 min/km en zelfs daaronder bij het zien van de finish. Ik zat dik onder de 46 minuten.
45:25 minuten.
- 3 juli 2013, Stratenloop Zoutelande
- 10 km in 45m:25s (4:33 min/km), 184 st/min
- 5 km in 22m:52s (4:34 min/km), 184 st/min
- 4:40, 4:32, 4:28, 4:37, 4:34 min/km
- 5 km in 22m:27s (4:29 min/km), 186 st/min
- 4:36, 4:28, 4:30, 4:39, 4:13 min/km
- 25 m in 0m:05s (3:26 min/km), 196 st/min
- 3:26 min/km
Volgende week zal er in Domburg de volgende wedstrijd in het circuit gelopen worden, wederom een 10 km. Dan hoop ik te mogen starten met het gemiddelde tempo van deze wedstrijd, 4:33 min/km, wat mogelijk zal leiden tot een tijd onder de 45 minuten. De Billat training van aanstaande weekend (nu wèl correct uitgevoerd, op het nieuwe VO2Max tempo op basis van deze wedstrijd, 4:12 min/km) zal hierbij ongetwijfeld ondersteuning bieden.
Bedankt voor het lezen en loop ze!
Opmerking:
¹ Was natuurlijk niet zo (de bus vertrok om 20:42 uur, terwijl ik net even na 20:15 uur finishte), maar je moet ergens je motivatie vandaan halen.