EÊn van mijn doelen om in de zomer te bereiken is 20 km kunnen lopen in 90 minuten. Dit is een vrij ambitieus doel om voor te gaan, omdat ik begin april nog maar net boven de 16 km uitkwam in anderhalf uur. Vandaag kwam ik tot 17 km.
Gisteren heb ik nog een training op mezelf gedaan. Vanwege de Oranjefeesten (voormalig: Koninginnedag) was er geen clubtraining. Ik besloot een intervaltraining te doen, 400 m stukjes lopen, met 400 m intervallen als herstel.
- 30 april 2013, intervaltraining
- 13,12 km in 1u:14m:20s (5:40 min/km)
- kern: 10 x 400 m
- 1:56, 1:54, 1:55, 1:54, 1:52, 1:52, 1:54, 1:49, 1:53, 1:52 min/400 m
Zoals gebruikelijk op zulke vrije dagen kom je mensen tegen die je normaal niet tegenkomt. Voor mij opvallend was een oudere man, gekleed in een lang, zwart trainingstenue, zwarte pet met klep zo ver over zijn gezicht dat je zijn ogen niet kon zien en een muziekapparaat dat muziek bleerde (geen koptelefoon of oordopjes). Mijn indruk: een akelig figuur dat alleen aan zichzelf denkt en zich niet interesseert in de wereld om hem heen. Die indruk was vast niet zo bedoeld, maar het kwam gewoon zo in me op. Blijkbaar inspireerde het fluiten van de vogels deze hardloper niet. En oh ja, opzij gaan was er ook al niet bij. Ik kwam ook nog een paar op de fiets tegen, met eendere strakke gezichten en desinteresse in de wereld om hen heen. Zondagsfietsers, zou ik zo denken. Het kan natuurlijk zijn dat ze een slechte dag achter de rug hadden. Het normaal zo rustige fietspad was vandaag wat minder rustig en afgezien van mijzelf gevuld met neerslachtige mensen.
Het maakte me een beetje bedroefd dat sommige mensen zo in zichzelf gekeerd zijn. In de buitenlucht zijn zou je een gevoel van vrijheid moeten geven, maar blijkbaar is dat aan sommigen niet besteed. Wellicht als ze vaker een ommetje deden dan zou het gezicht een glimlach kunnen krijgen of zelfs een vrolijke uitdrukking, met een uitstraling van tevredenheid over het genieten van de frisse lucht.
Niets van die somberheid onder mensen die ik onderweg tegenkwam op de volgende dag. Toen waren de zondagslopers en zondagsfietsers vervangen door mensen die gewend zijn om actief te zijn in de buitenlucht: een hardloper, een fiks doorlopende wandelaar en veel, veel pelotons met racefietsers. Ikzelf deed een poging om 17 km in anderhalf uur te lopen en mijn weg-genoten waren, net als ik, aan het genieten van een heerlijke temperatuur en een lekker zonnetje in het gezicht.
Om de teleurstelling van twee weken geleden te voorkomen, deed ik twee dingen. Ik liep de route andersom (met het zware stuk eerst) en ik probeerde om me beter te houden aan het richttempo, 5:20 min/km, door niet meer dan 10 m voor te lopen op het mannetje van de Virtual Partner op mijn Garmin Forerunner 310XT. Dat lukte niet altijd, omdat het parcours in het begin licht heuvelig was. Verder begon ik na 10 km te voelen dat ik op zondag een 10 km op wedstrijdtempo had gelopen en de twee dagen erna het niet bepaald rustig aan had gedaan.
Desondanks kon ik het prima volhouden. Na zo’n 16 km in nagenoeg hetzelfde tempo besloot ik om de laatste km harder te gaan, zodat ik toch nog 17 km in 90 minuten zou lopen, in plaats van 16,9 km.
Missie geslaagd!
De laatste tweehonderd meter moest wel “voluit” (het parcours ging daar omhoog naar een viaduct toe). Ik zat er wel zo’n beetje doorheen, maar die paar stappen extra konden er nog wel bij. Het tempo lag daar op zo’n 4:30 min/km, terwijl de laatste kilometer gemiddeld in 4:43 min/km ging.
- 1 mei 2013, 90 minuten test loop
- 17,02 km in 1u:30m:02s (5:17 min/km)
- 5 km in 26m:35s (5:19 min/km)
- 5:18, 5:20, 5:17, 5:22, 5:17 min/km
- 5 km in 26m:36s (5:19 min/km)
- 5:19, 5:23, 5:19, 5:19, 5:15 min/km
- 5 km in 26m:47s (5:21 min/km)
- 5:25, 5:19, 5:22, 5:18, 5:23 min/km
- 2 km in 9m:59s (5:00 min/km)
- 5:16, 4:43 min/km
Zoals gebruikelijk voel ik nu ik dit invoer op de computer dat ik wat gedaan heb (het was immers een test loop). De vermoeidheid van de training van vandaag zal de clubtraining van morgen wel weer zwaar maken. Ik denk er overigens serieus over na om het zaterdag super rustig aan te doen, zodat ik een dag later tenminste uitgerust aan de start van de Haagse Beemdenloop verschijn.
Omdat ik daar zo onzeker over ben, de 15 km in 1:15 uur kunnen lopen, ben ik afgelopen maandag begonnen met een kuur van rode bietensap, 500 ml per dag. Geen idee of het inderdaad helpt, maar als het de zenuwen in bedwang houdt omdat ik denk dat het effect heeft, dan heeft het zijn werk al gedaan. De truc schijnt te zijn om niet meteen door te slikken, maar om het sap te mengen met speeksel in je mond en pas dan door te slikken. Dat speeksel zou iets met het bietensap moeten doen, waardoor uiteindelijk je VO2Max waarde omhoog gaat.
Ik zal de kuur volhouden tot en met de Nationale Lenteloop, op 18 mei aanstaande, zodat ik er in drie wedstrijden over 15 km profijt van zou kunnen hebben. De Lelieloop in Etten-Leur en de Vestingloop in Den Bosch zal ik zonder lopen. Ik ben benieuwd of het veel uitmaakt.
Bedankt voor het lezen en loop ze!