Toen ik donderdagmorgen op de weegschaal stond, gaf deze 82,3 kg aan, schoon aan de haak, zogezegd. Een afgetraind lichaam zag ik voor me, prima. Echter, zaterdag was dit al gestegen tot 84 kg en vanmorgen zag ik tot mijn schrik 85 kg.
Ik wil te graag in een snellere loopgroep volgende week. Ik wordt er nerveus om, ga meer eten, heb even geen zin in hardlopen, kortom, ik ga de verkeerde kant op. Ambitie kan blijkbaar tegen je werken, precies het tegenovergestelde bereiken van wat je wilt bereiken.
Mijn oplossing is om het proberen te verwijderen. Gewoon het plan uitvoeren en er niet veel over nadenken. Je kunt anders in vicieuze cirkels gaan denken, wat niet leidt tot enig resultaat. Denk even niet aan hardlopen als je niet hardloopt.
Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan als je zowat dagelijks schrijft voor je hardloopblog. En toch, compartimentaliseren (het opdelen van een taak in afzonderlijke stappen, die ieder met volle aandacht worden uitgevoerd, zodat een proces ontstaat waarop men kan vertrouwen), kan hierbij behulpzaam zijn. Kleine taken die je kunt overzien en deel uitmaken van een groter geheel maken dat je niet te veel overvallen wordt door de omvang van het geheel. Het geheel is te veel, maar deze kleine stap, die kan ik wel doen. DÃ t is de insteek die praktisch is en tot resultaten leidt.
Zo hoe nu verder? Wel, gewoon aan het plan houden. Vanmiddag starten op de 10 km van de Bergse Monumentenloop. De Virtual Partner heb ik al klaar staan, zodat ik alleen me hoef te houden aan het net voorblijven op het mannetje. Pas in de laatste kilometer hoef ik te denken aan iets anders, zoals een sneller tempo.
De rest komt later wel. Nu eerst die wedstrijd lopen in minder dan 48 minuten.
Bedankt voor het lezen en loop ze!