De quasi cross van afgelopen zondag heeft er zwaar ingehakt. Op het moment dat ik dit schrijf ben ik herstellende van een pijntje dat, als ik gewoon door blijf trainen, tot een blessure zou kunnen uitgroeien. Realiteit haalt je soms in.
Maandag
Natuurlijk geen halve marathon afstand vandaag, maar eerder iets van 12 km of zo. Ik koos voor zes maal een kilometer wat sneller lopen, afgewisseld met een kilometer rustig lopen (maar niet dribbelen). Ik voelde dat ik wat gedaan had de dag ervoor, maar niet zodanig dat ik veel hoefde in te houden. De kuiten en hamstrings voelde wat "beurs".
13,37 km in 1u:18m:45s (5:53 min/km, 138 bpm)
Dinsdag
Ik denk dat ik met een verkeerde instelling de training met loopgroep C in ging. Ik had het veel over wat ik allemaal gepresteerd had en dat het allemaal veel beter moest en zo. Toen ik ook nog de trainingsopdracht anders uitvoerde, suggereerde de trainer dat ik wellicht niet in dit loopgroepje thuishoorde, maar dat ik wellicht beter paste in de marathongroep, die meer prestatiegericht is dan de loopgroepen.
Ugh, nu was mijn avond wel zo'n beetje verpest. Niet leuk om te horen dat je eigenlijk niet thuishoort in een groep waar je zelf voor gekozen hebt. Om verdere conflicten uit de weg te gaan, zal ik gehoor geven aan dit dringend advies van de trainer. Ik moet mijn schema aanpassen, zodat ik het zwaardere programma van de M-groep kan verwerken zonder geblesseerd te raken. Ze gaan ervan uit dat je hooguit vier keer per week traint.
Enfin, van inhouden kwam niet veel en ik moest het bekopen met een pijnlijke linker kuit en een verplichte rustdag. De kuit voelt duidelijk overbelast. Was ik achter in de groep gebleven, met pakweg dezelfde instelling, maar niet met de neiging om vooraan te lopen of op te scheppen over mijn progressie in de laatste weken, dan had ik nu waarschijnlijk nog bij loopgroep C gehoord (en was waarschijnlijk nu niet half geblesseerd geweest).
12,29 km in 1u:16m:21s (6:13 min/km, 138 bpm)
Het is me nu wel duidelijk dat de loopgroepen zijn opgezet als gezelligheidsclubjes, waar op niveau getraind wordt, maar vooral niet al te serieus. Mensen die voor PRs op PRs gaan horen er niet thuis. Mensen die hardlopen om fit te blijven en af en toe ietjes beter presteren dan vooraf verwacht dus wel. Ik neem aan dat dit een antwoord is op mensen die hun lidmaatschap van een atletiekvereniging opzegden, omdat ze in een sportschool beter bediend werden. Het sporten is blijkbaar voor hen een aanleiding om sociale contacten te onderhouden en om niet te veel alles op je eentje te hoeven doen. Het gaat vooral om de illusie om je best te doen, zonder daarbij de opofferingen te hoeven doen die horen bij je best doen, omdat je een leven hebt naast je hardloop hobby.
Zo train ik dus niet. Voor mij is het lidmaatschapsgeld van een atletiekvereniging geen bijzaak, maar een flinke hap uit mijn budget. Dat maakt dat ik gebruik wil maken van de mogelijkheden die er zijn en er niet echt ben om "bezig gehouden te worden". Daar is het te kostbaar voor, voor mij althans.
Alles moet geleerd worden, blijkbaar. Zoveel mensen, zoveel manieren om je met sporten bezig te houden. Het houdt het interessant.
Verder wil ik nu ook wel eens op de baan trainen, want dat doe ik, ondanks dat ik ruim een maand lid ben van een atletiekvereniging met een baan, veel te weinig. Ik doe het liever dan in het donker door de bebouwde kom lopen, waar elke stoeprand een potentiële blessure is, omdat mijn oude ogen niet meer zo goed in het donker zien.
Loop ze!