Terwijl zovelen realistische doelen moeten stellen, zodat ze niet overtraind raken, denk ik dat een ervaren loper als ikzelf, doelen mag stellen die onhaalbaar lijken, maar dat niet hoeven te zijn, mits geduld wordt uitgeoefend.
Tijd is een typisch ding, noch goed, noch slecht. Het houdt ons scherp en laat ons dingen doen die we anders misschien niet zouden durven doen. Het is een monster met vleugels van een engel.
Minder lyrisch. Iemand vroeg me na afloop van een groepstraining wat voor doel ik had. Nu geloof ik in compleet onrealistische lange termijn doelen, zodat ik iets heb waar ik aan kan blijven werken. “Kwalificeren voor de Zevenheuvelenloop als potentiële kanshebber op een podiumplaats.” Voor mij is dat 36:30 minuten op de 10 km. Op dit moment een onhaalbaar doel, maar niet geheel onmogelijk voor mijn leeftijd. Op dit moment kan ik 44 minuten lopen als alles meezit.
Vrijdag
Aangezien ik twee dagen op de baan meetrain, kan ik mijn Yasso 800 intervallen niet meer aldaar uitvoeren. Als alternatief doe ik op mijn GPS horloge 800 m intervallen, met 4 minuten rust als herstel.
Ik had mijn horloge niet goed bediend, waardoor ik nu twee trainingen op dezelfde dag heb staan. Het is gewoon een hele training, met een overschakeling naar een workout op het horloge. Op de kaart heb ik beide over elkaar gelegd.
Na ongeveer 4 km inlopen begonnen mijn Yasso’s. Ik liep ze in:
3:56, 3:57, 3:53, 3:56, 3:44, 3:35 en 3:46 minuten.
De 4 minuten herstel was rond de 600 meter.
3,70 km in 23m:43s (6:25 min/km, 125 bpm)
12,37 km in 1u:11m:32s (5:47 min/km, 135 bpm)
Zaterdag
Ik was in de veronderstelling dat de wekelijkse lange duurloop van de Duurloopgroep van Spado om negen uur begint, maar ik had het mis. De lange duurloop begon vanaf 1 oktober om tien uur (winterschema). Alleen ik was hier weer niet van op de hoogte. Het had niet veel uitgemaakt, omdat ze vandaag slechts 22 km liepen.
Als alternatief en voor de gezelligheid liep ik de eerste 6 km mee met een loopgroep van Spado (ik geloof een combinatie van loopgroep B en C). Uiteraard veel lopen en stoppen. Telkens als we stopten, pauzeerde ik mijn GPS horloge. Ook zaten er wat versnellinkjes in, die ik gematigd snel liep.
Op een bepaald punt wilde men terugkeren naar het beginpunt, waarop ik verder alleen ging lopen. Ik koos bospaden en ruig terrein, in principe langs de Vliegbasis Woensdrecht. Hier en daar liep ik mis, omdat ik er niet zo bekend was. Dat kwam wel goed uit, omdat ik op een paar honderd meter af precies op 30 km uitkwam (en 3 uur).
Een zwaar parcours dat ik goed in de benen kon voelen. Het stuk aan het begin, met de loopgroep, lag het tempo grotendeels boven de 6 min/km en alhoewel ik in het stuk op mezelf vaak onder de 5:50 min/km liep, kon ik gemiddeld maar net op de 6 min/km uitkomen. Op het eind was de koek toch echt op. Het lichaam deed pijn en ik was (ondanks drinken onderweg) goed uitgedroogd.
Een goede loop dus. Niet erg vlak en niet overal even gemakkelijk lopen, alhoewel er stukjes tussen zaten waar het echt heel lekker ging en er een brede glimlach op mijn gezicht stond.
30,02 km in 3u:00m:06s (6:00 min/km, 133 bpm)
Zondag
Lopen met de loopgroep. We lopen op zondag een route van iets meer dan 10 km in het bos. Er zijn stukjes waar de snellere lopers iets vooruit kunnen lopen en dan teruglopen naar de groep. De laatste 800 m kun je zo hard lopen als je wilt. Op de laatste 200 m een eindspurtje van pakweg 18 km/u.
Als de groep wat sneller ware geweest, zouden we in minder dan 50 minuten terug geweest zijn. Nu waren de langzaamsten terug in 58,5 minuten, terwijl ik er 57 minuten over deed.
10,28 km in 57m:04s (5:33 min/km, 145 bpm)
Ik heb een positief gevoel over de halve marathon in Etten-Leur volgende week zondag. Niet dat het snel zal gaan (daar is het te druk voor op het parcours, met langzame marathonlopers om in te halen), maar de afstand zal niet het probleem zijn. Uiteraard bouw ik af naar aanstaande zondag en ik zal een of twee rustdagen in acht nemen, zodat ik fris aan de start verschijn.
Mensen, loop ze!