In de loop der tijd heb ik verschillende sporthorloges, etc. aangeschaft en veel daarvan is nog werkend (min of meer). Zo heb ik een Polar RS200 en een Garmin FR305. De polar kwam met een hartslagmeter (en een foot pod); de Garmin kocht ik zonder iets erbij.
Helaas verstaat de Garmin de Polar niet. Vandaar dat ik een goedkoop hartslagmetertje heb gepakt, die de Polar borstband wel verstaat. Dat hartslagmeterje geeft alleen de hartslag aan, maar wel in grote cijfers, wat met mijn slechtziendheid (leesbril) geen luxe is.
Ik had wat stijfheid in de spieren, vandaar dat ik besloot om heel rustig te trainen en tempo 1 eens uit te proberen. Dat komt erop neer om tussen de 131 en 140 slagen per minuten te blijven. Natuurlijk nam ik de Garmin mee aan de andere pols, zodat ik mijn afstand makkelijk kan bijhouden (100 km deze maand). Een bijkomend voordeel is dat ik me volledig op de hartslag kan richten en niet op de koektrommel op mijn linkerpols hoef te kijken. Ik krijg namelijk per km een piepje; kijken is niet nodig.
Bij het inlopen probeerde ik onder de 131 slagen te blijven, wat practisch onmogelijk bleek. Nou ja, zo laag mogelijk in tempo 1 dan. De dynamische rekoefeningen gedaan en toen met een druk op de Garmin FR305 van start gegaan.
Nu duurt het altijd even voor je een hartslag krijgt die overeenkomt met je huidige inspanning. Dat ligt niet aan het hart, maar aan de manier waarop de hartslagmeter zijn metingen doet. Die lopen altijd 5 tot 10 seconden achter op wat ik qua inspanning voel (bijv. een stijl heuveltje nemen). Verder kost het enkele minuten voordat je hart zich aanpast aan de trainingsarbeid. Enfin, de eerste paar honderd meter kijk ik niet op de hartslag, omdat die nog omhoog moet gaan, tot deze stabiel is.
Ik voelde wel dat ik ziek ben geweest en voor mijn toestand iets te fel getraind had. Een rustig duurloopje was duidelijk op zijn plaats. Elke keer als mijn hartslag boven de 140 slagen per minuut uit kwam, ging een stuk langzamer lopen. Op deze manier liep ik een rondje van bijna 6 km in 40 minuten.
Gisteren had ik geen puf over om uit te lopen. Vandaag nam ik weer eens de lange route terug naar huis. Het kon, want ik was niet uitgeput.
Nu nog kilootjes verliezen.