Dingen lopen niet altijd zoals je wilt. Dat is geen klaagzang, maar de realiteit van het leven. Desondanks wil ik proberen om toch Rotterdam te lopen. Ik heb er ook mijn trainingschema op aangepast. Het doel is nu geen tijd meer, maar de afstand uitlopen. Het tweede doel, dat ondergeschikt is aan het eerste, is een tijd van vier uur.
Hiervoor ben ik het aantal kilometers per week flink aan het opvoeren, terwijl de snelheid in de training verminderd wordt. Het zal een balanceeract worden om genoeg duurvermogen te kweken zonder overtraind of –durf ik het zeggen– geblesseerd te raken. Het wordt dus trainen op gevoel, zonder een al te exact schema.
Er staan nog twee “wedstrijden” op het programma voorafgaande aan 5 april 2009, de 20 van Alphen op 8 maart en de 30 km van Tilburg op 15 maart. De eerste is om mijn snelheid te weten, voor een realistische tijd op de hele marathon (vuistregel: langer dan tweemaal de halve marathontijd plus tien minuten). De tweede is puur om mijn weerstand tegen de lange afstand te trainen, op wedstrijdtempo (zo snel als ik kan, met daarbij de voorwaarde dat ik de eindstreep kan halen).
Ik heb wel enige houvast aan wat ik afgelopen weken gedaan heb aan intensieve duurlopen. Terwijl 14 februari nog netjes het groepstempo aanhouden was, kon ik een week later korte tussenversnellingen doen en nog een week later zelfs 5 km in 26:37 lopen als onderdeel van een twee uurloop. Er zit dus duidelijk vooruitgang in, zoals in snelheid als duurvermogen.
- 14 februari 2 uur langzame duurloop (circa 19 km)
- 21 februari 28,37 km in 2:52:56 (6:06/km)
- 28 februari 22,70 km in 2:05:06 (5:31/km)
Het gewicht moet ook naar beneden. Nu weeg ik 85,5 kg en dat zou ik graag voor 4 april naar 82 kg zien gaan.
Een eindtijd van 3.30 uur in Rotterdam is niet realistisch meer. Ik ben gewoon te lang ziek geweest en had niet genoeg tijd om te herstellen.