Alhoewel de opdracht voor deze week was om het rustiger aan te doen, wist ik al dat dat zo'n beetje tegen dovenmansoren was. Immers, als de trainer zegt: "Welkom aan iedereen net terug van vakantie! Speciaal voor jullie gaan we deze keer niet zo hard van stapel." dan weet je dat de training snoeihard zal worden. Het is alleen om het niet zo erg te laten lijken als het tijdens de training gaat aanvoelen.
Onder dat mom, toch maar proberen om iets van rust in te bouwen in de week, alhoewel ik weet dat het tevergeefs is. Zo goed mogelijk dan, in elk geval, zodat blessures uitblijven. Wel veel afstand, vandaar de titel van dit bericht.
Een ander doel was om te blijven afvallen, omdat elke kilo minder het makkelijker maakt om de training door te zetten. Woog ik maandag nog 83,0 kg, vanmorgen (zaterdag) woog ik 81,5 kg. Da's netjes 1,5 kg eraf en het is nog niet eens maandag.
Woensdag
Een dag na de Spado training en twee dagen na mijn niet geheel geplande 2 uur loop, besloot ik om een van de routes te kiezen die ik op afstandmeten.nl heb geplaatst, namelijk deze. Het bleek een route te zijn die mij erg beviel.
Ging de eerste kilometer nog in 6:00 minuten, bij de volgende vier kilometer zat ik daar zo'n 20 tot 25 s per km onder. Na 5 km ging ik op hartslag lopen en probeerde een langzame duurloop te doen tot zo'n beetje 5 km voor het eind, om daar weer iets te versnellen, zeg maar na het 17 km punt. Dat deed ik ook, maar na zo'n 3 km voelde ik toch wel dat ik de dag ervoor snelheidstraining met de loopgroep van Spado had gedaan.
Nou ja, de laatste 1,7 km ging ietsjes langzamer, tussen de 6:00 en 6:38 minuten per km.
21,71 km in 2u:13m:12s (6:08 min/km, 135 bpm)
Donderdag
Ik kwam er vandaag achter dat ik niet meer bij loopgroep B van Spado thuis hoor. Ik ben veel te snel geworden (begin augustus kon ik de groep maar net bijhouden) en sommige van de oefeningen die de trainer voorstelde zijn voor mij te blessuregevoelig en heb ik ronduit geweigerd. Het betrof een lange trap op en af lopen. Mijn knieën kunnen dat gewoon niet meer hebben op mijn leeftijd.
Een positief punt om te vermelden is dat ik bij een vlakke kilometer rondom flatgebouwen slechts 4m:18s deed over die 1000 m, met een hartslag die hoort bij een 10 km wedstrijdtempo. Da's goed om in gedachten te houden als ik op 25 september a.s. een 10 km ga lopen in Halsteren (Melanenloop).
Bij de weg terug verstapte ik me omdat ik in het donker een stoeprand over het hoofd zag. Mijn linkerenkel zwikte door. Ik ben natuurlijk wel naar het sportpark terug hardgelopen (voor de groep uit), alleen niet zo hard als ik eerst van plan was (het deed daarvoor te veel pijn). Desondanks duurde het enkele minuten voor de eerste lopers van de rest van loopgroep B op het sportpark arriveerden. Dit onderstreepte voor mij nog maar eens het niveauverschil en dat ik per volgende week bij groep C moet gaan trainen, zodat ik (hopelijk) wat meer nederigheid toon naar mijn collega lopers, waarvan ik vermoed dat sommigen sneller zijn dan ik.
Wat die enkelblessure betrof, ijscompressen thuis brachten verlichting in de pijn en de volgende dag was de acute pijn gedaald tot een ongemakkelijke stijfheid waarmee ik kan hardlopen (niet sprinten, maar dat zou ik toch niet doen deze week).
11,82 km in 1u:23m:24s (7:03 min/km, 132 bpm)
Vrijdag
Weer een vooraf geplande route gepakt op afstandmeten.nl, namelijke deze. Nu kan ik niet bepaald zeggen dat ik dit een fijne route vond. Er zitten veel saaie stukken tussen en stukken met vrachtverkeer op een relatief smalle weg, waar je dus in de berm moet lopen voor je eigen veiligheid. Ook zijn de rustige weggetjes aldaar aan groot onderhoud toe, waardoor je op de gaten in weg moet letten.
Ik voelde wel dat ik gisteren een snelheidstraining gedaan had, maar niet zo erg, omdat ik km 1 t/m 6 en 17 t/m 20 relatief gemakkelijk in een wat hoger tempo kon uitvoeren. 't Was alleen km 7 t/m 16 waar het tempo lager lag dan ik gewend was bij DL-1. Ik had ook geen last van mijn linker enkel, maar gek genoeg wel van zwakte in mijn rechter enkel, alsof mijn rechterschoen niet stevig genoeg vast zat (zat-ie wel). Ik moet wel zeggen dat er een hele steile (maar korte) klim in het parcours zat. Zoiets kan kilometers verderop gevolgen hebben, denk ik zo.
Omdat het voor mij geen inspirerende route is, noch echt verkeersveilig, denk ik niet dat ik de route nog eens ga lopen. Het eerste deel was wel mooi, dus misschien moet ik de terugkeer naar huis anders laten lopen. Ik kan niet zo gauw zien hoe en hoe ik dan verkeerslichten kan omzeilen, want wachten voor een stoplicht doen hardlopers niet graag (ik niet tenminste) en door rood lopen is rondweg gevaarlijk, zeker op drukke kruisingen, waar deze stoplichten duidelijk voor bedoeld zijn, getuige het drukke verkeer tijdens de spits.
