Eind juli 2009 liep ik een ernstige kuitblessure op. Sinds die tijd ben ik bezig geweest om te herstellen van die blessure en om weer terug in conditie komen. Aangezien het redelijk goed gaat, durfde ik best aan een lokale trimloop over 10 km mee te doen. Om alle druk van me af te halen, zonder horloge. Puur op gevoel lopen dus.
Een tijdwaarneming had weinig zin gehad, want op aandringen van de plaatselijke hondenvereniging was het parcours aangepast. Het was nu zo bochtig en onverhard geworden, dat van een wegwedstrijd nauwelijks sprake was. Het was ook geen veldwedstrijd of bosloop, want stukken waren verhard (maar slecht onderhouden). Vleesch noch visch zou je kunnen stellen.
Toch hield ik oog op de wedstrijdklok, al liet ik me er niet door leiden. Het verschil in doorkomsttijd van elk van de vier ronden was constant net boven de 12 minuten en de eindtijd was iets tussen de 48 en 49 minuten. De laatste kilometer was zwaar, omdat ik uiteraard geen duurvermogen had (heb ik niet op getraind). Ik moest daarom in de laatste kilometer lossen van een groepje. Geen wonder, want zij hadden recente duurloopkilometers in de benen en ik niet.
Het plan was 50 minuten en anderhalve minuut daaronder is niet verkeerd. Echter, om in de marathon van Eindhoven van start te gaan, had ik mezelf een tijd onder de 45 minuten opgelegd. Zou ik daar onder zitten, zou ik een serieuze poging doen om in conditie te geraken, zoniet, dan ging het over. Het gaat dus over. Geen Eindhoven dit jaar. Zonder genoeg kracht in de benen zou ik de laatste 10 kilometer moeten wandelen/dribbelen (zoals in Rotterdam dit voorjaar). Ik wil niet koppig die spreekwoordelijke steen over het hoofd zien. Ik heb mijn lesje geleerd.
De volgende keer is een 10 km wedstrijd in Rotterdam. Dit keer wel geheel op een verharde weg (tenminste dat hoop ik) en in een grote ronde (ideaal!). Ook dan mag mijn horloge in de kleedkamer blijven liggen. Nog 5 weekjes trainen zodat ik die laatste kilometer zonder vermoeidheid door kan komen. Misschien de training ietsje aanpassen. Ik kan immers iets meer risico nemen, omdat de blessure over schijnt te zijn.