Wind, heel veel wind, maar toch onder de 1.40 uur gelopen, 1.39.29.
De Erasmusronde wordt rondom de Kralingse Plas gelopen. Zoveel moois om te zien, vooral als het zulk mooi weer was als 8 november 2008.
Zonder de Polar RS200SD had het niet gekund, want het was echt heel, heel erg zwaar. De piepjes vertelden me wanneer ik tempo moest verhogen. Verder heb ik ook elke ronde (5 km) een bekertje water gedronken terwijl ik zo’n 10 s wandelde. Dat ging prima. De bewering dat je dan niet meer op gang zou kunnen komen is duidelijk niet op mij van toepassing. Alleen miste ik wel sportdrank onderweg (ik had wel een liter vooraf gedronken). Bij het ingaan van de derde ronde kreeg ik een hongergevoel, dat ik normaal bij het drinken van sportdrank onder het lopen niet heb.
De kilometers stonden niet aangegeven en mijn Polar had 21,510 km gemeten. Ik kan daarom niet precies zeggen wat mijn tempo’s waren. Ik heb de gemeten tempo’s omgerekend, om er maar het beste van te maken. Je kunt duidelijk zien dat de vermoeidheid het tempo drukte naarmate de wedstrijd vorderde.
- 4.40 | 4.31 | 4.36 | 4.36 | 4.37 -> 5 km in 22.59
- 4.41 | 4.42 | 4.38 | 4.36 | 4.37 -> 5 km in 23.16
- 4.44 | 4.52 | 4.45 | 4.39 | 4.47 -> 5 km in 23.49
- 4.55 | 5.03 | 4.55 | 4.46 | 4.40 -> 5 km in 24.19
- 4.45 | 0.28
- 1.39.34 (4.43 ± 0.08 /km, 3 % relatieve standaardafwijking)
Als ik eerlijk ben (en dan ben ik meestal), dan moet ik toegeven dat ik al bij het ingaan van het tweede rondje van 5 km helemaal kapot was. Ik heb dus drie rondjes in het rood gelopen. Dat doet je humeur geen goed.
Ik heb veel gevloekt onderweg, omdat mijn tempo telkens uitkwam boven het traagste tempo dat ik wilde lopen (4.42 minuten per km) en ik ondanks de pijn moest versnellen om kans te maken op een tijd onder de 1.40 uur.
Uiteraard was dit bij het passeren van de finish op het sportpark Langepad allemaal vergeten.
De finishlijn was een verlossing uit het lijden en een verbetering van mijn jaarbeste tijd van twee weken geleden met 1.18 minuten. Ook in Etten-Leur waren de omstandigheden niet optimaal (regen en veel te druk op stukken van het parcours). Maar ja, wat verwacht je ook anders in een herfstmarathon?
Het lijkt wel of het altijd wat is als ik een halve marathon ga lopen. Je wordt er hard van, maar leuk is het niet, vooral niet onder het hardlopen. Vorige week ging die 10 km in 44.10 minuten me toch een stuk makkelijker af, omdat de omstandigheden veel gunstiger waren. Ach ja, het zal wel zo moeten…
Kortom, vandaag is mijn missie geslaagd (ik wilde onder de 1.40 uur lopen) en ik ben er zeer content mee, ook al deed het deze keer meer pijn dan ik dragelijk vond.
Aanvulling: weblogger John Snijders, die ook zelf gelopen heeft op de 10 km en zo sportief was om mij te supporteren nadat hij gefinisht was, heeft een paar foto’s van mij gemaakt onder het lopen (net na het ingaan van de derde ronde). Je kunt de complete serie zien op mijn Flickr fotopagina van de Erasmusronde 2008.
👆 Ik zit al behoorlijk stuk in de derde ronde - foto John Snijders