21,56 km in 2u:09m:30s (6:00 min/km, 139 bpm)
Zaterdag
Ik heb nu al flink wat zaterdagen achter elkaar een lange afstand gelopen als combinatie van hardlopen en wandelen. Echter nu mijn wekelijkse duurlopen in de buurt komen qua afstand van die wekelijkse lange duurloop op zaterdag, is wandelen tijdens die lange duurloop niet meer echt nodig. Zo was mijn redenering, althans.
Nadenkend over mijn trainingschema sloeg de twijfel toe. Wellicht kon ik beter een rustdag inlassen? Waar was al die trainingsbelasting ook al weer goed voor? Oh ja, een marathon lopen. Maar op je eentje zo'n "klere-end" lopen is mentaal best zwaar.
Daarom vatte ik het plan op om vandaag met de marathongroep van Spado te lopen. Ze gaan wel een tikkie harder dan ik comfortabel vind, maar men blijft wel bij elkaar, dus de traagsten hebben invloed op het tempo, zeker in de eerste grote ronde van pakweg 25 km (sommigen lopen dan nog verder tot 30 of 35 km in een hoger tempo).
Tot mijn verbazing zag ik, voordat ik bij de ontmoetingsplek kwam, de trainer in zijn gele bestelauto me tegemoet komen. Zou het dan niet zijn vandaag? Het is toch al-tijd? En tot mijn verbazing was er niemand van de groep. Ik vermoed dat ze naar de Dam-tot-Damloop gaan, die, terwijl ik dit schrijf, morgen gelopen wordt tussen Amsterdam en Zaandam.
Nadat ik nog een paar minuten gewacht had (je weet immers maar nooit), ging ik dan zelf maar een 30 km lopen, op eigen houtje. Niet leuk, maar ja.
Het plan was zo'n beetje om eerste kriskrassend door het bos (en over zandheuveltjes) 9 km te lopen en daarna een grote ronde van 11 km, beide in bos Lievensberg, gevolgd door twee ronden van 5 km in een ander stuk bos, Zoomland. Daarmee zou ik op bekend terrein blijven.
Vandaag was er een wandelroute van de Wandelende Krabben, de 47e Krabbentocht over 40, 30, 24, 20, 12 en 6 km. Terwijl ik hen zo zag wandelen kwam bij mij de gedachte op om hun route te gebruiken, of althans mijn route gedeeltelijk laten samenvallen met de hunne. Tot de Langesteenweg richting Hoogerheide lukte dat ook, maar daarna gingen ze het bos in en dat is moeilijk passeren voor mij.
Het was echter wel inspirerend genoeg om het tempo iets op te krikken. Zo stel ik me ook voor hoe het zo voelen om in een groepje te lopen. De wandelaars verlatend kwam er een gevoel van eenzaamheid over me, namelijk dat ik er nu alleen voor stond om die 30 km te voltooien.
Aangezien ik nu in tegenstelde richting liep van het parcours van afgelopen woensdag, wist ik dat ik minder dan 30 km zou lopen als ik zo terug zou gaan. De vraag was of ik er een lusje om de Binnenschelde aan zou plakken of het bij pakweg 27, 28 km zou laten. Ik besloot het laatste te doen. Immers, vorige week zaterdag had ik ruim 26 km gelopen en dan met stukjes wandelen als herstel. Ik voelde me al behoorlijk stijf en mijn water was zo'n beetje op.
De uiteindelijke afstand van 27,2 km, maar vooraf had ik al ruim een kilometer ingelopen (maar niet mijn Garmin FR-305 ingedrukt) en als ik dat meetel kom ik boven de 28 km uit. Die 30 km is voor een andere keer. Twee kilometer erbij volgende week zaterdag moet tot de mogelijkheden behoren. Ik moet alleen niet vergeten om op tijd weg te gaan, zodat ik niet hoef hard te lopen, zoals vandaag.
27,20 km in 2u:56m:25s (6:29 min/km, 133 bpm)
Nu was ik in de veronderstelling dat de lopers van de marathongroep bij Spado gewoon doortrainen met een lange duurloop, ook al lopen ze de dag erop een halve marathon. Of men wilde een goede tijd neerzetten in Zaandam, of ik heb me vergist en wellicht heeft slechts een van hen zoiets ooit gedaan (of wellicht niet eens één persoon).
Hoe het ook in elkaar steekt, volgende week zaterdag wil ik weer een extra lange duurloop doen op DL-1 tempo en zondag een 10 km prestatieloop in Halsteren. Uiteraard zal mijn eindtijd niet zo scherp zijn dan als ik twee dagen rust zou nemen. Ik ga weg op een eindtijd van 48 minuten, omdat ik vermoed dat ik uitgerust onder de 46 minuten zou lopen.
Als het net zo gaat als bij de Ronde van Groot-Steenbergen, kan zo'n 10 km prestatieloop best eens flink wat snelheidswinst in de training betekenen. Da's goed, want dan duurt het allemaal een stuk minder lang.
Het kan ook zijn dat ik zo vooruitging omdat ik twee dagen niet hardgelopen had voor die prestatieloop in Steenbergen en dat rust hetgene was dat ik nodig had.
Ah mai, altijd toch weer die twijfel. D'r komt geen end aan!