Tja, af en toe wordt je verkouden. Het was voor mij al bijna twee jaar geleden dat ik verkouden werd (wel, het was een maaggriep). Een geluk bij een ongeluk is dat het weer niet echt uitnodigt om naar buiten te gaan.
Donderdag 26 januari heb ik bij de atletiekvereniging getraind. Helaas was ik vergeten om mijn Forerunner mee te nemen en kan daarom niet zeggen hoe ik getraind heb. Het schema was als volgt: (400-800-800-400), (600-1000-400), pauze 100m, seriepauze 400m.
Na twee rustdagen heb ik zondag geprobeerd om er iets snels van te maken: 4,7 km in 24m:58s (5:18 min/km).
Dinsdag was de groep elders aan het trainen en ik heb nooit uitgevonden waar ze precies waren. Ik liep zelf 15,73 km in 1u:34m:56s (6:02 min/km, 148 bpm).
Woensdag was de verkoudheid op volle sterkte en hardlopen was zeker niet makkelijk. Ik maakte er een 40-minuten loop van: 6,76 km in 40m:22s (5:58 min/km, 146 bpm).
Donderdag liep ik vooraf een heel stuk in, in de bijtende kou. Dat alles om te voorkomen dat ik 30 minuten “warming-up” moest ondergaan met de loopgroep en ik alleen meedeed met de kern. Helaas was na 15 km lopen de koek ver op en bleef het bij 4 duizendtjes in ruim 5 minuten ieder. Bij elkaar liep ik 19,72 km in 1u:53m:01s (5:44 min/km, 147 bpm). Alhoewel de verkoudheid minder was, was de kou een beperkende factor voor de snelheid.
Terwijl ik dit intoets op de computer, zie ik het buiten sneeuwen. Ze verwachten 10 cm van het witte goed en dat het pas volgende week donderdag gaat dooien. Dat wordt dus geen snelheidstraining in het weekend.
Bedankt voor het lezen.