Op zaterdag 9 mei 2009 klonk om 12.00 uur het startschot van de Nationale Lenteloop, een wegwedstrijd over 15 km rondom Papendrecht. Als geboren Zeeuw kan mij het aanzicht van water zeer boeien en deze loop doet ook denken aan de vele loopjes die je in de zomer in Zeeland (Zoutelande, Domborg, Vlissingen, etc.) kunt lopen. Het zonnetje en de aangename temperatuur maakte dit beeld voor mij compleet.
Zoals ik gisteren al schreef, was het plan om langzaam van start te gaan en na 5 km het tempo telkens iets op te voeren. Nu was dat niet zo moeilijk, want de eerste 3 km was het echt moeilijk om los te lopen of om veel snelheid te maken. Als je hier een snelle tijd wilt neerzetten (zeg maar onder het uur), moet je echt vooraan starten. De nettotijd op de eerste 5 km was 26:19. Ietsjes sneller dan de 26:40 die ik op het oog had, maar niet te gek.
Toen we bij de marathonklok van het 5 km punt langs het water liepen, was het telkens aansluiten bij een groepje, inhalen als de wind ging liggen (er stond een beetje tegenwind) en proberen de benen heel te houden. Het ging ook allemaal op en neer (krachttraining!). Niet zo gek dat het extreem veel kracht kostte, maar wel dat het invloed had op het looptempo. Om te compenseren ging ik bij een vals plat naar beneden telkens wat sneller lopen en probeerde ik bij vals plat omhoog het tempo vast te houden. Te horen aan het gehijg om me heen en de rustige ademhaling van mezelf was het tempo zeer goed vol te houden. De tweede 5 km ging in 25:13, ruim een minuut sneller dan de eerste 5 km. Het voelde aan als het tempo dat ik 15 km had kunnen volhouden.
Bij het 10 km punt was het wel zo’n beetje gedaan met langs het water “flanneren” en begon het serieuze gedeelte van de wedstrijd. Het tempo ging nu liggen boven wat ik zou willen omschreven als “een lekker tempo”. Ik voelde de adrenaline door mijn aderen te stromen. Dat moest ook wel, want mijn schoenen (die eigenlijk een halve maat te klein zijn) begonnen al aardig zeer te doen, ondanks het verbandmateriaal dat ik aan mijn voeten gespendeerd had (met dank aan Compeed). Het tempo lag onder de 5 minuten per km (boven 12 km per uur) en de stemming onder de lopers was uitmuntend. De laatste kilometer werd in slechts 4 minuten en 40 seconden afgelegd, niet om andere lopers af te drogen op de eindmeet, maar gewoon omdat ik er zo’n zin in had. De laatste 5 km ging in 24:21.
Mijn zelfgeklokte eindtijd van 1:15:52 (5:03/km, 11,86 km/u) was niet bijzonder. Het was zelfs vergelijkbaar met de eindtijd in Bergen op Zoom (10 km in 48:31). Waar ik wel heel trots op was, was de laatste 5 km in een onaangenaam hoog looptempo. Het betekent dat mijn training vruchten begint af te werpen. Helaas mag ik nog niet sneller trainen (trainingstijden zijn gebaseerd op recente uitslagen), maar als het zo doorgaat, kan ik in Eindhoven al gaan denken aan een tijd onder de 3.30 uur. Dan moet ik op de 15 km wel met twee vingers in de neus onder de 1.08 uur kunnen lopen.
Eenmaal thuis gekomen en mijn avondmaal genuttigd hebbend, heb ik ruim drie uur aan een stuk geslapen, omdat ik best moe was van alle inspanning. Rasheed (mijn Bengaalse kat) vond het best, want dan kon hij eens goed van het baasje gebruik maken om een lekker slaapplekje te hebben.
Nadat ik stijf van het in ÊÊn houding liggen wakker werd, heb ik nog snel even op mijn Twitter een berichtje gezet en het wedstrijdverslag van Hans van Klaveren gelezen (die een zeer geslaagde testloop had gedaan in de Nationale Lenteloop), waarna ik dit berichtje geschreven heb.
Wat ik daarna gedaan heb? Wel, dat ligt in de toekomst en die is gevuld met tal van mogelijkheden en kansen.
Ik zou zeggen, maak er wat van!